စိတ္ကူးအေတြးမ်ား

ကုိဂ်ယ္ၾကီးကစလုိက္တဲ့ ၿပႆာနာက အခုေတာ့သူတစ္ေယာက္ ထဲေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးေန႔အိမ္မက္၊ မယ္ဂုမိ နဲ႔မြန္ မနီနီ၀င္းတုိ႔ပါ ၀ို္င္းတက္ထားၾကတယ္ဗ်ာ။ ခက္တာက က်ေနာ္စိတ္
ကူးယဥ္ခဲ့တာေတြက မ်ားေတာ့ဘယ္ဟာေရးရမွန္းမသိဘူးၿဖစ္ေနတယ္ဗ်။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ေရးရေတာ့မွာဆုိေတာ့ ေရးလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ္ဟာ ဘာေကာင္မွသာမဟုတ္တာ စိတ္ကူးအေတြးကေတာ့ ၿမင့္မွၿမင့္ပဲ။ဘယ္လုိေၿပာရမလဲဆုိေတာ့ လူ
ေနခ်ဳံၾကား၊ စိတ္ေနဘုံဖ်ားဆုိတာလုိေပါ့ဗ်ာ။
တီြ..တီြ..တီြ..ဟယ္လုိ....... ေအာ္..အင္းေၿပာသက္ကေလး(သက္မြန္ၿမင့္).....ေအာ္ ေလွ်ာ့ပင္းထြက္မလုိ႔လား
သြားေလ အိမ္မွာ


ဒီ၃စီးက်န္တယ္မဟုတ္လား ၾကိဳက္တဲ့ကားယူသြားေလ။ ပုိက္ဆံလား ကုိယ္မနက္ကပဲ ခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ယူရုိ၃
သန္းေရးေပးခဲ့တယ္ေလ မေတြ႔ဘူးလား.. ကုိယ့္အလုပ္စားပြဲေပၚမွာ တင္ခဲ့တယ္ စာရြက္ဖိတဲ့စိန္တုံးနဲ႔ေတာင္
ေသေသခ်ာခ်ာဖိခဲ့တာ။အုိေကေနာ္........ ဒီေန႔လား..... သိပ္အဆင္မေၿပပါဘူးကြာမနက္ကကုပၼဏီအသြားလမ္း
မွာ ကားကဘာၿဖစ္တယ္ေၿပာတတ္ဘူး စိတ္မရွည္တာနဲ႔လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ေကာင္းေလးကုိ ေပးလုိက္တယ္။
(သူမ်ားေပးလုိက္တဲ့ကားေလးပါ မေပးခင္အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံေလးရုိက္ခဲ့လုိ႔ အခုလုိၿပႏုိင္တာပါ)
ဟ... ဘာႏွေမ်ာစရာလဲကြာ ကားကေဟာင္းေနၿပီပဲ ကုိယ္လဲမစီးခ်င္ေတာ့တာနဲ႔အေတာ္ၿဖစ္သြားတယ္။အဲဒါနဲ႔
လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ဆုိက္က်ဲဒုိးပဲ(ဆုိက္ကား)ပဲတားၿပီးစီသြားေတာ့တယ္။ ညေနအၿပန္လားမပူပါနဲ႔ကုိယ့္ရဲ့သက္ေတာ္
ေစာင့္ ရဟတ္ယဥ္နဲ႔ပဲၿပန္လာခဲ့မယ္။

ေဆးလား ေသာက္ၿဖစ္ပါတယ္ အခုေန႔လည္ေတာ့ မေသာက္ရေသးဘူး မိတင္းရွိလုိ႔ ထမင္းေတာင္မစားရေသး
ဘူးကြာ။စိတ္ပူပါနဲ႔ကြာ ေသာက္မွာပါ..... ကုိယ္တုိင္ လာေဆးတုိက္မလုိ႔..... ေကာင္းတာေပါ့မိန္းမရ မင္းတုိက္
တဲ့ေဆးဆုိပုိၿပီးေတာင္ အာနိသင္ရွိတာေပါ့ကြ လာခဲ့ေနာ္ေစာင့္ေနမယ္...ဘုိင္... အုိင္လက္ဖ္ယူ.......။
ကဲ............ လူၾကီးမင္းမ်ားအေနနဲ႔ ဘာမ်ားတင္ၿပစရာ ရွိပါသလဲ မရွိဘူးဆုိရင္ အဆုံးသတ္လုိက္ၾကရေအာင္
ဟုတ္ကဲ့... အားလုံကုိ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေနာင္ကုိလဲ က်ေနာ္တုိ႔ကုပၼဏီကုိ ယခုထက္ပုိၿပီးဆုိးတက္
ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။
အၾကံေပးအရာရွိ မစၥတာေဂ်ာ့စ္ဘုရွ္ေရ က်ေနာ္ပင္ပန္းေနလုိ႔ က်ေနာ့္အလုပ္ခန္းထဲ သြားနားလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားပဲ ၾကည့္လုပ္လုိက္ပါ လုိအပ္တာေတာ့ လာေၿပာဗ်ာ... သြားဦးမယ္။
ေဒါက္. .ေဒါက.္ .ေဒါက္... ဘယ္သူလဲ ေအာ္....ဆရာမလာေလ .............
အိမ္ကေလးေရ ေဆးေသာက္ရမယ္ေနာ္ အခ်ိန္က်ၿပီ။
ဟာဗ်ာေသာက္ခ်င္ဘူး ခ်ာမတုိက္ရင္ေသာက္ဘူး သက္မြန္ၿမင့္ခုနကပဲဖုန္းဆက္တယ္ သူကုိယ္တုိင္ လာ
တုိက္မယ္တဲ့ သူ႕ကုိေစာင့္မယ္။
အိမ္ကေလးကလိမၼာပါတယ္ကြာေသာက္လုိက္ေနာ္ သက္မြန္ၿမင့္ကရွဳတင္ရွိလုိ႔တဲ့ အခုပဲဖုန္းဆက္လုိ႔ ဆ၇ာမလာတုိက္တာေပါ့ကြယ္ ေၿပာမရရင္ ခ်ဳပ္ထားမွာေနာ္ဒါပဲ............။
ေသာက္ဘူးဗ်ာ။ ကဲေၿပာမရရင္ေတာ့ ဆရာတုိ႔ေရ လာခ်ဳပ္ေပးပါဦးဒီမွာ မေသာက္ဘူးလုပ္ေနလုိ႔။
ဘယ္ေကာင္လဲကြ ငါလုိသက္မြန္ၿမင့္ေယာက်ာၤး ကုပၼဏီပုိင္ရွင္သူေဌးကုိ ေဆးလာခ်ဳပ္တုိက္မွာ။ဘယ္မွာလဲငါ့
ရဲ့သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ ဒီဆရာမဆုိတာကုိ ငါ့အခန္းထဲက ေခၚထုတ္သြားစမ္းကြာ မ်က္ေစ့ရွဳပ္တယ္....။
ဟာ...ဟာ...ေဟ့ေကာင္ေတြလူမွားေနၿပီကြ လႊတ္စမ္း ငါ့ကုိ လႊတ္စမ္း
အား.......... ကယ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ဳိ႕......................
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ကေနစၿပီး စိတ္ကူးအေတြးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အေပၚကစာေတြဖတ္ၿပီးက်ေနာ့္ကုိအရွဳးလုိ႔
၀ုိင္းေၿပာမယ္မွန္းသိလုိ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ၾကိဳေရးလုိက္တာပါ။ :D :D

ၿဖစ္ရပ္မွန္

ဟုတ္ကဲ့ ပထမဦးစြာအေနနဲ႔ က်ေနာ္စိတ္ဓာတ္က်ေနတာကုိ လာေရာက္အားေပးခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြကုိေရာ အၿပင္ကလူေတြကုိ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်။ တကယ္ကုိပဲ စိတ္ထဲရင္ထဲရွိတာေတြ ေၿပာသြား

ၾကေတာ့ အရမ္းကုိပဲေက်နပ္၀မ္းေၿမာက္ပီတိ ဂြမ္းဆီထိတအိအိနဲ႔ကုိ ခံစားရပါတယ္။အခုလုိ ဂရုတစုိက္ေလးနဲ႔အား
ေပးသြားတာကုိ က်ေနာ္မေမ့ႏုိင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ တကယ္ပါ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
အခုလုိေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ေၿပာၾကားၿပီးၿပီဆုိေတာ့ အမွန္ကုိေၿပာၿပမယ္ေနာ္ မေၿပာခင္ ထပ္ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြရဲ့ ေစတနာစကားကုိ ေစာ္ကားလုိစိတ္နဲ႔လုံး၀မဟုတ္ပါဘူးဆုိတာထပ္ေလာင္းေၿပာပါ
ရေစဗ်ာ။တကယ္ပါ လုံးလုံးအဲဒီစိတ္မရွိပါဘူး ေပ်ာ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေလးတခုပဲရွိပါတယ္။ ဒီအေပ်ာ္ေလးက တၿခား
အေပ်ာ္ေတြနဲ႔မတူပဲ ေဒါသထြက္ရအခက္၊ ဆဲဆုိေၿပာရအခက္နဲ႔ ေ၀ခြဲရခက္စြာ ရယ္ေမာသြားမွာပါ။
ဆုိေတာ့ဗ်ာ...... အဟီး.... ေၿပာၿပမယ္ေနာ္ စိတ္မဆုိးရဘူး စိတ္ဆုိးရင္ဘူဒါးၾကီးကုိက္တတ္တယ္သိလား :D
ေရးမယ္ေနာ္. စိတ္ဆုိးရဘူး။ဒီလုိပါဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့ပုိ႔စ္ကုိအမွန္ေတာ့က်ေတာ္သူမ်ားေတြ
ကုိအားက်ၿပီးေရးလုိက္တာပါခင္ဗ်။ ဒီလုိပါ မိန္းကေလးဘေလာ့အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့သူေတြ
၀င္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ၿပီး မၾကား၀ံ့မနာသာေတြ ေၿပာဆုိသြားၾကတာကုိ က်န္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြက၀ုိင္းအားေပး
ၾကတာေလးေတြ ေတြ႔ရေတာ့ သူတုိ႔လုိပဲ က်ေနာ္လဲ ဂရုစုိက္ခံခ်င္တာေပါ့ေနာ္ :D ဒါနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္တယ္ ကုိယ့္
လာၿပီး ေစာ္ကားမဲ့သူကမလာဘူးဗ်။သူတုိ႔က က်ေနာ္ မိန္းကေလးမဟုတ္မွန္းသိလုိ႔လား ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ထက္
အဆဲသန္တယ္၊ ရန္စမီးရွာတတ္တယ္၊ သူတုိ႔ေၿပာလဲ က်ေနာ္လုိေကာင္က အေရထူၿပီးသားဆုိေတာ့ ဘာမွမထူး
ဘူးဆုိတာသိလုိ႔လားေတာ့ မေၿပာတတ္ဘူးဗ်ာ ဘယ္သူမွကုိ ဘာမွမေၿပာၾကတာ လာလည္တဲ့သူအားလုံးကလဲ
လူယဥ္ေက်းသားသမီးေတြခ်ည္းပဲ ဆုိေတာ့စကားေတြကယဥ္းေက်းၾကတယ္ေလ( :D ဖားထားတာ)ဒီေတာ့
စကားစဆြဲထုတ္ၿပီး ၿပႆာနာကရွာလုိ႔ မၿဖစ္ၿပန္ဘူးဗ် ေတာ္ၾကာ ရွိတဲ့ ပရိတ္သတ္ေလးေလ်ာ့သြားမွာလဲ စုိးရေသးတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေတာ့ မေလ်ာ့ေသးဘူး ဂရုတစုိက္နဲ႔ အားေပးစကားကလဲ ၾကားခ်င္ေသးတာဆုိ
ေတာ့ဗ်ာ......။
ဒါနဲ႔ အၾကံတခုရတာနဲ႔ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္က်ေနာ္ ဆုိတဲ့ပုိ႔စ္ေလးတင္ၿဖစ္သြားတာဗ်။ :D :D:D
က်ေနာ့္အၾကံမေကာင္းဘူးလားဗ်ာ ဘေလာ့သူေတြကုိ နာမည္အမ်ဳိးနဲ႔ လုိက္ေႏွာင့္ယွက္တဲ့သူေတြကုိေဆာ္သြား
သလုိ ကုိယ္လုိခ်င္တာေလးလဲ ရသြားတယ္ေလ ဟီ။
ဒီလုိေလ က်ေနာ့္ဆီလာတဲ့သူေတြကလဲလူယဥ္ေက်းသားသမီးေတြခ်ည္းပဲ ဆုိေတာ့ စကားေတြက ယဥ္းေက်း ၾကတယ္ေလဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေတြက လူယုတ္မာေတြလုိ႔ တဖက္လွည့္နဲ႔ ေၿပာလုိက္တာပဲမဟုတ္လားဗ်ာ။
ဒီလုိေလးလဲ လွည့္ပတ္ေပးရေသးတယ္ အေၿပာခံရသက္သာေအာင္ေလဗ်ာ ဟုတ္တယ္ဟုတ္........... :D

ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္တဲ့ကြ်န္ေတာ္

ကုိယ္တုိင္ခံစားရေနတာေလး ေၿပာၿပခ်င္လုိ႔ဒီစာေရးၿဖစ္တာပါ။ ဒီလုိဗ် ဘေလာ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ
ေလွ်ာက္လည္ၾကည့္ေတာ့အားလုံးလုိလုိက ပညာတတ္ေတြခ်ည္းပဲဗ်။အခုလုိပညာတတ္ေတြၿခားထဲမွာ ဘေလာ့ေရးေနရေတာ့ အမည္မသိ ေ၀ဒနာေလး ခံစားရတယ္ဗ်။ ဟၤသာေတြၾကားထဲ လင္းတနားေနသလုိ
မ်ဳိးကုိယ့္ကုိကုိယ္ထင္မိတယ္။အားလုံးလုိလုိက ႏုိင္ငံရပ္ၿခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူနဲ႔၊ ကုမၸဏီေတြမွာအလုပ္
ၾကီးအကုိင္ၾကီးေတြလုပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့က်ေနာ့္လုိ ေအာက္ေၿခသိမ္းလုပ္ေနရတဲ့သူအတြက္ အမည္မသိ
ေ၀ဒနာေလးခံစားမိတာ မဆန္းပါဘူး။
ၿဖစ္ၿပီးသြားတာေတြကုိ မလြမ္းတတ္တာက်ေနာ့္သဘာ၀ေပါ့ဗ်ာ။ဒါေပမဲ့ စိတ္ေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့ဘူး။
ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေနာင္တမရတာေတာ့အမွန္ပဲ။ဒါေပမဲ့ အခုလုိပညာတတ္ေတြၿမင္ေတြ႔
ေနရေတာ့ ေလးစားအားက်မိတာလဲအမွန္ပဲ။အဲဒီစိတ္ေလးၿဖစ္မိေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ၿပန္ေမးမိတယ္............
ငါသူတုိ႔လုိ ၾကိဳးစားႏုိင္ပါ့မလားဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့ အဲဒီေမးခြန္းေမးမိတုိင္း ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ၿပန္မေၿဖႏုိင္ၿပန္ဘူးဗ်။
ပညာမသင္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ ဒီဘ၀ထဲေရာက္ေအာင္ကူးခဲ့တာဆုိေတာ့ အေၿဖမရွိတာ မဆန္းပါဘူးေနာ္။
ခက္တာက ကုိယ္တုိင္က ဘာၿဖစ္ခ်င္မွန္းမသိတာဆုိးတယ္ဗ်။ဟုိစပ္စပ္၊ ဒီစပ္စပ္နဲ႔ ေမ်ာက္သစ္ကုိင္းလြတ္
သလုိၿဖစ္ေနတာဗ်။သေဘၤာဆုိလဲအားလုံးမသိေပမဲ့ တီးမိေခါက္မိေတာ့ရွိတယ္။ကားဆုိလဲ ၈၀ရာခုိင္ႏွဳန္းေလာက္
နားလည္တယ္၊ ကြန္ပ်ဳတာဆုိလဲ၄၀ရာခုိင္ႏွဳန္းေလာက္သိတယ္၊အိမ္ၿပဳၿပင္နည္းလဲတီးမိေခါက္မိရွိတယ္၊
လွ်ပ္စစ္အေၾကာင္းလဲသာမာန္လူတစ္ေယာက္ထက္ေတာ့ နားလည္တာအမွန္ပဲ၊ေတာ္ရုံပ်က္တဲ့စက္ပစၥည္းေတြ
လဲ ၿပင္တတ္ၿပန္ေရာ၊ အခုလဲလာၿပန္ၿပီ သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြအေၾကာင္း ေလ့လာရၿပန္ၿပီ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္
ေနေတာ့ မသင္လုိ႔ မၿဖစ္ဘူးေလ။ တခါတေလေတြးမိတယ္ ငါဘာေကာင္လဲ ငါဘာတတ္သလဲ အဲဒီလုိကုိယ့္ဟာ
ကုိယ္ေမးမိတုိင္း ဘာအေၿဖမွမထြက္ဘူး။သူမ်ားေတြလုိ အခုခုကုိ တစုိက္မတ္မတ္မလုပ္ခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး
အေၿခအေနအရ အားလုံးကုိေသေသခ်ာခ်ာမေလ့လာၿဖစ္တာဗ်။က်ေနာ္ဟာ အလုပ္ကုိမေလးစားတာ၊လူ႕ေဘာ္
ေက်ာ့မဟုတ္တာေတာ့လုံး၀က်ိမ္းေသတယ္။ေၿပာၿပခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တတ္တာေတြအားလုံးဟာ ဘယ္သူ႕မွသင္ေပးခဲ့
တာမဟုတ္ဘူးဗ် ကုိယ့္ဟာကုိယ္စမ္းသပ္ကလိရင္းသိလာတဲ့ အရာေတြခ်ည္းပါပဲ တကယ္ပါမယုံမရွိပါနဲ႔ ဘယ္
သူမွကုိမသင္ေပးခဲ့ပါဘူး။ သေဘၤာအလုပ္နဲ႔သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြအေၾကာင္းကလြဲလုိ႔ေပါ့။ ဘ၀ကုိအဲဒီလုိရုန္းကန္
ေနရလုိ႔လားေတာ့ မသိဘူးဗ် ဘယ္ဟာၿဖစ္ၿဖစ္ သိလြယ္တတ္လြယ္တာလဲအမွန္ပဲဗ်။
ဆုိေတာ့...... ကြ်န္ေတာ္ဟာတကယ္ေတာ့ ေတာမေရာက္ေတာင္မေရာက္နဲ႔ေမ်ာက္သစ္ကုိင္းလြတ္တဲ့သူတစ္
ေယာက္ေပါ့။
ၾကံဖန္ၿပီးဂုဏ္ယူခ်င္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ၁၉ႏွစ္သားကထဲက ကုိယ့္ေၿခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္ၿပီး မိဘကုိကုိယ့္
ရဲ့ရတဲ့လစာနဲ႔ ကန္ေတာ့ႏုိင္ခဲ့တယ္ ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပးကမ္းခဲ့တာ အခုထိပဲဆုိပါေတာ့။
အဲဒီအရြယ္ကထဲက မိဘဆီကလက္ၿဖန္႔မေတာင္းခဲ့တာလဲယေန႔အထိပဲေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္လဲပညာတတ္ၿဖစ္ခ်င္တာေပါ့ သူတုိ႔လုိပဲ အဲကြန္းေအာက္ထုိင္ၿပီးလုပ္ခ်င္တာေပါ့
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ........... ................................
ဘေလာ့ေရးတာရပ္လုိက္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္ ဆင္ၿဖဴ႕မ်က္ႏွာ ဆင္မဲမၾကည့္၀ံ့သလုိခံစားေနရလုိ႔ပါ။

ဘေလာ့သူေလးမ်ားဆီသုိ႔ ေပးစာ

ခ်စ္ရသူ
မင္းကုိငါခ်စ္တာ မာသာထရီစာလုိ မာယာပလီပလာေတြမပါ ပါဘူး။
မယုံရင္က်န္ေက်ာင္းလုိမွန္ေၿပာင္းသုံးၿပီးၾကည့္လုိက္စမ္းပါ(ႏွလုံသားထဲကုိ)
မင္းကုိခ်စ္တဲ့သူေတြၾကားထဲ ဂ်ဳးလီးယက္ဆီဇာလုိ အလုအယက္စီပါလုိ႔ မေၿပာပါနဲ႔
ပါဒၾကီးမွာေမြးလုိ႔ မာနၾကိးတတ္လုိ႔ပါ။
တကယ္ဆုိငါဟာမင္းကုိ ဘင္လာဒင္လုိၾကင္နာခ်င္တဲ့သူရယ္ပါ ခ်စ္သူ။
မင္းေဘးနားမွာ ဒုိင္ယာနာလုိထုိင္ကာသာေနလုိက္ ခ်င္ပါရဲ့
အဲဒီအခါက်ရင္ ေဂ်ာ့စ္ဘြတ္လုိ ေလာကြတ္ေလးေတာ့ လုပ္ပါေနာ္
အာရာဖတ္လုိ ဘာလာကပ္တာလဲဆုိၿပီးေအာ္မထုတ္လုိက္ပါနဲ႔ စိတ္ၾကီးတဲ့ေနရာမွာ ထိပ္သီးမုိ႔ပါ
မဟုတ္ရင္ ေပါင္ခ်ိန္ကုိ ေဗ်ာင္္လိမ္တာထက္ဆုိးသြားလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ငါဟာ အုိ၀င္လုိ အပ်ဳိၿမင္တုိင္းမငမ္းတတ္ပါဘူးကြယ္။
မင္းကုိရမယ္ဆုိရင္ ေကာလင္းပါ၀ဲလ္လုိ ေတာတြင္းေတာင္ထဲမွာေနၿပီး
ထယ္ေစာက္လုိ လယ္ေပါက္ေကြ်းဆုိလဲ ေကြ်းပါ့မယ္။
မင္းအတြက္ prado ၀ယ္မေပးႏိုင္ေပမဲ့ ဆရာခုိေတာ့ ၀ယ္လိမ္းေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။
ကြန္ဒုိမွာ မထားႏိုင္ေပမဲ့ သြန္ဆုိသြန္ေပးပါ့မယ္(ေရအုိး)
မင္းကသာ ထြား၀ူးခြ်မ္းလုိသြားယူစမ္းလုိ႔ ခုိင္းရင္ေလ ကုိေရႊထူးလုိ ေၿမေတြတူးလုိ႔ႏွဳိက္ရဲပါတယ္(လိပ္ဥ)
ဒါကုိ ဆနဖန္စၥကုိလုိ အၾကံအဖန္ေတြ လုိ႔မထင္ပါနဲ႔ေနာ္။
လန္ဒန္လုိ အမွန္အကန္ပဲဆုိတာယုံၾကည္ၿပီး နီကုိရဲလုိ ဒီလုိပဲေ၀ါလည္ေခ်ာင္ပတ္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့
ကုိယ္အခ်စ္ေတြကုိ ဘက္ဟမ္းလုိ လက္ကမ္းၿပီးသာၾကိဳလုိက္ပါေတာ့ကြယ္။
ဒီစာေလးကေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီဗ် ေမးကတဆင့္ရထားတာ။ အခုေတာ့ ပုိ႔စ္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဖတ္ဖူးသြားေအာင္ ၿပီးေတာ့ ဘေလာ့သူေလးေတြကုိလဲ စားေပးရင္းေပါ့ ဟိဟိ
အြန္လုိင္းရည္းစားစာေပါ့ဗ်ာ :D :D

အေမ့လက္ရာ

ကုိးလလြယ္ ဆယ္လဖြား
အေမ့ရဲ့သားကြ်န္ေတာ္ဟာ
လူမွန္းမသိခင္တုန္းက
ေကြ်းသမွ်မၾကိဳက္ရင္ေထြးထုတ္
လူမွန္းသိလာေတာ့လဲ
ေကြ်းသမွ်မၾကိဳက္ရင္ဂ်ီး(ေခ်း)မ်ားခဲ့တဲ့
ကြ်န္ေတာ္
အခုေတာ့..............
အေမမရွိတဲ့ ေ၀းတေၿမမွာ
သား ကြ်န္ေတာ္ဟာ
ဘ၀ပင္လယ္ၾကီးထဲ
ေလွငယ္ကုိ ရြက္ကုန္ဖြင့္
ကံၾကမၼာရဲ့ လွဳိင္းတပုိးေတြကုိ
အလူးအလဲ ခုခံကာကြယ္ရင္း
အေမနဲ႔ အတူရွိစဥ္ကလုိ
စားဖုိ႔အတြက္ ပြားလုိ႔မရေတာ့ဘူး အေမ
ရွိတာနဲ႔ၿဖစ္သလုိ စားရင္း
ေလာကဓံကုိ ၾကံ့ၾကံ့ခံေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္
အခုခ်ိန္မွာ အေမ့လက္ရာေလးကုိ
ၿပန္ၿမင္ေယာင္မိၿပီး သေရက်မိတာ
ကြ်န္ေတာ့္အမွားမ်ားလား
အေမ........။

ကြ်န္ေတာ္သိေသာ အခ်စ္ဆုိတာ...........

အင္း..... အားလုံးကၿပန္ေရးေပးဖုိ႔ေၿပာေနတာဆုိေတာ့ က်ေနာ္ၿမင္တာေလးေၿပာၿပရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ ပူေလာင္တတ္တဲ့အရာပဲဗ်။ ၅၂၈နဲ႔ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ၁၅၀၀နဲ႔ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လူကုိပူေလာင္ေစပါတယ္။ အဲ.... ၅၂၈က်ေတာ့ ၁၅၀၀ေလာက္ မပူေလာင္ေပမဲ့လည္း သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ပူပင္ေသာကေရာက္ေစပါတယ္၊ ဥပမာေပါ့ဗ်ာ။ ။
ငါ့သား၊ငါ့သမီး၊ ငါ့အေဖ၊ငါ့အေမ၊ ငါ့ညီ၊ငါ့အကို၊ငါ့ေမာင္ငါ့အမ၊စသည္ၿဖင့္ေနမွေကာင္းရဲ့လား၊ စာေမးပြဲမွေၿဖႏုိင္ရဲ့လား၊စီးပြားေရးမွ ေၿပလည္ရဲ့လား၊စသည္ၿဖင့္ပူပင္ေသာကေရာက္ေစတယ္ဗ်။ အဲ.... ၁၅၀၀က်ေတာ့ ကိေလသာတဏွကပါလာၿပီ။ ငါ့ရည္းစား ဘယ္ေကာင္နဲ႔ တြဲေနလဲ၊ ငါ့ရည္းစား ဘယ္ေကာင္မနဲ႔တြဲေနလည္း၊ ဒီလုိမ်ဳိးလည္း ၿဖစ္တတ္သလုိ၊ ဒီေန႔ေတြ႕ရင္သူ႕ပါးေလးေတာ့ နမ္းလုိက္ဦးမွ၊ ဒီေန႔ေတြ႕ရင္ သူ႕အနမ္းေလးေတာ့ ခံလုိက္ဦးမွစသည္ၿဖင့္ေပါ့ဗ်ာ ပူေလာင္တတ္သဗ်။ သူခ်စ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ကုိယ္ခ်စ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဘယ္အရာမွမေကာင္း
ဘူး၊ စိတ္ကုိပူေလာင္ေစတယ္။ဒီလုိပဲ ရယူပုိင္ဆုိင္ၿခင္းလဲ မေကာင္းဘူး၊ ေပးဆပ္ၿခင္းလဲမေကာင္းဘူး။
ပုထုစဥ္ေတြဆုိေတာ့လဲ ခက္သားလားဗ်ာ။ဒီလုိပူမွန္းသိရက္နဲ႔ပဲ ဒီအခ်စ္ဆုိတာ
ၾကီးကုိ လုိခ်င္တပ္မက္ၾကတယ္။ ပုိးဖလံေလးေတြလုိပါပဲ မီးကုိပူမွန္းသိရက္နဲ႔ေရွ႕ဆက္တုိးၾကတယ္။
တခ်ဳိ႕လဲမသိလုိ႔ တုိးၾကတယ္။ ပုိးဖလံေလးေတြမီးထဲကုိဘာေၾကာင့္တုိးသလဲ??????????
သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ မီးနားနီးေလ ပုိအလင္းရေလထင္ေနၾကတာကုိးဗ်၊ ကုိယ့္ရဲ့ခႏၶာတေၿဖးေၿဖး ေလာင္ကြ်မ္းခံလုိက္
ရတာေတာ့ သတိမထားမိလုိက္ၾကဘူးဗ်၊ အဲ...... သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီေလ။
လူေတြလဲဒီလုိပဲ အခ်စ္ကုိ ေလာကနိဗၺာန္ၾကီးတခုလုိ ထင္ေနၾကတယ္၊ တကယ့္တကယ္ နိဗၺာန္ေရာက္
ေၾကာင္းက်ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပဲလုိခ်င္ၾကတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အခ်စ္ကုိက်ေတာ့ မရရင္ေသမလုိပဲၿဖစ္တတ္
ၾကတယ္။
ကဲ..... ေၿပာၿပၾကပါဦးဗ် အခ်စ္ဟာ ေကာင္းေသးလား။ အင္း.............. က်ေနာ္လဲ ဒါမ်ဳိးေတြစဥ္းစားမိေတာ့
ဗ်ာ...... အာသေ၀ါေတာင္ကုန္သြားၿပ၊ီ တဏွေလးနည္းနည္းက်န္ေနလုိ႔ အဲဒီအခ်စ္ဆုိတာၾကီးကုိပဲ ပူမွန္းသိရက္
ေရွ႕ဆက္တုိးလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ :D

အခ်စ္ဆုိတာဘာလဲ

ကြ်န္ေတာ္ သိေသာအခ်စ္ဆုိတာတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ကုိရဲရင့္နီ နဲ႔မနီနီ၀င္းတက္ထားၾက
တာၾကာပါၿပီ စဥ္းစားလုိ႔ မရတာေရာ အခ်စ္ဆုိတာကုိ နားမလည္တာေရာေၾကာင့္ မေရးၿဖစ္တာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္
မႏို္င္ႏုိင္းစေနရဲ့ ပုိ႔ေလးကုိ တင္ေပးလုိက္တာပါ။ဟီး.... အေခ်ာင္ခုိလုိက္ပါတယ္ ဒီတခါေတာ့။
တစ္ေန႔မွာ "ပေလတို" က ဆရာျဖစ္သူ "ဆိုကေရတီး" ကို အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးသတဲ့။ ဆိုကေရတီးက ပေလတိုကို ဂ်ံဳခင္းထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေကာင္းဆံုး၊ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳႏွံတစ္ခုကို ခူးေစခဲ့တယ္။

ဆရာခိုင္းတာ အရမ္းလြယ္တယ္ထင္တဲ့ ပေလတိုက ကိုယ့္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ဂ်ဳံခင္းထဲ၀င္ခဲ့တယ္။ ေန႔တစ္၀က္ကုန္တဲ့အထိ သူဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ဗလာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဆိုကေရတီးေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ "အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တဲ့ ဂ်ံဳႏွံကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႏွံပဲခူးရမယ္ဆိုေတာ့ အေကာင္းဆံုးမွ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ထင္ျပီး မခူးခဲ့ဘဲ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အႏွံ႐ွိဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ယာခင္းအဆံုးထိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့မွ လက္ထဲမွာ ဘာမွမပါခဲ့မွန္း သတိထားမိေတာ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ဆိုကေရတီးက "အဲတာ အခ်စ္" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာဆိုကေရတီးကို လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။ ဆိုကေရတီးက ပေလတိုကို ထင္း႐ူးေတာထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခရစ္စမတ္အတြက္ အသံုးျပဳဖို႔ အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္ တစ္ပင္ကို ယူေစခဲ့တယ္။

သခၤန္းစာ တစ္ခါရခဲ့ဖူးတဲ့ ပေလတိုက ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထင္း႐ူးေတာထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။ ေန႔တစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ အရြက္က်ဳိးတိုက်ဲတဲ့၊ ပင္စည္ေျဖာင့္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ထင္း႐ူးပင္တစ္ပင္ကို ႏြမ္းနယ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ သူထမ္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။

"ဒါက အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္လား" လို႔ ဆုိကေရတီးက ေမးေတာ့ "တစ္ပင္ပဲ ယူရမယ္ဆိုလို႔ အေကာင္းဆံုးကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား လိုက္ရွာရင္း မဆိုးဘူးလို႔ထင္တဲ့ အပင္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ေရာ၊ အင္အားပါ ကုန္ခမ္းေနတာကို သတိျပဳလိုက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးလား ဘာလားဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ယူျပန္လာခဲ့တာပါ" လို႔ ျပန္ေတာ့ ဆိုကေရတီးက "အဲတာ လက္ထပ္ျခင္း" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာဆိုကေရတီးကို တိတ္တိတ္ပုန္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။ ဒီတစ္ခါ ဆိုကေရတီးက ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။

ဒီတစ္ခါလည္း ပေလတိုက ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။ (၂)နာရီ နီးပါးၾကာေတာ့ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ အေရာင္စံုျပီး အနည္းငယ္ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူေဆာင္ခဲ့တယ္။

"ဒါက အလွဆံုး ပန္းလား" လို႔ ဆိုကေရတီးက ေမးေတာ့ "၂နာရီနီးပါး ကြ်န္ေတာ္လိုက္ရွာေတာ့ အလွဆံုးလို႔ ထင္ရတဲ့ ဒီပန္းကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ျပီး ခူးလာခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ပန္းက တေျဖးေျဖး ညႇိဳးႏြမ္းသြားခဲ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့ ဆိုကေရတီးက "အဲတာ တိတ္တိတ္ပုန္း" လို႔ ဆိုတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆိုကေရတီးကို ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္သတဲ့။ ဆိုကေရတီးက အထက္ကအတိုင္း ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။

သခၤန္းစာရထားဖူးေတာ့ ပေလတိုက သတိရွိရွိနဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။ သံုးရက္ သံုးညလြန္ေျမာက္တဲ့အထိ ပေလတို ျပန္မလာလို႔ ဆိုကေရတီးက လိုက္ရွာေတာ့ ေတာအုပ္တစ္ေနရာမွာ ပေလတို တဲထိုးျပီး ေနေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

"အလွဆံုးပန္းကို ရွာေတြ႔ျပီလား" လို႔ ေမးေတာ့ ပေလတိုက ပန္းတစ္ပြင့္ကို ထိုးျပျပီး "ဒီတစ္ပြင့္ကို အလွဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္မလား" လို႔ ေမးတယ္။

"ဒါဆို ဘာလို႔ ခူးမျပန္လာတာလဲ"

"ကြ်န္ေတာ္ ခူးလိုက္ရင္ ပန္းက ႏြမ္းသြားေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္မခူးရင္လဲ သူႏြမ္းသြားမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွလွပပ ဖူးပြင့္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး သူညႇိဳးႏြမ္းသြားမွ ေနာက္တစ္ပြင့္ကို ကြ်န္ေတာ္ထပ္ရွာေတာ့မယ္။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ပန္းထဲက အလွဆံုး ဒုတိယပန္းတစ္ပြင့္ပါပဲ"

"အင္း.. ဘ၀ရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို မင္းနားလည္ခဲ့ျပီပဲ" လို႔ ဆုိကေရတီးက ပေလတိုကို ေျပာခဲ့တယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

ေဘာလုံးပြဲ

၂၀၀၉ကုိၾကိဳဆုိရန္ႏွင့္ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္က်ေနာ္တုိ႔ ဘေလာ့ဂါေတြေပါင္းၿပီး ေဘာလုံးကန္ၾကမွာပါ။
ဒီပြဲမွာ ဘေလာ့သူမေလးမ်ားအဖြဲ႕နဲ႔ဘေလာ့ထီးေလးမ်ားအဖြဲ႕ ဆုိၿပီးႏွစ္ဖြဲ႕ခြဲကန္ၾကမွာ ပါခင္ဗ်
ပြဲေၾကၿငာေပးမဲ့ သူကေတာ့ လူသားအားလုံးအတြက္ မရွိမၿဖစ္အလုိအပ္ဆုံးအရာ က်ေနာ္ဆုိတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ ေမတၱာခံယူမဲ့ အိမ္ ပါခင္ဗ်ား။ ၿမန္မာ့အသံမွ ဦးလွ၀င္းေလသံႏွင့္ဖတ္ၾကပါရန္....။

ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွၿခင္း

မေန႔ကၿဖစ္တာေလးေၿပာၿပခ်င္တယ္ဗ်ာ။ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွေတာ့ ဘေလာ့သူေတြ ၀ုိင္းပုိ႔တဲ့က်ိမ္စာမိတာလားေတာ့မသိဘူးဗ်ာ ေရခ်ဳိးခန္းထဲေခ်ာ္လဲသြားတယ္ဗ်။ၿဖစ္ပုံက ေရးခ်ဳိးမယ္ဆုိၿပီး သားဆုိးရဲ့ေရာသမေမႊသီခ်င္းေခြအက်ယ္ၾကီးဖြင့္တယ္ၿပီးေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသီခ်င္းစည္းခ်က္အလုိက္ ဒြန္႔ရင္း၀င္သြားတာေပါ့.... အရွိန္ေလးကလဲရလာေတာ့ ဒြန္႔ရုံတင္ အားမရေတာ့ဘူး ခုန္ပါခုန္ခ်င္လာတာနဲ႔ ခုန္လုိက္တာ ေခ်ာ္ၿပီးေရခ်ဳိးဇလုံေဇာင္းနဲ႔ တင္းပါးရုိက္ထည့္လုိက္တာ ေဆးထုိးအပ္တုံးတုံးၾကီးနဲ႔ေဆးထုိးၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာမေခ်မိရင္ ဘာၿဖစ္တတ္သလဲ..... အဲဒီအတုိင္းပဲဗ်ာ။ ၿဖစ္ၿဖစ္ၿခင္း၅မိနစ္ေလာက္က အသံေတာင္ မထြက္ႏုိင္ဘူးဗ်ာ ခါးပါအစစ္တၿခမ္းနာသြားတယ္။အဲဒီလုိၿဖစ္ေတာ့ ဘေလာ့သူေတြ သြားသတိရတယ္.... သူတုိ႔မ်ား၀ုိင္းက်ိမ္စာတုိက္ေနၾကလုိ႔လားဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။ကုိယ္တုိင္ကလဲကၿမင္းတာလဲပါတာေပါ့........
သီခ်င္းကလဲၿမဴးစရာ ဆုိင္းၾကိဳက္တဲ့ေမာင္ ဆုိေတာ့ဗ်ာ......။ မေန႔ကမွ အဲဒီသီခ်င္းနားေထာင္တာပါဗ်ာ အရင္ကဆုိေရးခ်ဳိးရင္း ေလးၿဖဴ(သုိ႔)မ်ဳိးၾကီး(သုိ႔)တခုခုေပါ့ဗ်ာ နားေထာင္ရင္းေရခ်ဳိးေနၾကဗ် အံမယ္....ေရခ်ဳိးရင္း မာန္ပါလာရင္ ေရပန္းကုိမုိက္လုိသေဘာထား၊နံရံ၃ဘက္ကုိ ပရိတ္သတ္ၾကီးေတြလုိ သေဘာထားၿပီး သီခ်င္းေတြဘာေတြ ေအာ္ဆုိပစ္တာဗ် ဒိထက္မာန္ပါလာရင္ေတာ့ ေကြးေနေအာင္ကုိကပစ္တာဗ်။မေန႔ကမွ ရွည္ၿပီးသားစုိးနားေထာင္လုိက္ကာမွ ၿဖစ္ေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။ ဒါပါပဲဗ်ာ။

ေရြးေကာက္ပြဲ

ၾကင္ေဖာ္ေရြးပြဲေလးေတာ့ က်င္းပလုိ႔ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေလးကုိ ဆက္လက္က်င္းပရေတာ့မွာေပါ့
ေနာ္။ ဟုတ္ကဲ့အေရြးခံခဲ့တဲ့သူေတြမ်ားေနေတာ့ အေတာ္စဥ္းစားရတယ္ဗ်။
စိတ္ေၿဖရာကသိပ္လဲၿပာမေနနဲ႔ အေရြးမွားမယ္တဲ့။
ဒီဇင္ဘာစင္ဒရဲလားကလဲဒီတင္ပြဲက်င္းပလုိက္ၾကရေအာင္တဲ့။
အိမ္မက္နိဒါန္းကလဲအခ်ိန္ပဲၾကည့္စမ္းပါဦးဆုိၿပီး ဇြတ္အတင္းယူမယ္လုပ္ေနတယ္ဗ်။
ခ်င္းမေလးကလဲအတင္းအရမ္းေၿပးလာၿပီး သမီးအရမ္းပါခ်င္တယ္ဆုိလု္ိ႔ အိမ္သာအရင္လုိက္ၿပရေသးတယ္ ဟုတ္ေပါင္...မွားလုိ႔ စာရင္းထဲထည့္လုိက္ရေသးတယ္။
ငွက္ငယ္ေလးကလဲ အခ်က္တကယ္မေႏွး လက္ထပ္မယ္တဲ့။
ညခင္းရဲ့လမင္းကလဲ လာအခုခ်က္ၿခင္းတရာရုံးမွာ လက္မွတ္ထုိးမယ္ဆုိၿပီး အတင္းဆြဲေခၚေနေလရဲ့။
ဒရင္းကလဲအၿခင္းၿခင္းေတြပဲဆုိၿပီး ေဖာင္ၿပည့္သြားတာေတာင္ဇြတ္လာတင္သြားေလရဲ့။
အခ်ိန္သက္သက္ကုန္ေလၿခင္းလုိ႔ေၿပာေနတဲ့အိမ္မက္မ်ားႏွင့္ရွင္သန္ၿခင္းကလဲ တမ်ဳိး။
ေခါင္ေခါင္ကေတာ့ေၿပာင္ေၿပာင္ပဲ သူ႕ကုိေတာင္ညာသက္ထားမေၿမွာက္စားရင္း နင့္အသက္ဖက္နဲ႔ထုတ္ထားတဲ့
ဖလား၀ါးေ၀ါ့ကလဲသြားသြားမေၿပာနဲ႔လုိ႔ မွားသြားေလရဲ့။သူကရွက္တတ္တယ္ဆုိပဲဗ်။
ပုလဲကလဲ ကဲကဲနဲ႔သူမပါရင္သတ္မယ္တဲ့။
ခ်စ္ၿခင္းေၿခရာကလဲ အၿပစ္အတင္းေတြကုိခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ ေၿခဖ်က္မယ္ဆုိပဲဗ်။
မသက္ဇင္ကလဲအထဲထည့္ခ်င္တယ္တဲ့။တမ်ဳိးမထင္ပါနဲ႔
သူကတာေနာယကၡဘီလူးကုိအားက်လုိ႔ အိမ့္ကုိ သူ႕အာခံတြင္းထဲ ထည့္မယ္လုိ႔ေၿပာတာပါ။
အဲဒီလုိပဲဂရင္းဂဲလ္ကအတင္းပဲလာၿပီးပူဆာေနတယ္
ေရာင္ၿပန္ကလဲေတာင္ပ်ံထမင္းစားၿပီး လာေနမယ္အခုတဲ့။
ဒီၾကားထဲမမဆုမြန္ကလဲအထပ္ထပ္ ဆုမြန္ေတြ ေတာင္းေနတာက သူ႕ကုိလဲေရြးပါေစတဲ့ဗ်ာ။
အဲသက္တန္႔ကလဲရွန္႔ရွန္႔လုိ႔ ထူးၿပီးရွက္ရွက္နဲ႔ ၃ေနရာၿပည့္သြားလဲ ၄ေလာက္ေတာ့ထားပါတဲ့ဗ်ာ။
အဲဒီလုိပဲေ၀ေလးကလဲအေၿဖေပးသြားတယ္။
သဥၥာက်ေတာ့ ရွင္လာေနၾကပဲတဲ့(သူ႕ဘေလာ့ကုိ သြားလည္ေနၾကလုိ႔ေၿပာတာပါေနာ္)
ငြန္ငယ္ကမႊန္တယ္ဆုိၿပီး ငုိၾကီးခ်က္မနဲ႔ အကုိၾကီး က်မကုိယူပါလုိ႔ မ်က္ရည္ခံထုိးေနေလရဲ့။
မယ္ဂုကလဲ ဟယ္...အခုဆုိၿပီး အထုပ္ဆြဲၿပီးခ်ီတက္လာေနၿပီဗ်၊ ၀ုိင္းၿပီးတားေပးၾကပါဦးဒီမွာစဥ္းစားေနတုန္းမုိ႔လုိ႔ပါ။
ဒီအထဲစီပြားေရးအၿမင္က်ယ္သူမ၀ါ၀ါခုိင္မင္းကလဲ အခ်က္လာလာကုိင္ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ပြဲစားလုပ္မယ္ဆုိၿပီး စာရင္းေပးသြားေလရဲ့ မ၀ါတုိ႔အၿမင္က်ယ္လုိက္ပုံမ်ား ေၿပာခ်င္ေတာ့ဘူး အဟိဟိ
ပန္းခေရကလွမ္းေၿဖလုိက္တာက တုိ႔လဲပါမယ္တဲ့။
ဒီၾကားထဲအိေ၀ၿဖဳိးကလဲ အခုသေ၀ထုိးၿပီး ဖိတ္စာကမ္းရေတာ့မလားဆုိပဲဗ်။သူ႕ဘက္ကေတာ့ ဖိတ္စာတၿခမ္း
ရုိက္ၿပီးသားတဲ့။
အဲဒီလုိ... အဲဒီလုိ အေရြးခံေနၾကေတာ့ အိမ္လဲေခါင္းေတြစားလုိ႔ အေၾကာင္းေတြစဥ္းစားေနတာ ေခါင္းေတြပါၿဖဴ
ကုန္ၿပီဗ်။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ညီအကုိေတြေခၚၿပီး တုိင္ပင္ေတာ့ ဘာမွေတာင္ မတုိင္ပင္ရေသးဘူး
တက္လူငယ္ကအၿပတ္လွဳမယ္ဆုိၿပီး ေဒၚလာ၂သန္းေပးကမ္းမယ္ဆုိပဲဗ်။
ဒီစကားၾကားေတာ့ကုိကရင္ေလးကလူကုိ အထင္ ေသးတာလားဆုိၿပီး အားက်မခံ ေဒၚလာ၃သန္းတဲ့ဗ်ား။
အဲဒီစကားၾကားေတာ့ေတာင္ေပၚသားကေတာ့ေငါင္ကာသြားသဗ် (ၾကည့္ရတာ လက္ဖြဲ႕ဖုိ႔ ပုိက္ဆံမရွိဘူးထင္ပါ့ဗ်ာ)
အဲဒီလုိပဲေမာင္ငယ္က အေခ်ာင္ထုိင္ေနၿပီး ေၿပာင္ေအာင္ပဲ
စားမယ္ကြလုိ႔ ၾကိမ္း၀ါးေနေလရဲ့(ပြဲေတာင္မစေသးဘူး..... လူဆုိး.....)
သံလြင္ဟီးရုိးကလဲ အၿပန္ပင္ထီးရုိးက်ဳိးေအာင္ကုိ ပါဆယ္ဆြဲဖုိ႔ ေမာင္ငယ္နဲ႔ ေခ်ာင္အကြယ္မွာ meeting လုပ္ေနေလရဲ့။
ဇင္ေယာ္က်ေတာ့ထင္ေပၚခ်င္လုိ႔
စင္ေပၚတက္ၿပီး သီခ်င္းဆုိမယ္တဲ့။
အဲဒီမွာကုိရမ္းဂန္းက ကုိအရမ္းပန္းေနလုိ႔ မဆုိ
ပါရေစနဲ႔လုိ႔ တင္ၿပေလရဲ့။(ဘာပန္းတာလဲသိခ်င္ရင္သူ႔ကုိသြားေမးၾကေနာ္)
ဒီၾကားထဲအလွတရားကထ၊ ထပြားတယ္ သူက
ေတာ့လက္မဖြဲ႔ႏုိင္ဘူးတဲ့။
သီဟညိမ္းကေတာ့ ဒီဘ၀ၿငိမ္းေအာင္ ကူညီမယ္ဆုိပဲ။
လူၿပိဳၾကိးဘ၀ကြ်တ္သြားေအာင္ကူညီမယ္ကုိေၿပာတာပါေနာ္။
လင္းထက္ကလဲ အတင္းထပ္ ထပ္ၿပီးေတာင္းဆုိေနတာက ပြဲ
မွာ အၿပင္းအရက္ထည့္ေပးပါတဲ့။
ကုိယ့္ဆရာေတြနဲ႔တုိင္ပင္မွပဲ ပုိဆုိးေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီပြဲကုိ ၀မ္းနဲၿခင္း၊စိတ္မေကာင္းၿခင္းၾကီးစြာနဲ႔ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ၿပီး အိမ့္ကုိ အရင္ကထဲက စပြန္စာေပးတဲ့ အိမ္ဒရာေက်ာ္ဇင္ေလးကုိပဲယူရေကာင္းမလား၊
အသက္လုိခ်စ္ရတဲ့ သက္မြန္ၿမင့္ေလးကုိပဲယူရင္ေကာင္းမလား၊
အခ်စ္အၾကီးစားၿဖစ္တဲ့ ခစၥတီးနားပဲ ယူရေကာင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္၃ေယာက္စလုံးယူရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစား
ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ အခုလုိၿငင္းပယ္လုိက္တဲ့အတြက္ ဘေလာ့သူေလးမ်ားနဲ႔ အတူ ထပ္တူထပ္မွ်၀မ္းနဲ ႏွေမ်ာတသသ၊ယူၾကံဳးမရ အပူလုံးၾကြၿပီး ငါးခူၿပံဳးၿပသလုိၿဖစ္ရပါေၾကာင္း ေၿပာၾကားရင္း ........ ........ ....... ..........................
လြန္တာရွိရင္ ၀ႏၵါမိပါ ဘေလာ့ဂါအေပါင္းတုိ႔ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစနဲ႔ ကုိယ္ၿဖစ္ခ်င္တာေတြဇြတ္အတင္း ထည့္သြင္း
ေရးလုိက္တာဆုိေတာ့ ကာရံမညီတာလဲရွိမယ္၊ ေစာ္ကားသလုိၿဖစ္ခ်င္လဲၿဖစ္သြားပါ့မယ္၊ ဒီေတာ့ ဘေလာ့ဂါ
အေပါင္းအေနနဲ႔ ေဒါသအေခ်ာင္းလုိက္မထြက္ရေအာင္ ဒီေနရာကေန ေခြးလႊတ္ဖုိ႔ ေတာငး္ပန္ရင္း ............. ဤတြင္ သတင္းမ်ားကုိေက်ာ္ေအာင္....ညာလုိ႔ၿပီးပါၿပီ။
မွတ္ခ်က္။ ။ဘေလာ့ဂါအမ်ားၾကီး က်န္ပါေသးတယ္ ဒါေပမဲ့ေလာေလာဆယ္ ကာရန္ကုိစဥ္းစားလုိ႔ မရတာနဲ႔ သူတုိ႔ေတြ သက္သာသြားပါတယ္။

ၾကင္ေဖာ္ေရြးပြဲ

စိတ္ရွိတုိင္းသာေၿပာၿပရရင္
ငါ့ဘ၀က လြမ္းေလာက္စရာမရွိပါဘူး
ငါ့ဘ၀ငါထြင္းေဖာက္ ၾကည့္မိေတာ့
ဘ၀မွာ ေနမင္းလုိထြန္းလင္းေတာက္ပၿခင္းလဲမရွိ
လမင္းလုိ အေရာင္မွိန္မွိန္ေလးနဲ႔ ေအးၿမၿခင္းလဲမရွိ
ငါ့ကုိယ္ငါ ၿပင္ဆင္ခ်င္တာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ
ကမာၻၾကီးကုိ ခါေစာင္းတင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ေနမင္းလုိမေတာက္ပရင္လဲေနပါေစ
လမင္းလုိ မေအးၿမရင္လဲ ေနပါေစ
၀ပ္၁၀၀အားမီးသီးေလာက္လင္းရင္ကုိပဲ ရပါၿပီ။
ဒါေပမဲ့ေပါ့ ကုိယ္တုိင္က အားထုတ္မွဳနည္းခဲ့သလုိ
အားေပးေဖာ္ ၾကင္နာသူေလး ကလဲမရွိေတာ့
ငါ့ကုိငါအားေပးရင္း
ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘ၀လမ္းခရီးကုိ
အားမာန္အၿပည့္နဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔
ၿဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေပါ့ေလ
ဘ၀ၾကင္ေဖာ္ သုံးေယာက္ေလာက္ေတာ့
လုိခ်င္မိပါရဲ့။

စိတ္၀င္စားသူ ဘေလာ့ဂါသူေလးမ်ား ကြန္မန္႔တြင္ အမည္၊အသက္၊အလုပ္အကုိင္ႏွင့္လစာမ်ားကုိ အမွန္အကန္
ေဖာ္ၿပ၍ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္ပါသည္။ မပုတင္အစစ္ႏွင့္ရာကြတ္ေထာက္ခံစာပါပူးတြဲတင္ၿပပါရန္။
လစာနဲလွ်င္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားမည္မဟုတ္ပါ။ :D :D :D :D

သားဆုိးတစ္ေယာက္၏ေနာင္တ

အေဖနဲ႔အေမ
က်ေနာ့္ကုိလူ႕ေလာကထဲ ဆြဲေခၚလာေတာ့
သားေယာက်ာၤးေလးရၿပီဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေရာင္ၿခည္ေလးေတြကြန္႔ၿမဴးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။
အေဖနဲ႔အေမ
အေဖနဲ႔အေမရဲ့ စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ
က်ေနာ့္ကုိ သားေရႊအုိးထမ္းလာသလုိ(သုိ႔)လူစြမ္းေကာင္းအၿဖစ္
ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။
အေဖနဲ႔အေမ
အေဖနဲ႔အေမရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ၿခက္ေရာင္ၿခည္ေတြဟာ
တေန႔တၿခားက်ေနာ္ၾကီးၿပင္းလာတာနဲ႔အမွ်
တေၿဖးေၿဖးနဲ႔တစ္စစီေပ်ာက္ဆုံးကုန္ေပမဲ့
က်ေနာ့္အေပၚ နားလည္ခြင့္လႊတ္ခဲ့တယ္ေနာ္။
အေဖနဲ႔အေမ
အေဖနဲ႔အေမရဲ့ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔
က်ေနာ့္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔လြဲမွားခဲ့တာေတြေၾကာင့္
က်ေနာ့္ကုိစိတ္ကုန္ေနၿပီလား အေဖနဲ႔အေမ........။
အေဖနဲ႔အေမ
ခုေတာ့ေလက်ေနာ္ဟာ ဘ၀ၾကိဳး၀ုိင္းေပၚမွာ
ပညာဆုိတဲ့ ကုိယ္လက္ၾကံ့ခုိင္ၿခင္းနဲ႔သင္ၾကားမွဳဆုိတဲ့ ေလ့က်င့္မွဳမရွိခဲ့လုိ႔
အရွဳိက္ကုိထုိးခံလုိက္ရၿပီ အေဖနဲ႔အေမ......။
အေဖနဲ႔အေမ
ခုေတာ့က်ေနာ္ဟာ ကုိယ့္ရဲ့မုိက္တြင္းနက္ခဲ့မွဳရဲ့ဒဏ္ကုိ
အလူးအလဲခံေနရၿပီ အေဖနဲ႔အေမ...........။
အေဖနဲ႔အေမ
က်ေနာ့္ကုိ စိတ္နာေနၿပီလား..........
တကယ္ေတာ့က်ေနာ္ဟာ အားကုိးလုိ႔မရတဲ့
သားဆုိးေလးတစ္ေယာက္ပါ အေဖနဲ႔အေမ...........။
အေဖနဲ႔အေမ
က်ေနာ့္ဘ၀ကုိ တစ္ကၿပန္စလုိ႔ရရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး ပညာကုိၾကိဳးစားသင္ယူခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘေမတၱာကုိသိရွိခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘအနားမွာ ေနခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘစကားနားေထာင္ခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘလုပ္ေကြ်းခြင့္ရခဲ့ရင္.............
က်ေနာ္ၿပင္ခ်င္တာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ
ယခုထက္ပုိၿပီး ေကာင္းႏုိင္ရဲ့ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့၊
ဒါေပမဲ့..............
အေဖနဲ႔အေမ
ရယ္.... ဘာတခုမွၿပင္ဆင္ၿဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ
ၾကိဳသိေနတယ္၊ စဥ္းစားၾကံစည္သမွ်
ဘာတခုမွအေကာင္အထည္မေပၚတာ
က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ့ အစဥ္အလာ တခုလုိၿဖစ္ေနၿပီ
အေဖနဲ႔အေမ ရယ္...........။

ဒစ္(စ္)စေကာင့္

ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ
မရပ္မနားပဲ တ၀မ္းတခါးအတြက္
လွဳပ္ရွားရုန္းကန္ရင္း
ဒုကၡကုိ ခလုတ္တုိက္၊ ေသာကလမ္းကုိၿဖတ္သန္း
အႏၱရာယ္ဆုိတဲ့ လွည့္ကင္းကုိ ေရွာင္ရွားရင္း
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္၊ ဘ၀လမ္းခရီးၾကမ္းကုိ
ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ဘ၀ကုိၿငီးေငြ႕လာေတာ့
ဗုဒၶထံဆုေတာင္း၊
ႏွစ္ၿပားလွဳဖူး ေကာင္းမွဳနဲ႔၊ ေတာင္းဆုၿပဳ၊
သံသရာေဘးမွကင္းလြတ္၍
နိဗၺာန္မဂၤဖုိ ရက္တုိတုိကုိ
ဒစ္(စ္)စေကာင့္ခ်ေပးရင္ေတာ့
လုိခ်င္ပါေသးတယ္ ဘုရား........။

ဘေလာ့ဂါသူေလးမ်ား

ဘေလာ့ဂါသူလွပ်ဳိၿဖဴ
ၿမင္သူလူတုိင္းေၿပး၊
၀ါးၿခမ္းၿပားႏွယ္ ခႏၶာရယ္
နတ္မယ္အရွဳံးေပး။
သူ႕ဘေလာ့ကုိလာလည္ရန္
ဖိတ္မာန္သူေခၚေသး၊
လည္လည္သြားၿပီး ဖတ္ရၿပန္
မဟုတ္တာ သူအလြန္ေရး။
ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္တစ္ေကာင္
ယင္ဖုိေတာင္ မသန္းေသး၊
အဘယ္ေၾကာင့္ဟူ ေၿပာရမူ
ကုိယ့္လူမရယ္ေၾကး
သြားေလးကေခါ တင္ကေလ်ာ
ေစြေသာမ်က္ခြန္ေမွး၊
တင္းတိပ္၀က္ၿခံ ၀န္းပတ္ရံ
ႏွဳတ္ခမ္းမဲမဲေလး၊
ထုိ႔ေၾကာင့္သာပ လင္မရ
သူမလွပေဂး၊
အေဟး..ေဟး..ေဟး။

အဟိဟိ..... မေက်နပ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘေလာ့ဂါၾကီးေတြကုိ ၿပန္လည္ ေရးသားေၿခပႏုိင္ပါတယ္ေနာ္။
ဒီလုိမွမဟုတ္ပဲ.. က်မရုပ္မဆုိးပါ လွပါတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ယခုလက္ရွိ ရက္ပုိင္းအတြင္းက ရုိက္ကူးထားေသာ
တကုိယ္လုံးပုံ ၄လက္မ+၆လက္မ ကာလာပုံႏွင့္ ပတ္စ္စပုိ႔ပုံကုိပူးတြဲ၍ အီးေမး(သုိ႔)ကြန္မန္႔တြင္ေရးသားတင္ၿပ
ႏုိင္ပါေၾကာင္း.....................................။
အေဟးေဟး.... မပုိင္ဘူးလား ဘေလာ့ဂါညီ၊အကုိတုိ႔ေရ။ :D
ေအာ္..ဒါနဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးရဲ့မူရင္းေရးသားသူကေတာ့ ကဗ်ာဆရာရွင္ဟန္၀င္းပါ ဒါေပမဲ့သူ႔ကဗ်ာေလးကုိနဲနဲၿပဳၿပင္
ထားတာကလြဲလုိ႔က်န္တာကေတာ့ ကူးခ်(ခုိးခ်)ထားတာပါခင္ဗ်ား။

ကြ်န္ေတာ္ေၿပာၿပခ်င္တဲ့ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း၉(သုိ႔)ေခတ္သစ္အဇာတသတ္

ေခါင္းစဥ္ကုိၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္၀င္စားသြားၾကၿပီလား။အမွန္ပဲဗ် တကယ္ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါ။ဒီဇာတ္မွာ
အဓိကအသုံးခံမဲ့သူကေတာ့ အိမ္ကုိယ္တုိင္ပါပဲ ဒီအေၾကာင္းကုိ ၿပန္သတိရေအာင္ အစေဖာ္ေပးသူကေတာ့ သူမ်ားေတြက ဒြင္းလုိ႔ေခၚသလုိက်ေနာ္ကေတာ့ဒရင္းလုိ႔ေခၚတယ္ အဲတခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လဲ ဂြင္းတဲ့။ သူတင္ထားတဲ့ပုိ႔စ္ေလးက
ဆရာတင္မွားတဲ့ဒါယကာၾကီး အဲဒီပုိ႔ေလးဖတ္မိသြားေတာ့ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တာေလး သြားသတိရမိလုိက္လုိ႔ပါ။ အဲ က်ေနာ္ကေတာ့ အဇာတသတ္လုိေတာ့ အဖကုိ မသတ္ပါဘူး။ အဲ.. အဇာတသတ္ထက္ တခုသာသြားတာက က်ေနာ္က အေဖတင္မဟုတ္ဘူး အေမ့ကုိပါလုပ္ၾကံ သလုိမ်ဳိး ၿဖစ္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ၿဖစ္ပုံေၿပာၿပရရင္ေတာ့................................

က်ေနာ့္အသက္ ၁၅၊၁၆ေလာက္ကေပါ့ ကားေမာင္းစသင္ပါတယ္။သင္တာကလဲ သူမ်ားေတြလုိ ဆရာနဲ႔သမား
နဲ႔က်က်နနသင္တာမဟုတ္ပါဘူး အိမ္ကကားကုိ လူၾကီးေတြမသိေအာင္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ခုိးေမာင္းၾကည့္ရင္း တတ္
သြားတာပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေၿမွာက္ေပးတာလဲပါတာေပါ့ဗ်ာ။ဒီလုိနဲ႔ တေန႔က်ေတာ့ ကားခုိးေမာင္းတာသိသြားၾက
တယ္ဗ်၊ သိတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ေမာင္းတတ္ေနၿပီဆုိေတာ့ ဘာမွေတာ့ မေၿပာဘူး သတိထားေမာင္းလုိ႔ပဲေၿပာပါ
တယ္ စိတ္ခ်လက္ခ်ေတာ့ ေပးမေမာင္းေသးပါဘူး။ အဲ...တေန႔က်ေတာ့ အိမ္မွာကားလာေမာင္းတဲ့သူက ကား
ကုိၿခံ၀မွာထားခဲ့ၿပီး အိမ္ထဲ၀င္လာတယ္ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ... ဘယ္သြားစရာရွိေသးလုိ႔လဲ ကားအထဲမသြင္းဘူးလား
လုိ႔ေမးတာေပါ့ ဒါနဲ႔ ဆရာသမားက မရွိဘူး ေနာက္မွ အထဲသြင္းမယ္ဆုိလုိ႔ က်ေနာ္သြင္းလုိက္မယ္ကားေသာ့ေပး
ဆုိၿပီး ယူလုိက္ပါတယ္ အမွန္ကေတာ့ ကားကုိ အၿပင္ထားခဲ့တာ စိတ္မခ်တာထက္ ကလိခ်င္စိတ္ကမ်ားေနတာ
ပါ။သိေတာ္မူၾကတဲ့ အတုိင္းပဲေလ ေမာင္းတတ္ခါစဆုိေတာ့ သိပ္ေမာင္းခ်င္တာ လက္လက္ကုိထေနတဲ့ အခ်ိန္
ေလ။ဒီလုိနဲ႔ ကားထဲေရာက္စက္ႏုိးၿပီး ၿခံတခါးလာဖြင့္ေပးဖုိ႔ ဟြန္းတီးလုိက္တယ္ ဒါနဲ႔ အေဖထြက္လာၿပီး တံခါး
လာဖြင့္ေရာဆုိေတာ့ က်ေနာ္ကလဲ တံခါးနားေရာက္ေအာင္ေၿဖးေၿဖးခ်င္းလွိမ့္မယ္ဆုိၿပီး ဂီယာထုိးၿပီးၿခံနားေရာက္
ေအာင္ လွိမ့္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ၿခံတခါးနားေရာက္လုိ႔ ဘရိတ္နင္းမယ္ဆုိၿပီးနင္းလုိက္တာ ဘရိတ္နဲ႔ လီဘာမွားနင္းမိၿပီး
ၿခံတခါးကုိေၿပးတုိက္တာ အုန္းခနဲပဲ။အဲဒီမွာ အေဖကတံခါးဖြင့္ေနခ်ိန္ေလ။ဘယ္လုိၿဖစ္သြားတယ္ထင္လဲ.......
ၿခံတံခါးေအာက္ေၿခကေၿမာက္တက္သြားၿပီး အေဖ့နဖူးကုိ သြားနမ္းလုိက္တာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ ၿခံတံခါးအေပၚပုိင္းက
အခြ်န္ေတြက ကားရဲ့မွန္တည့္တည့္ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔တန္းေနတာပဲဗ်ဳိး။ကံေကာင္းသြားတာက က်ေနာ္လီဘာကို
ဆက္မနင္းမိတာပါ။နင္းမ်ားနင္းမိရင္ေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ။အေဖဆုိတာေလ တုိက္မိေတာ့ လြင့္ကုိထြက္သြား
တာဗ်၊ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆုိ ၿခံ၀ကေန ကားဂုိထဲအထိေရာက္သြားတာဗ် :D အခုထိမ်က္စိထဲၿမင္ေနတုန္းပဲ
လြင့္သြားတာမ်ားေလ ေရထဲပက္လက္လွံၿပီး ကူးေနတဲ့အတုိင္းပဲ သိလား ယက္ကန္ ယက္ကန္နဲ႔ေနာက္ဆုံးက်မွ
ဖင္ထုိင္ရက္ေလး က်တာ။ရုုတ္တရက္ဆုိေတာ့ အေဖလဲ သူ႕နဖူးေလးသူကုိင္ၿပီး ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ေသြးကလဲ
ရုတ္တရက္မထြက္ဘူးဗ်သိလား။ သတိလဲၿပန္ရေရာ က်ေနာ့္ဆီကုိ ေၿပးလားၿပီး လက္သီးနဲ႔ထုိးမလုိ႔ထင္တာပဲဗ်
ဒါေပမဲ့ အိမ္ပဲေလ ဒါမ်ဳိးေတြေနာေက်ၿပီးသားဆုိေတာ့ တံခါးေလာ့ကုိ ေဖာက္ခနဲခ်ၿပီး မွန္အၿမန္တင္လုိက္တာ
ေပါ့ဗ်ာ :D အဲဒီအခါက်ေတာ့ အေဖက ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူးဗ် သူ႕လက္ပဲနာမွာစုိးတာလား ကားထိမွာ စုိးလုိ႔လားေတာ့မသိဘူးအၿပင္ကေန ထြက္ခဲ့စမ္းဆုိတာခ်ည္းပဲ၊ က်ေနာ္ကလဲ အထဲကေန ေခါင္းတခါခါနဲ႔ ထြက္
ဘူးပဲ၊ ဟုတ္တယ္ေလ ထြက္ရင္ေသၿပီဆရာ။
က်ေနာ္ကားထဲမွာပဲထုိင္ေနတာ ၂နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကာတယ္သိလား အားလုံးကလဲ အေဖ့ဆီအာရုံေရာက္ေန
ၾကတာေလ ၿပီးေတာ့ အားလုံးကလဲ၀ုိင္းၿပီး ထုမယ္ေထာင္းမယ္နဲ႔ လုပ္ေနၾကတာဗ် ကားကလဲဆက္မေမာင္းရဲ
ေတာ့ဘူးဗ် ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ၿခံတံခါးသံခြ်န္ၾကီးေတြက ကားမွန္နဲ႔ ထိဖုိ႔သိပ္မကြာေတာ့ဘူးေလ။
အဲဒီလုိနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ အားလုံးေသြးေအးၿပီး က်ေနာ့္ကုိ ကားထဲကထြက္လာဖုိ႔ေၿပာတာေပါ့ က်ေနာ္လဲေတာ္ရုံ
နဲ႔မထြက္ရဲဘူး ဟုတ္တယ္ေလ ေတာ္ၾကာ ကုိယ့္ကုိ အခ်ဳိသတ္ေခၚထုတ္ၿပီး အၿပင္ေရာက္မွ ၀ုိင္းတြယ္ၾကမွာစုိး
တာေပါ့ေနာ္။အဲဒီမွာ ကားလာေမာင္းေပးတဲ့သူက သူအာမခံတယ္ မင္းကုိ ဘယ္သူမွ လက္ဖ်ားနဲ႔ မထိေစရဘူး
ဆုိၿပီး အၾကိမ္ၾကိမ္အာမခံေတာ့မွ ထြက္လာရဲတယ္ဗ်။အဟိဟိ အဲဒီတုန္းကမ်ား ရုပ္ရွင္ထဲက အတုိင္းပဲသိလား
က်ေနာ္က အထဲကေန ကတိေတြ၊၀န္ခံခ်က္ေတြအမ်ဳိးေတာင္းၿပီး ကုိယ့္ဘက္ကမခံရမွာၾကိမ္းေသမွ ကားထဲက
ထြက္ရဲလုိ႔ေလ။ အေဖဆုိတာ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ ပုိဆုိးတာက သူရာထူးတက္ခါနီးၿဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိ
ေတာ့ ေၿပာလုိ႔မဆုံးဘူးဗ်ာ။ေနာက္ေအးေအးေဆးေဆးက်ေတာ့မွ အေဖ့နဖူးလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေတာ္ၾကီး
သားဗ် မရွိဘူးဆုိ ၅ခ်က္ေလာက္ခ်ဳပ္လုိက္ရမလားပဲ။ :D အေဖ့ကုိ တုိက္ခဲ့တဲ့ကားေတာင္ အခုထိမွတ္မိေသးတယ္ ပါပလစ္ကာ ၈၆ေမာ္ဒယ္ ဗ/၁၃၂၃ ေလးဗ်အၿပာႏုေရာင္ေလးေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီကားနဲ႔
က်ေနာ္လုံး၀အက်ဳိးမေပးဘူးသိလား ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီကားနဲ႔ပဲ နယ္ထိန္းကုိတုိက္ဖူးတယ္၊ ဆုိင္ကယ္ကုိ
ကားဖင္နဲ႔ ရုိက္ဖူးတယ္၊ အဲဒီကားနဲ႔ပဲ ရဲစခန္းေရာက္ဖူးတယ္ေရာက္တာမွ ညေန၃နာရီကစဖမ္းတာမနက္၃နာရီ
မွၿပန္လႊတ္ေပးတယ္ဗ်။

ေနာက္တခါေတာ့ အေမ့ကုိတုိက္တာပါ။ ကားေမာင္းသက္ ၁ႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့ အိမ္ကလူၾကီးေတြကလဲ စိတ္ခ်
လက္ခ်ေပးေမာင္ေနၿပီေပါ့ေနာ္ လုိင္စင္ေတာ့ ရွိေသးဘူးဗ်။ ဒီလုိနဲ႔ တေန႔ၿမိဳ႕ထဲသြားၿပီးၿပန္လာၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဟြန္းတီးတယ္ဗ် ဘယ္သူမွ ထြက္မလာတာနဲ႔ အေမကားေပၚကဆင္းၿပီး အိမ္ထဲလွမ္း
ေအာ္တာေပါ့၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ကုိကရွည္တာ အရင္က ေခါင္းနဲ႔ၿခံထဲ၀င္ေနက်ကုိ အဲဒီေန႔က်မွ ဖင္နဲ႔၀င္မယ္ဆုိၿပီး
ကားကုိၿခံေရွ႕ေက်ာ္ေအာင္ဆက္ေမာင္းလုိက္တာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီမွာသတိမထားမိလုိက္တာကအေမ ၿခံ၀မွာရွိေန
တာကုိ လုံး၀သတိမထားမိလုိက္ဘူးဗ်၊ ဒီလုိနဲ႔ ကားေနာက္ဆုတ္ရင္း ဖုန္းကနဲ အသံၾကားလုိက္ေရာဗ်ဳိ႕၊အေမဆုိ
တာေလ အေဖ့လုိပဲ ကားဂုိေဒါင္ထဲအထိေရာက္သြားတာေပါ့ေနာ္ :D အုိးၿပီးေတာ့ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ အေမ
ဆုိတာ သူ႕ခါးေလးသူကုိင္ၿပီး ဆဲလုိက္တာ မုိးမႊန္သြားတာေပါ့။ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အိမ္မွာကအေဖမရွိခ်ိန္၊ၿပီးေတာ့
ကုိယ္ေၾကာက္ရမဲ့သူကလဲ မရွိခ်ိန္ဆုိေတာ့ အေဖ့တုန္းကလုိ ကားထဲမထုိင္ေတာ့ဘူးအၿပင္ထြက္ၿပီး အေမ့သြား
ထူေပးတာေပါ့ဗ်ာ။ အမဆုိတာ တစ္ပတ္ေလာက္ခါးနာသြားတာေပါ့။ ဆရာ၀န္ဆုိတာအံ့ေတြၾသလုိ႔ မအံ့ၾသပဲေန
ႏုိင္မလား အေဖတုန္းကလဲ က်ေနာ္ပဲ ကားနဲ႔တုိက္တာ၊ အေမက်ၿပန္ေတာ့လဲ က်ေနာ္ပဲ ကားနဲ႔တုိက္တာ
ဆရာ၀န္ဆုိတာ က်ေနာ့္ကုိ ႏွစ္ကုိယ္ၿခားေခၚၿပီး မင္း မိဘအေပၚဘာမ်ား မေက်နပ္တာရွိလဲ၊ ရွိရင္ေၿပာပါ
ငါၾကားက ၀င္ေၿပာေပးမယ္နဲ႔ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ၿဖစ္သြားတာဗ်။က်ေနာ္ကလဲ မေတာ္တဆပါလုိ႔ေၿပာတာပဲ
ကို္ယ့္ဆရာက ယုံဘူးဗ်ာ၊ မင္းမေတာ္တဆကလဲ ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ အဇာတသတ္ေတာင္ အဖကုိပဲသတ္
တာ မင္းက်မွ အေဖေရာအေမေရာ ကားနဲ႔တုိက္ရတယ္လုိ႔ကြာနဲ႔ ေၿပာလုိ႔ကုိ မဆုံးဘူး။
သူထင္လဲထင္ခ်င္စရာေလ တုိက္စရာရွားလုိ႔ ကုိယ့္အေဖနဲ႔အေမကုိ ၿပန္တုိက္၇တယ္လုိ႔ဗ်ာ။
က်ေနာ္ကလဲ အားက်မခံ ဆရာ၀န္ၿပန္ေၿပာလုိက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ခမ်ာ မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္၊
ေခါင္းေလးတခါခါနဲ႔ၿဖစ္သြားတယ္ဗ်။ ေၿပာလုိက္တာက ဆရာရယ္ က်ေနာ္သူမ်ားသြားတုိက္ရင္ အမွဳလဲၿဖစ္မယ္
ေလ်ာ္ေၾကးလဲေပးရမယ္၊လုိင္စင္လဲမရွိဘူး။ ကိုယ့္လူကုိယ္ၿပန္တုိက္ေတာ့ ဘာမွၿပႆာနာမရွိဘူးေလ ၿပီးေတာ့
အေတြ႕အၾကံဳလဲရွိသြားတာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္ ၿခံထဲကားသြင္းၿပီဆုိတာနဲ႔ အားလုံးအေ၀းကုိေၿပးၾကေရာဗ်ဳိ႕။အေမ့ကုိတုိက္တဲ့ကား
က ဟြန္ဒါ စီဗစ္ ၁က/၇ေထာင္ေက်ာ္ေလးဗ် မမွတ္မိေတာ့ဘူး အၿပာရင့္ေရာင္ေလးေပါ့။
အဲဒီတုန္းက ေယာက္ဖက အိမ္ကကားကုိ၀ယ္လုိက္ေရာင္းလုိက္လုပ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့ ကားက တလ
တခါေလာက္ေၿပာင္းေနတာဗ် အဲဒါေၾကာင့္ မမွတ္မိေတာ့တာ။
အဟီး ယုံၿပီလား အိမ္ဆုိတဲ့ေကာင္က မိဘေတာင္အလြတ္မေပးခဲ့တာ။ :D

ငါဟဲ့ေယာက်ာၤး

ပင္ၿမင့္ထက္ကသဇင္
ပ်ဳိေမၿမင္ေတာ့
ဆြတ္ခ်ဳေပးရန္ ပူဆာၿပန္
ဒီေမာင္မွာ မေနသာ
ဘသားေယာက်ာၤး အားမာန္ထည့္၍
ဆြတ္ခ်ဳေပးရန္
ခါးေတာင္းကုိၾကိဳက္
မာန္၀င္ ဟန္ၿပင္ေပမဲ့
အၿမင့္ကုိၿမင္
ေၾကာက္စိတ္၀င္ေတာ့
အပင္လွဲဖုိ႔ၾကံေတာ့၏

စဥ္းစားေပးၾကပါ

ဒီတခါေတာ့ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါမယ္ ခက္ခက္ခဲခဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး အားလုံးသိၿပီးသားေနမွာပါ။

ဘာမွလဲမခဲယဥ္းပါဘူး လြယ္ပါတယ္။ေၿဖဆုိႏုိင္သူ မည္သူ႕ကုိ မဆုိအေမရိကန္ေဒၚလာ၅၀၀တိတိဆုခ်မယ္။

အေၿဖမွန္သူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ေယာက္၅၀၀ပါ။ ဆုေငြ၅၀၀ကုိ အေၿဖမွန္သူမ်ား ခြဲေ၀စရာမလုိပါဘူး။

အေၿဖမွားသူကုိေတာ့ ၂၀၀ပဲေပးပါတယ္။

ဆုေငြကအမွန္အကန္ေပးမွာပါ မလိမ္ပါ၊ မညာပါ၊ ဒါမ်ဳိးေတြလဲ၀ါသနာမပါဘူး။

အိမ့္ဆီမွာ ပုိက္ပုိက္ေတြေပါေနလုိ႔ပါ။ေပါဆုိ တေန႔ကပဲ ေဒၚလာႏွစ္သန္းဆုေပါက္ထားတာဆုိေတာ့ ဘေလာ့ဂါ

ညီအကုိ၊ေမာင္ႏွမေတြကုိ ေပးခ်င္လြန္းလုိ႔ပါ ၿပီးေတာ့ဒီအတုိင္း ဘလုိင္းၾကီး ေပးလုိက္ရင္ ယူတဲ့သူအတြက္လဲ

အားနာမွာပဲ၊ ေပးတဲ့က်ေနာ့္အတြက္လဲ ဘာဖီလင္မွ မရွိဘူး ဒါေၾကာင့္ဒီဂိမ္းေလးကုိ လုပ္လုိက္တာပါ။

ဒီလုိလုပ္ေတာ့ အားလုံးလဲေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ အမွတ္တရလဲၿဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။

စိတ္၀င္စားေနၿပီလား............. ကဲ...ဒါဆုိစလုိက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ......

က်ေနာ္ေမးမဲ့ေမးခြန္းက သားအဖႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်ာ(အေဖနဲ႔သား)သူတုိ႔ကုိမွတ္ရလြယ္ေအာင္ အေဖနာမည္ကုိ ဦးေဖ၊ သားနာမည္ကုိ ကုိသားလုိ႔ေပးလုိက္မယ္.....ဟုတ္ၿပီေနာ္

သားအမိႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္(အေမနဲ႔သမီး) သူတုိ႔ကုိလဲမွတ္ရလြယ္ေအာင္အေမကုိ ေဒၚေမ၊သမီးကုိ မမီးလုိ႔ေပး

လုိက္မယ္။ တေန႔က်ေတာ့ ဦးေဖက မမီးကုိသေဘာက်ၿပီးလက္ထက္လုိက္ေရာဗ်ဳိ႕၊ အဲဒီလုိပဲ ကုိသားကလဲ

ေဒၚေမ့ကုိ ခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ့ဆုိၿပီး ယူလုိက္တယ္ဗ်။

ကဲဒါဆုိရင္ သူတုိ႔ေတြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္လုိေဆြမ်ဳိးေတာ္ၾကပါသလဲ????????????????? ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ေတြလေတြနဲနဲၾကာလာေတာ့ ဦးေဖကလဲ ႏြားပ်ဳိသန္လွ၊ ႏြားအုိေပါင္က်ဳိးသေလာက္ပါဆုိတဲ့ စကားပုံကုိ သက္ေသထူရင္း ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးေရာဗ်ဳိ႕။ဦးေဖမိန္းမကေမြးတာေနာ္

ဒီလုိပဲ ကုိသားကလဲ တြံေတးစုိးေအာင္ရဲ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ သီခ်င္းထဲကအတုိင္းပဲ သူလဲ ကေလးတစ္ေယာက္ ေမြးေရာဆုိပါေတာ့။

ဒီေတာ့ ဒီကေလးေတြကေရာ ဒီေလးေယာက္နဲ႔ ဘယ္လုိေတြေတာ္ၾကပါသလဲ??????????????????????

ေမးထားတာရွင္းပါတယ္ေနာ္။ ကဲအေၿဖမွန္သူမ်ား ေအာက္က ဆက္ဖတ္ရန္ကုိ ႏွိပ္ၿပီး ဆုေငြမ်ား
ထုတ္ယူသြားႏိုင္ပါတယ္။ မမွန္သူမ်ားကေတာ့ ၂၀၀ပဲထုတ္ယူရပါမယ္။
ပုိမယူသြားနဲ႔ေနာ္ ၿပန္လုိက္ေတာင္းမွာ ..........................ဟိဟိဟိဟိ
ဆက္ဖတ္ရန္.........

ကြ်န္ေတာ္ေၿပာၿပခ်င္တဲ့ကြ်န္ေတာ္အေၾကာင္း၈(သုိ႔)ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သီခ်င္းမ်ား

ေလာကမွာ သီခ်င္းမၾကိဳက္တဲ့ ပုထုစဥ္လူသားရယ္လုိ႔ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ လူေတြသီခ်င္းကုိ ဘယ္ေလာက္ ႏွစ္သက္ ၾကသလဲဆုိရင္ ဘုရားရွိခုိး တာေတာင္သီခ်င္းနဲ႔ရွိခုိးၾကပါတယ္ အထူးသၿဖင့္ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြဆုိ ပုိဆုိးပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာလဲရွိပါတယ္၊ တၿခားဘာသာေတြမွာလဲရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သံစဥ္ေတးသြားေတြဟာလူ႕စိတ္ကုိႏူးညံ့ေပ်ာ့ေၿပာင္းေစသလုိ၊ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း၊စိတ္ခြန္အား၊ လြမ္းတတ္ သူေတြ အတြက္ ေၿဖေဆး စသည္ၿဖင့္ေပါ့ စာအုပ္ထဲဖတ္မွတ္ဖူးပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ က်ေနာ္အတြက္က်ေတာ့ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘူး အသံမေကာင္းဘူးလာဆုိေတာ့ အသံလဲသူ႕ဟာသူေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ အဆုိးၾကီးမဟုတ္ပါဘူး ဒါဆုိဘာလုိ႔လဲ ေမးစရာရွိပါတယ္၊အေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ္ဟာ သရီးရွဲဒုိးအုိင္ဒုတ္ႏုိး(အရိပ္သုံးပါးနားမလည္)သလုိ၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လဲသဟဇာတၿဖစ္ေအာင္ ၀ါးတားေဖာ္လုိ ဖစ္ရွ္ေဖာ္လုိ (ေရလုိက္ငါးလုိက္)မေနတတ္တာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္အိမ္ကလူၾကီးေတြကလဲအၿမဲေၿပာတယ္ နင္ဟာေလ နီးယားလီးသည္ဘာဖလုိပေလးရင္းသည္ဖ်ာႏုိ(ကြ်ဲပါးစႏၵားတီး)တဲ့ ဟုတ္လဲဟုတ္မွာပဲ ၿဖစ္ခဲ့တာေတြလဲၾကည့္ဦးေလ...........
အတုိခ်ဳံးပဲေရးမယ္ေနာ္ ေၿပာၿပရမွာအမ်ားၾကီးမုိ႔လုိ႔ပါ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ကသူမ်ားေတြလုိလဲ တဖြဲ႕တႏြဲ႕ မေရးတတ္လုိ႔ပါ။
မွတ္မွတ္ရရ ပထမဦးဆုံးရည္းစားစထားတုန္းကေပါ့................................
သူနဲ႔က်ေနာ့္ရဲ့ရည္းစားသက္တမ္းက၂ရက္ထဲပါ။ ပထမရက္က အေၿဖရတယ္၊ရၿပီးေတာ့ ေနာက္ရက္မွာေလွ်ာက္လည္ဖုိ႔္ကုိခ်ိန္းလုိက္တာ ေနာက္ေန႔မွာပဲသူနဲ႔ၿပတ္ခဲ့ရပါတယ္။ဘယ္လုိၿဖစ္လဲဆုိေတာ့.....
သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ပန္းၿခံသြားၾကတယ္၊ ေရာက္ေတာ့ ဘယ္ကစလုိ႔ဘာေၿပာရမွန္းမသိ ၿဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၀စီပိတ္က်င့္ေနၾကတာ ၁နာရီေလာက္ၾကာတယ္ဗ် သူကလဲရွက္ရွက္နဲ႔ေခါင္းၾကီးငုံ႔ထားတာ ဇက္က်ဳိးေသတဲ့မသာမၾကီးလုိပဲ၊ လက္သည္းကလဲအေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာၿပီး ခြာေနတာ ေသြးေတာင္စုိ႔လာသဗ်။ က်ေနာ္ကလဲ ဘယ္ကစေၿပာရမလဲဆုိတာ ထုိင္စဥ္းစားရင္း ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ၾကာေတာ့ သူကပဲစၿပီး ..............
သူမ။ ။ဟဲ့ ငါ့လက္ေတာင္ေသြးစုိ႔လာၿပီဟာ ေၿပာစရာရွိတာေၿပာေလ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး ေခြးထုိင္ထုိင္ၿပီးေမ်ာက္မွဳိင္ မွဳိင္ေနတယ္။
က်ေနာ္ ။ ။ဘယ္ကစေၿပာရမွန္းမသိလုိ႔ေပါ့ဟာ ၿပီးေတာ့ငါကအခုမွရည္းစားထားဖူးတာဟ
သူမ။ ။ေအာ္... နင္ေၿပာပုံကငါ့က်ေတာ့ မိန္းမရႊင္လုိ႔ဆုိလုိတာေပါ့ေလ။
က်ေနာ္။ ။ငါမေၿပာမိပါလား
ဒါနဲ႔စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလုိက္ၿပီး က်ေနာ္။ ။ဒါနဲ႔နင့္လက္ကဘာလုိ႔ေသြးစုိ႔လာတာလဲ။
သူမ။ ။နင္မွစကားမေၿပာတာ ငါလဲရွက္ရမ္း ရမ္းၿပီးလုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လုိက္တာပါ အခုေတာင္ေတာ္ေတာ္နာေနၿပီ။ဒုကၡပါပဲအနာၿဖစ္ရင္
ေတာ့ အနာၿဖစ္တာအေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး ေမးခုိင္ပုိး၀င္မွ တကယ္ဒုကၡ
က်ေနာ္။ ။ၿပပါဦးနင့္လက္(က်ေနာ္လဲညာတာပါေတးနဲ႔ခြင္ၾကံဳတုန္းေလးကုိင္လုိက္တာေပါ့ ဟိဟိ)အေတာ္ေသြးစုိ႔သြားတာပဲေနာ္။
သူမ။ ။ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္ဟာ နင္ ငါ့ကုိသီခ်င္းဆုိၿပ
က်ေနာ္။ ။အုိေက(အဲဒီမွာ သူ႔ရဲ့ကုိယ္ေလးကုိရင္ခြင္ထဲသြင္းလုိက္တာေပါ့ဗ်ာ သူကလဲအလုိက္သင့္ပါပဲ သူ႕ရဲ့ကုိယ္ေလးကုိ က်ေနာ့္
ရင္ခြင္ထဲမွာမွီရင္းနားစြင့္ေနေလရဲ့) အဲဒီမွာ ဆုိလုိက္တဲ့သီခ်င္းကေတာ့ ကုိင္ဇာသီခ်င္းပါ ၾကာေတာ့ၾကာၿပီဗ် အခုေတာင္ေမ့ေတ့ေတ့
ရယ္ စိတ္နာလုိ႔မဆုိတာလဲပါတာေပါ့ဗ်ာ ဒီေတာ့ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ ရတဲ့အပုိဒ္ေလးပဲေရးၿပပါ့မယ္။
က်ေနာ္။ ။မုိးရြာတာရပ္လုိက္ေပးပါ့ေဒ၀ါအေမွာင္ရွင္ရယ္..... ေတာင္းပန္တယ္က်ေနာ့္ခ်စ္သူေၾကာက္ေနရွာေရာ့ေတာ့မယ္....
(အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္ႏွာေလးက ၿပဳံးလုိ႔)ေပ်ာ္ရႊင္စြာသူ႕ရဲ့အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴအိမ္ေလးထဲမွာ ေမွးေပ်ာ္ကာ အိပ္ေနတာေလး မႏုိးပါေစနဲ႔မုိး
ရယ္...(ဒီစာသားေရာက္ေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ကမ်က္ႏွာၾကီးနီလာၿပီဗ် က်ေနာ္ကလဲ သီခ်င္းဆုိရင္းဇန္၀င္သြားေတာ့ သူဘာၿဖစ္ေနမွန္း
သတိမထားလုိက္မိဘူးေလ)ေမအိပ္တဲ့အုတ္ဂူေလးေဘးမွာ ေမာင္ထီးကေလးမုိးကာေပးပါ့မယ္(ဒီအပုိဒ္လဲေရာက္ေရာ ဗုန္းဆုိသူထရပ္ၿပီး နင္..နင္..နင္ငါ့ကုိေသေစခ်င္ေနတယ္ေပါ့ေလ...)
က်ေနာ္လဲရုတ္တရုတ္တရက္ဆုိေတာ့ေၾကာင္သြားတယ္ဗ် သူဘာကုိဆုိလုိမွန္းသေဘာမေပါက္ဘူး။
သူမ။ ။ေတာ္ၿပီ..ေတာ္ၿပီနင္လုိအေကာင္နဲ႔ရည္းစားၿဖစ္မဲ့အစား ဆုိက္ကားသမားကုိပဲရည္းစားလုပ္ေတာ့မယ္၊ ဒီေန႔ကစၿပီး နင္နဲ႔ငါ ၿပတ္ၿပီေၿပာၿပီး ေဇာင့္..ေဇာင့္..ေဇာင့္နဲ႔ထြက္သြားေလရဲ့ က်ေနာ့္မွာသာ စဥ္းစားလုိ႔မရဘူး ငါဘာမ်ားလုပ္မိလုိ႔လဲ ဖက္ရုံတင္ဖက္ထားတာ ဘယ္ဟာမွလဲမထိမိပါဘူးဆုိၿပီး အိမ္အၿပန္လမ္းမွာ စဥ္းစား လာတာ အိမ္ေရာက္တဲ့အထိပဲဆုိပါေတာ့ အေၿဖကမထြက္ဘူး ဒါနဲ႔ည အိပ္ယာ၀င္ရင္း နဖူးေပၚလက္တင္ စဥ္းစားေတာ့မွ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ က်ေနာ္ကလဲက်ေနာ္ပဲဒီအခ်ိန္မွာ
ဒီသီခ်င္းဆုိစရာလား၊ တၿခားသီခ်င္းဆုိရရဲ့သားနဲ႔ ၿပီးေတာ့ဟုိကလဲ သူ႔လက္သည္း ေသြးစုိ႔သြားေတာ့ ေမးခုိင္ပုိး ၀င္မွာစုိးရိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္အားလုံးကြက္တိပဲ။ဒါပါပဲ ဘေလာ့ဂါညီအကုိတုိ႔ေရ က်ေနာ့္သင္ခန္းစာယူၿပီး ရည္းစားနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဒီလုိသီခ်င္းမ်ဳိးေတြမဆုိမိေစနဲ႔ေနာ္သတိေပးလုိက္ပါရဲ့ဗ်ာ။


ေနာက္အၿဖစ္တစ္ခုကေတာ့ အဘြားနဲ႔ပါ အဲဒီေန႔ကအိမ္မွာပဲ ပ်င္းတာနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေအာ္ဆုိတာေပါ့ဗ်ာ သီခ်င္းကေတာ့ လႊမ္းမုိးရဲ့ရင္တြင္းေမ သီခ်င္းေလးပါ အဲဒါကုိက်ေနာ္ဖ်က္ဆုိလုိက္လုိ႔ပါ.. ဒီလုိဗ်......................................
ႏွလုံးသားထဲကေတးသံ....နာခံေစေတာ့.......ဘ၀တခုလုံးနဲ႔ရင္းကာ...ရင္ထဲကေတးသံေတြ.......... ကမၻာကုန္က်ယ္ သေရြ႕တည္ေစေသာ ္.....တည္ပါေစေသာ ္................. မွန္ရာကုိသစၥာဆုိပါမည္ ...................... ဘုရားေပၚမွာေရႊခြာဖူးပါသည္....အဲဒိတခါထဲ....ခြာခဲ့ဖူးပါသည္...........................
ဟဲ့..ဟဲ့..ဟဲ့ ကာလနာေလးရပ္စမ္း ဘယ့္နဲ႔ေတာ္...ဆုိစရာရွားလုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကၾကားရင္ ငါတုိ႔ကုိ ဘုရားသူခုိးေတြ ထင္ကုန္ပါ့
မယ္ဟယ္....။ အဲဒီအခ်ိန္ကလဲ ဘယ္ရြာမွာဘုရားအခုိးခံရတာနဲ႔ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘုရားအခုိးခံရတာနဲ႔ ဘုရားသူခုိးေတြေပၚၿပဴလာၿဖစ္
ခ်ိန္နဲ႔သြားတုိက္ဆုိင္တာပါ။

ေနာက္တခါကေတာ့ အိမ္နားကအရွဳးနဲ႔ၿဖစ္တာပါ က်ေနာ္ေရးဖူးပါတယ္ သူ႕အေၾကာင္းကုိအၿဖစ္ကမႏွစ္ကနဲ႔မတူ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာ ရဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပါ။ ဘယ္လုိၿဖစ္လဲဆုိေတာ့ တညေပါ့အိမ္ေရွ႕မွာထုိင္ရင္းၿငီးလုိက္တဲ့သီခ်င္းက အဆုိေတာ္နဲ႔ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ေတာ့ေမ့သြားၿပီဗ်။စာသားကုိၾကည့္ရင္ သိၾကမွာပါေနာ္.. ဆုိလုိက္တဲ့သီခ်င္းက ......လမင္း၀င္း၀င္းပပ..ညခ်မ္းမွာ..သာေသာအခါ..မုိးထက္သုိ႔ေမွ်ာ္ကာ..ေမွ်ာ္ကာ ခင္ခင္မင္မင္ၿပံဳးၾကည့္ရာ.......လမင္းလဲကုိယ့္ကုိ ၿပံဳးခ်ဳိေသာသူ႕မ်က္ႏွာတုံ႔ၿပန္အၿပံဳခ်င္းလဲလွယ္ကာ... .ၾကယ္ေလးေတြခ်စ္စရာ...အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္မွာ...သူတုိ႔ကုိတစ္လုံးခ်င္းၿပဳံးရင္းၾကည့္ေနတာ ..မၾကာခင္ၿပန္ကာၿပံဳးလုိ႔သူတုိ႔လဲကုိယ့္ကုိၿပန္ကာ..... ၿပံဳးတုံ႔ၿပံဳးလွယ္ၾကည္စယ္ရွာ..................
အဲဒါအရွဳးမုိ႔လုိ႔ၾကယ္တစ္လုံးခ်င္းကုိလုိက္ၿပံဳးၿပတာကြ ဘယ္နဲ႔ဗ်ာ...အားလုံးကုိတခါထဲၿပံဳးၿပရင္ေရာမရဘူးလား သူမုိ႔လုိ႔အလုပ္မရွိခ်စ္တီးေခါင္းသန္းရွာၿပီး ၾကယ္ကုိတစ္လုံးခ်င္းလိုက္ၿပံဳးၿပရတယ္လုိ႔ဗ်ာ..။က်ေနာ့္မွာေလ ဘာၿပန္ေၿပာလုိ႔ ေၿပာရမွန္းမသိဘူး ေၾကာင္ၿပီး သူ႔ကုိပဲၾကည့္ေနမိတယ္ဗ်။
သူေၿပာေတာ့လဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲ ဆုိေတာ့ၿပန္ ေၿပာဖုိ႔စကားမရွိတာလဲပါတာေပါ့ေနာ္..။

ဒီတခါေတာ့ အေဖနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ ဘယ္လိုလဲဆုိေတာ့.....တစ္ညေနမွာအေဖရုံးကၿပန္လာေတာ့ ထမင္းအတူစားဖုိ႔ အေမလွမ္းေခၚတာေပါ့ဗ်ာ ဒီေတာ့က်ေနာ္ကလဲ သီခ်င္းေလးၿငီးရင္းထမင္၀ုိင္းသြားတာေပါ့ ေရာက္ေတာ့ ဟင္းကၾကက္သားဟင္းဗ် ဒါနဲ႔၀င္ထုိင္ရင္းနဲ႔ကုိယ့္အနီးဆုံးလူအေမ့ကုိ အရင္ဆုံး ဟင္းခပ္ထည့္ဦးခ်ရင္း ဆုိလုိက္တာက.......ထူးအိမ္သင္ၿပန္ဆုိထားတာပါ အေမတခုသားတခုပါ..........
တခ်ဳိ႕ကအေ၀း ခ်စ္သူေလးေတြ ၿပန္လည္ကာေလပူေဆြးေန. ....ဒီလုိပါပ ဲ...အခ်စ္နဲ႔မကင္းေၿခ....
ငယ္ကြ်မ္းေဆြ လြမ္းေန......ဒါေပမဲ့သားတစ္ေယာက္မွာအေမ....အေမတစ္ခုသားတစ္ခုမုိ႔သာပဲေလ လုိ႔ဆုိၿပီး အေမ့ပန္းကန္ထဲအသားတုံးတခုထည့္ က်ေနာ့္ပန္းကန္ထဲ အသားတုံးတခုထည့္လုိက္ပါတယ္ အဲဒီမွာအေဖက ေဟ့ေကာင္...ငါ့အတြက္ေရာဆုိၿပီးမ်က္နထားၾကီးနဲ႔ေမးေတာ့တာေပါ့ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲ ဟင္းပန္းကန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၾကက္ေတာင္ပံေတြပဲက်န္တာေတြ႔ရေတာ့တယ္ ဒါနဲ႔ၿဖတ္ထုိးဥာဏ္ေလးသုံးၿပီး
ေနာက္သီခ်င္းေၿပာင္းဆုိရင္း အေဖ့ပန္းကန္ထဲလွမ္းထည့္ေပးလုိက္ေတာ့ အေဖကဆုေပးတယ္...ေခြးမသားတဲ့။
ၾကက္ေတာင္ပန္အေဖ့ဆီလွမ္းထည့္ရင္းဆုိတဲ့သီခ်င္းကေတာ့...ရင္ဂုိသီခ်င္းေလးပါ အားလုံးသိၾကမွာပါ...........
အေတာင္ပံပါရင္အေဖ့ဆီကုိ...အုိ႔...ၾကက္ေတာင္ပံကေစ်းၾကီးတယ္...လွမ္းလက္ရယ္လာၿပီကြယ္ ပန္းကန္ေပးပါေတာ့....
လုိ႔ဆုိလုိက္ေတာ့ အေဖၿပဳံဳးသြားေလရဲ့။

ကဲကဲ ပရိတ္သတ္ၾကီးလဲမ်က္ေစ့ေညာင္းေလာက္ေရာေပါ့...ဒီေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲေက်နပ္ပါ ထပ္ေရးရင္ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။
ဘာပဲေၿပာေၿပာအခုေတာ့သိၿပီဟုတ္...... အိမ္တုိ႔ကဘယ္တုန္းကမွအေပါက္အလမ္းမတဲ့ခဲ့တာေလးေတြ။
အဲဒါေၾကာင့္ေၿပာတာ အိမ္ဆုိတာ သရီးရွဲဒုိးအုိင္ဒုတ္ႏုိးအၿပင္၊ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လဲ ၀ါးတားေဖာ္လုိဖစ္ရွ္ေဖာ္လုိ မေနတတ္တာအဲဒါေၾကာင့္
လဲ အိမ္ကလူၾကီးေတြက နင္ဟာေလ နီးယားလီးသည္ဘာဖလုိ ပေလးရင္းသည္ဖ်ာႏုိ တဲ့။

က်ဳိက္ထီးရုိး

အခုလုိ ႏုိ၀င္ဘာလ၊ဒီဇင္ဘာလေတြေရာက္လာေတာ့ က်ဳိက္ထီးရုိးတက္ခ်င္တဲ့ပုိးကထလာတယ္ဗ်ာ။ ဟုိးအရင္တုန္းကဒီအခ်ိန္ဆုိတက္
ဖုိ႔ဆုိင္းၿပင္းေနၾကၿပီ။မတက္ခင္တုန္းကေတာ့ ေပ်ာ္စရာေလးေတြၾကိဳေတြးၿပီးရင္ခုန္၊ေတာင္ေပၚေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ၾကၿပန္ေတာ့လဲေပ်ာ္
လုိက္တာ မေၿပာပါနဲ႔ေတာ့၊အဲ..ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ေတာင္ေပၚ တက္ခဲ့တာေလးေတြ ၿပန္စဥ္းစားရင္း ၾကည္းႏူးရၿပန္ေရာဗ်
ဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ.... မိသားစုနဲ႔ပဲသြားသြား၊အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ပဲသြားသြား၊ ၇ည္းစားနဲ႔ပဲသြားသြား အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းသလုိ၊ ဘယ္ေတာ့မွလဲရုိးမသြားဘူး။ ေတာင္ေၿခစခန္းၿဖစ္တဲ့ ကင္းပြန္းစခန္းေရာက္ရင္ကုိပဲ ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ပင္ပန္းထားသမွ်ေတြ ယူပစ္သလုိကုိေပ်ာက္ကုန္ၿပီး ၾကည္ႏူး၀မ္းသာစိတ္ကထိန္းလုိ႔မရဘူး။ ေတာင္ေပၚစတက္ၾကၿပန္ေတာ့လဲ ေမာေတာ့ေမာတယ္ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး အဲဒီအေမာကခဏေနရင္ေပ်ာက္သြားေရာဗ်။ ေမာရင္နားဖုိ႔ဇရပ္ေလးေတြကလဲေဆာက္ေပးထာေတာ့ အဆင္ေၿပလုိ႔ ေဟာ...ဇရပ္မွာမနားပဲ ေတာင္တက္လမ္းေဘးနားမွာ ဖြင့္ထားတဲ့အေၾကာ္ဆုိင္မွာပဲ ထုိင္စားရင္း အေမာေၿဖမလား၊
ဒါမွမဟုတ္ ဗဟုသုတရေအာင္ေတာထြက္ပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆုိင္မွာ၀င္ၾကည့္မလား၊ ဒါလဲစိတ္မ၀င္စားေသးရင္ ေတာင္ေပၚဆင္းေန၊တက္ေနၾကတဲ့ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြကုိၾကည့္ရင္းအေမာေၿဖမလားအားလုံးအဆင္ေၿပတယ္။ ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ က်ဳိက္ထီးရုိးတက္ရတာဟာ က်ေနာ့္အၾကိဳက္ဆုံးခရီးစဥ္ပဲ ေလေကာင္းေလသန္႔ရတယ္၊ေတာတြင္းဗဟုသုတရတယ္၊ ေတာထြက္ပစၥည္းမ်ဳိးစုံေတြ႔ၿမင္ႏုိင္တယ္၊
ဘုရားလဲဖူးႏုိင္သလုိ၊ေဒသမ်ဳိးစုံက ေကာင္မေလးေတြလဲၿမင္ဖူးေတြ႔ဖူးတယ္(ဟိဟိ)၊ပုတီးစိပ္၊တရားထုိင္ဖုိ႔လဲစိတ္ၿငိမ္တဲ့အတြက္ေကာင္း
တယ္။ေၿပာရင္ေတာ့ ဗဟုသုတရစရာေတြကေတာ့ အစုံပါပဲ ကုိယ္ကၿမင္တတ္ၾကည့္တတ္ရင္ေပါ့ေလ။

ေၿပာသာေၿပာရတယ္ဗ်ာ.... က်ဳိက္ထီးရုိးမတက္ၿဖစ္တာအခုဆုိရင္ ၁၀ႏွစ္တိတိၿပည့္ေတာ့မယ္ဗ်ာ အတိအက်ဆုိရင္ေတာ့မတ္လ
၂၂ရက္ေန႔မွာ က်ဳိက္ထီးရုိးမတက္ၿဖစ္တာ၁၀ႏွစ္ၿပည့္တဲ့ရက္ပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရေပါ့ ေနာက္ဆုံးႏွစ္မုိ႔လုိ႔လားေတာ့မသိဘူးဗ် တလထဲမွာ
ကုိက်ဳိက္ထီးရုိးႏွစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့တယ္ဗ် ၁၉၉၉ႏွစ္ဆန္းပုိင္းေလာက္ကေပါ့ဗ်ာ တစ္ေခါက္ကေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားတာပါ၊ေနာက္
တစ္ေခါက္ကေတာ့ အမေပးထားရတဲ့ေယာက္ဖက အိမ္ကကားနဲ႔သြားခ်င္တယ္ဆီလဲေပးမယ္ကားခလဲေပးမယ္ဆုိလုိ႔ သြားၿဖစ္တာပါ။
ေရာက္တဲ့ႏွစ္ေခါက္စလုံး ဘုရားေပၚမွာပုတီးစိပ္ၿဖစ္တယ္၊ ၀င္ေလထြက္ေလမွတ္ခဲ့တယ္။အဲဒီႏွစ္ေခါက္စလုံးက အရင္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့
အၾကိမ္ေတြလုိမဟုတ္ပဲ က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားကုိေတာ္ေတာ္ေလးၾကည္ညုိၿပီး ပုတီးစိပ္တရားထုိင္ခ်င္တဲ့စိတ္က တားမရခဲ့ဘူးဗ်။
ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္မုိ႔လုိ႔လားေတာ့ မေၿပာတတ္ဘူးဗ် လူၾကီးေတြကလဲေၿပာတယ္ မင္းဒီႏွစ္ထဲထူးၿခားမယ္တဲ့ အခုလုိ သာမန္လူတစ္
ေယာက္အတြက္ တလထဲႏွစ္ေခါက္ေရာက္ဖုိ႔ခဲယဥ္းတယ္တဲ့။ အဲ.....မၾကာပါဘူးဗ်ာ ကုိေရႊေယာက္ဖေနာက္တစ္ေယာက္က ေသေဘၤာလုိက္ဖုိ႔ေခၚပါေရာလားေခၚတဲ့အခ်ိန္က က်ဳိက္ထီးရုိးသြားၿပီး ၂လအၾကာမွာေလ။
အဲဒီကစၿပီး အခုထက္ထိကုိ က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရား မေၿပာနဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ကုိေတာင္ ၂ႏွစ္၊၃ႏွစ္ေနမွပဲၿပန္ေရာက္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ဒါေတာင္
၁လခြဲအလြန္ဆုံး၂ပဲၿမန္မာၿပည္မွာေနဖုိ႔ အခ်ိန္ရတယ္ဗ်ာ။ အခုေတာ့လဲလြမ္းစရာေလးေတြၿဖစ္ကုန္ၿပီေပါ့။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ..... ေနာက္ႏွစ္ထဲေလာက္ေတာ့ရေအာင္ၿပန္ၿပီး က်ဳိက္ထီးရုိးတက္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ဦးမယ္ဗ်ာ။

အလြဲမ်ား

လူတုိင္း၊ လူတုိင္းၾကံဳဖူးၾကမွာပါ တၿခားသူေၿပာတာတမ်ဳိး ကုိယ္နာလည္လုိက္တာတမ်ဳိး၊ အဲဒီလုိပဲ ေၿပာခ်င္ေဇာနဲ႔ ေၿပာလုိက္တာ
ကုိယ့္စကားဘယ္လုိအဓိပၸာယ္ထြက္ေနသလဲဆုိတာသတိမထားမိလုိက္တာေတြ၊ ကုိယ္ကေတာ့ရုိးရုိးသားသားေၿပာလုိက္ေပမဲ့ အေၿပာခံရတဲ့သူက အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲသြားတာ စသည့္ၿဖင့္ေပါ့ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ဒီအထဲက က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေလး ၿပန္ေၿပာၿပ
ရရင္ေတာ့ ... ဒီလုိဗ်........... အိမ့္အသက္က အဲဒီတုန္းက အလြန္ဆုံးရွိ ၁၄၊၁၅ေပါ့အဲဒီအရြယ္မွာကထဲက မ်က္ႏွာက ေၿပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္၊ေနာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ပါ တရက္မွာ အေမေစ်းသြားၿပီးၿပန္လာေတာ့ ခ်က္ၿပဳတ္ဖုိ႔စီစဥ္ပါတယ္ အဲဒီမွာ တုိ႔စရာတမ်ဳိး၀ယ္ဖုိ႔ေမ့သြားတယ္ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္ကုိေစ်းေၿပးခုိင္းပါတယ္၀ယ္ခုိင္းတာက အခုေတာ့ေမ့သြားၿပီဗ် ပဲပင္ေပါက္ရယ္ ေနာက္ဘာေတြလဲမသိဘူးဗ်ာ ပါေသးတယ္ အဲဒါေတြကုိအခ်ဥ္ ေဖာက္ထားတာပဲဗ်၊ ပဲပင္ေပါက္ခ်ဥ္ပဲေခၚလုိက္ၾကစုိ႔ဗ်ာ။ မ၀ယ္ခုိင္းခင္ေသေသခ်ာခ်ာမွာတယ္ အဲဒီခ်ဥ္ဖတ္၀ယ္ရင္ၿဖဴၿဖဴေလးနဲ႔ကြ်တ္တဲ့
ဟာေလးေရြး၀ယ္ပါကြ်တ္ကြ်တ္ေလးစားခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ အုိေကေပါ့ ဒါနဲ႔ေစ်းေရာက္ေတာ့ လူနည္းနည္းကြဲေနၿပီဗ် အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့
၁၁နာရီဆုိေတာ့ မကြဲေနမလားဗ်ာ ေစ်းကုိေၿပာတာပါေနာ္၊ ဒါနဲ႔ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ေစ်းထဲ ခ်ဥ္ဖတ္သည္ကုိရွာရတာေပါ့ဗ်ာ။ကုိယ္က၀ယ္
ေနၾကမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေစ်းသည္ဘယ္ေနရာရွိတယ္ဆုိတာ မသိဘူးေလဗ်ာ။ေတြ႔ေတာ့ေစ်းေမးရင္းအေမမွာလုိက္တဲ့ပုံစံေလးရဖုိ႔လုိက္
ရွာရတယ္၊ အဲဒီမွာဇာတ္လမ္းစတာပဲဗ် အမၾကိးတစ္ေယာက္က ခ်ဥ္ဖတ္ေတြေရာင္းေနတာ က်ေနာ္လုိက္ၾကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ေခၚ
ေရာင္းတာေပါ့က်ေနာ္ကလဲ ကုိယ္လုိခ်င္တာေမးေတာ့သူ႔မွာရွိတယ္ ဒါနဲ႔ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေတာ့ သူ႕ခ်ဥ္ဖတ္ေတြက အခုေခတ္
စကားနဲ႔ေၿပာရရင္သိပ္မလန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ အင္တင္တင္လုပ္ေနတာေပါ့ ဒါကုိရိပ္မိတဲ့ခ်ဥ္ဖတ္သည္အမၾကီးက
ေရာင္းခ်င္ေဇာကပ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ့ ေၿပာလုိက္တာက............
အမဟာေလး၀ယ္သြားပါေမာင္ေလးရယ္ ဒီေန႔သိပ္ေရာင္းမေကာင္းလုိ႔ပါေနာ္။
က်ေနာ္က.... အမဟာကသိပ္လဲမၿဖဴဘူး ညုိေနၿပီ အေမက အခ်ဥ္စိမ္ကာစကြ်တ္ကြ်တ္ေလးပဲ၀ယ္ခုိင္းလုိက္တာဗ်။
၀ယ္ပါေမာင္ေလးရယ္၊ အမဟာကစိမ္ထားတာမၾကာေသးဘူးအေပၚကေလသလပ္လုိ႔ရယ္၊ ေနထိလုိ႔ရယ္ေၾကာင့္ညုိေနတာပါ၊အမ
ေအာက္ကဟာလွန္ၿပမယ္ေလ ဆုိေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္သည္အမၾကီးကေတာ့ ေရာင္းခ်င္ေဇာထင္ပါ့ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ၿပံဳးစိစိၿဖစ္ေနတာ
ကုိေတာင္ သတိမထားမိဘူးထင္ပါရဲ့ဗ်ာ အဲဒါကုိ က်ေနာ္ကလဲ အလုိက္ကမ္းဆုိးမသိတာလား၊ နဂုိကထဲကကေခ်ာ္ကခြ်တ္ေၿပာတတ္
တဲ့အက်င့္ပဲလားေတာ့မသိဘူး ၿပန္ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္က နဂုိကထဲကမွ ရယ္ခ်င္ေနတာ က်ေနာ္ ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ အားလုံး၀ုိင္ရယ္ၾကၿပီး အဲဒီခ်ဥ္ဖတ္သည္ အမၾကီး ထကုိေၿပးေရာဗ်ဳိ႔
ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားက..... ဟာဗ်ာ လူၾကားထဲရွက္စရာၾကီး ၾကည့္ရဲဘူးက်ေနာ္။
သူကေတာ့ သေဘာရုိးပါ ဒါေပမဲ့ေရာင္ခ်င္ေဇာကပ္ေနတယ္ထင္ပါ့ဗ်ာ.......။

အခုအေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ နာမည္က သန္႔ဇင္ဦး လုိ႔ေခၚတယ္။ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ စကားမၿပီတာလား ေဒသသံပါတယ္
ပဲေၿပာရမလား က်ေနာ္ေတာ့ မခြဲတတ္ဘူး ဥပမာ။ ။ ၈ကုိခ်စ္၊ ခ်စ္တယ္ကုိ ရွစ္ဆယ္ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ဗ်ာစကားလုံးကြဲေအာင္မေၿပာ
တတ္တဲ့သူေတြေတြ႔ဖူး၊ ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီလုိပဲ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း သန္႔ဇင္ဦး လဲဒီအတုိင္းပဲ။ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္က ေယာက်ာၤး
ေလးေပမဲ့ သိပ္စည္းကမ္းရွိသဗ် ေနတာထုိင္တာ စားတာေသာက္တာ၊ ၀တ္တာစားတာအစ ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ေနတတ္တယ္။
တရက္ေပါ့ဗ်ာ သူတုိ႔အိမ္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းေကြ်းလုပ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုခ်ီတက္ ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လဲ၀င္
၀ါးၾကတယ္ သူကေတာ့ဧည့္ခံေနရေတာ့ မအားဘူး။ အဲဒီမွာဗ်ာ ဘယ္လုိက ဘယ္လုိၿဖစ္သလဲေတာ့မသိဘူး အသက္၄၀ေက်ာ္
ေလာက္ရွိမဲ့ လူၾကီးတစ္ဦး ေဒါသထြက္ေနတဲ့ပုံနဲ႔အိမ္ေပၚကေန ဆင္းသြားသဗ် က်ေနာ္တုိ႔လဲ ရုတ္တရက္ဆုိေတာ့ ဘာမွန္းမသိလုိက္ဘူး ဒါနဲ႔ ဒီေကာင့္ကုိလွမ္းေခၚေမးရတာေပါ့ အေၾကာင္းစုံသိမွ က်ေနာ္တုိ႔မွာ မၿပံဳးပဲ ၀ါလုံးကြဲရယ္မိၾကရတယ္ဗ်ာ။
အၿဖစ္က ဒီလုိ ရပ္ကြက္လူၾကီးနဲ႔ အဖြဲ႕ကုိ သူ႕အိမ္ကလူေတြက ဘုန္းၾကီးပြဲက် ကိတ္မုန္႔ကုိ အခ်ဳိတည္းဖုိ႔ခ်ေကြ်းတယ္ဗ် အဲဒီမွာ
ရာအိမ္မွဳးဆုိတဲ့ လူကကိတ္မုန္႔ကုိ ဓါးနဲ႔မလွီးစားပဲ လက္နဲ႔ပဲဖဲ့စားေနတာကုိ သန္႔ဇင္ဦးကေတြ႔တယ္ ေတြ႔ေတာ့ ဒီေကာင္ကလွမ္းေၿပာ
တာေပါ့ ဦးေလး လွီးစား၊ လွီးစား။ ဒါကုိဟုိရာအိမ္မွဳးက ဘယ္လုိထင္သြားသလဲဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ လူလယ္ေခါင္အရွက္ခြဲတယ္ထင္မွာ
ေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ကုိယ့္လူအေၾကာင္းသိၿပီးသားဆုိေတာ့ ရယ္လုိက္ၾကရတာခြက္ခြက္လန္ပါပဲ။
လွီးစား၊ လွီးစား ဟုေၿပာသည္ကုိ ဟထုိးသံထည့္ေရးသားလုိက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

အခုအေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ့္အေဖရဲ့အကုိ က်ေနာ္ရဲ့ဘၾကီးေပါ့ဗ်ာ။ မ်ဳိးရုိးလုိက္တယ္ပဲေၿပာရမလား၊ အညာသားၾကီးမုိ႔လုိ႔ စကား
ကုိတုတ္ထုိးအုိးေပါက္ပဲေၿပာတတ္သလားေတာ့မသိဘူး သူက်ေတာ့တမ်ဳိးဗ် အိမ့္ဘၾကီးလုိ႔ မေၿပာရဘူး။
ၾကာေတာ့အေတာ္ၾကာၿပီ က်ေနာ္တုိ႔တမိသားစုလုံး အေဖ့ေမြးရပ္ေၿမ ေပ်ာ္ဘြယ္ကုိသြားလည္ၾကတယ္။ ေရာက္ေတာ့ဗ်ာ အားရ၀မ္းသာ ၾကိဳၾကတာေပါ့။ ၿမိဳ႕သားၾကီးေတြဆုိၿပီး ရြာရုိးကုိေပါက္ေလွ်ာက္ၾကြားတာဗ်ာ... ေဟ့ဘယ္သူ ဘယ္၀ါေရ ဒီမွာ
ငါ့တူ ၿမိဳ႕သားၾကီး တုိ႔ရြာလာလည္တာထြက္ၾကည့္ပါဦးဟ နဲ႔ေလွ်ာက္ၾကြားတာဗ်ာ ဒါေတာင္က်ေနာ္မင္းသားမလုပ္လုိ႔ မင္းသား
မ်ားလုပ္ရင္ဒိထက္ဆုိးမွာ(စကားမစပ္က်ေနာ္မင္းသားမလုပ္တာ ဒါေတြလဲပါတယ္သိလား ဟီ)
တရြာလုံးနီးပါကလဲ ဟုိအိမ္ကထမင္းေခၚေကြ်း၊ ဒီအိမ္ကထမင္းေခၚေကြ်းနဲ႔ လူကုိမအားရဘူး။ ထမင္းစားၿပီးၿပီေၿပာလဲ အနည္းဆုံး
ေရေႏြးၾကမ္း၊ ပဲေလွာ္နဲ႔ထန္လ်က္ေတာ့သြားစားေသာက္ရတယ္ မစားမေသာက္ရင္ စိတ္ဆုိးၾကလုိ႔ေလ။
ဒီလုိနဲ႔တစ္မနက္မွာ ဘၾကီးကမနက္စာအေၾကာ္ပူပူေလးနဲ႔ စားဖုိ႔ဆုိၿပီး မနက္အေစာၾကီးထ ရြာမွာအေကာင္းဆုံးအေၾကာ္သည္ကုိ
မနက္၈နာရီလာက္ အိမ္လာပုိ႔ဖုိ႔ သြားမွာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လဲအိပ္ယာထစ အခ်ိန္၈နာရီေက်ာ္ေလာက္အေၾကာ္သည္ေရာက္လာေတာ့
ဘၾကီးက ေကာင္းမေကာင္းတခုယူ မတ္ပဲေၾကာ္၀ါးလုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္တာက မိညဳိရယ္နင့္ဟာကရြလဲမရြဘူး၊ ပြပြေဖာင္းေဖာင္းၾကီးနဲ႔
အေပါက္ကလဲက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတဲ့ ေဒၚမိညုိကေတာ့ အေၾကာင္းသိေတြမုိ႔ ဘာမွၿပန္မေၿပာေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာရယ္လုိက္ ၾကရတာ
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး ရန္ကုန္ၿပန္ခါနီးမွာ က်ေနာ္တို႔မိသားစုအားလုံး ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ၀မ္းနည္းရင္းေပးလုိက္တဲ့ဆုက
ေအး..ေအး... အခုလုိကန္ေတာ့ရတဲ့အက်ဳိးအားၾကာင့္ ေရလုိေအးလုိ႔၊ ပန္းလုိေမႊးၾကၿပီး လုိအင္ဆႏၵမ်ားတလုံးတ၀ထဲၿပည့္စုံၾက
ၿပီး အၿပန္ခရီးမွာ ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ၿဖဴးၿဖဴးနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ၾကပါေစ ဆုိလုိ႔က်ေနာ္တုိ႔မွာ ဘုရားတခဲ့ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

အနားယူခြင့္

ေဟာဒီဘေလာ့ေပၚ
မုိးခါးခါး ရြာခ်လုိက္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
ဘ၀မွာ ေမြးကထဲကတခါမွနားခြင့္မရခဲ့လုိ႔ပါ
ေရခံေၿမခံေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံၿခားဆုိတဲ့အရပ္မွာ
ေလာဘကုိ ေက်ာပုိး ၊ ဒုကၡဖိနပ္ကုိစီး
မိဘရဲ့ေမတၱာကုိထီးလုိမုိးရင္း
က်ေနတာ့္ရဲ့အနာဂတ္ေတာင္ကုန္းေလး စိမ္းစုိဖုိ႔
ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။
မုိင္တုိင္ေတြလုိ ရပ္ေနလုိ႔မရေတာ့လဲ
ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ
ရုံးကန္လုိက္တုိင္း ေလာဘဆုိတဲ့ၾကိဳးကခုိင္လြန္းတယ္။
ထီးလည္းၿဖဴၿပီ ဖိနပ္လည္းပါးၿပီ
ေရဘူးထဲမွာလည္း ေရတစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး။
တခါတေလေတာ့လဲ
မဟာပထ၀ီေၿမၾကီးေအာက္မွာ
အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူေနၾကတဲ့
သူမ်ားလုိ ခဏေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့
အနားယူခ်င္မိပါရဲ့။

ကယ္ေတာ္မူၾကပါ

သြားေခါကာ ဆံပင္ေကာက္
ရင္မရွိလုိ႔ တင္ၿပား
ပါးစပ္ၿပဲကာ မ်က္ေစ့ၿပဴး
အဲရုိစမစ္နဲ႔ တူေလသူ
ခႏၶာကုိ ၾကည့္လုိက္ပါ
လိပ္ခါး ဖားဖင္
အေ၀းကၾကည့္ရင္ ၀ါးၿခမ္းၿပားထင္
အဖုအထစ္ေတြရွိပါရဲ့
မရွဳရက္စရာ ၀က္ၿခံမ်ားေပမုိ႔
သူ႕မ်က္ႏွာ ရွက္ဟန္မပြားပါဘု
ေအာ္.... ငါ့ဘ၀တယ္ဆုိးပါဘိ
ေသၿခင္းဆုိးၿမွားနတ္ေမာင္
နင္လုပ္လုိ႔ ငါ့မွာ ရတက္ေပြရတယ္
ကယ္ႏုိင္ရင္ ကယ္ပါ
သက္မြန္ၿမင့္၊မယ္လုိဒီနဲ႔ခစၥတီးနားေလးရယ္
ဒီေမာင္မွာ ေသာကေတြပြား။

စြန္႔ပစ္ခံ

ဘ၀ကခါးသလား အခ်စ္ကခါးသလား

ေသခ်ာတာကေတာ့
ကုိယ့္ဒုကၡကုိ ေဖာ္ၿပတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
နင့္အေပၚထားခဲ့တဲ့
ငါ့ခ်စ္ေမတၱာကုိသိေစခ်င္လုိ႔ပါ
ကုိယ့္ဘက္မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့တဲ့ကုသုိလ္ကံကလည္း
မ်က္ႏွသာမေပးခဲ့ဘူး။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ
နင္လုိမင္းကုသ ေက်ာက္ပ်ဥ္ရြက္ၿပီး
ေရွာက္သီး၁၀လုံးေလာက္ စားထားတဲ့ရုပ္ကုိမွ
ခ်စ္ခဲ့တဲ့ငါ့ကုိ အားနာဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
လွပစြာစြန္႔ခြာသြားၿပီး
တၿခားသူရင္ခြင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ့
မင္းဘ၀ေလးကုိၾကည့္ၿပီၤး
အားရပါးရဆဲဆုိ ပါးရုိက္လုိက္ၿခင္ေပမဲ့
နင္လုိ ေကာင္မ်ဳိးက မွဳတာမဟုတ္ေတာ့လဲ
မင္းမထားခဲ့ေပမဲ့
အလုိလုိ က်န္ရစ္ခဲ့ရမဲ့ဘ၀ပါ
ေသခ်င္းဆုိးရယ္။

ကမၻာတ၀ွမ္းမွာလွဴဒန္းတဲ့သူေတြေအာင္ပါေစ

ဘ၀ဆုိတာဘာလဲ????
ဘ၀ဆုိတာကုိ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးက အဓိပၸာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆုိထားၾကပါတယ္။ ဘ၀ဇာတ္ဆရာ၊ဘ၀သံသရာ၊
ဘ၀ဇာတ္ခုံစသည္ၿဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ အေဖာ္မပါတကုိယ္တည္း၊ လက္ခ်ည္းဗလာ၊ ကုိယ္လုံးတည္း
လူ႕ဘ၀ထဲကုိ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ အၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ အသက္အရြယ္၊ အခ်ိန္ကာလ၊ ပတ္၀န္းက်င္ က်ယ္ၿပန္႔လာတာနဲ႔
အမွ် ဘ၀မွာ အတက္အက်၊အနိမ့္အၿမင့္နဲ႔ကိေလသာရဲ့ေသြထုိးလွဳ့ံေဆာ္မွဳေၾကာင့္ခ်စ္ၾက၊ မုန္းၾက၊ေပ်ာ္ၾက၊ ငုိၾက၊ ၿပံဳးၾက၊ မဲ့ၾက၊ ေဒါသၿဖစ္ၾက၊ ေလာဘၿဖစ္ၾကနဲ႔ ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚမွာကၾကိဳးေတြလဲ စုံခဲ့ၿပီးပါၿပီ....................
ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ ဘာေတြၿဖစ္လာမလဲဆုိတာလဲ မသိၾကပါဘူး။ဘယ္ေန႔ေသမယ္ဆုိတာလဲမသိၾကပါဘူး။
ေရွ႕ေလွ်ာက္ဘ၀မွာ အေကာင္းလားအဆုိးလား။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီမွာပဲ အနိစၥ
သေဘာနဲ႔ ကိစၥေခ်ာမလား ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး။က်ေနာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလး လုိေပါ့ဗ်ာ ဘာတဲ့.............
လာတုန္းကလည္း
တစ္ေယာက္ထဲေနာ့
လက္တြဲေေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး။
ဥစၥာခ်ည္းႏွီး
ကုိယ္ထည္းတီး။
ၿပန္သြားေတာ့လဲ
တစ္ေယာက္ထဲေနာ့
လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး။
လာၿပီးေတာ့နား၊ မသြားေသးခင္
ခ်ိန္ေလးတြင္မွ ၀န္းက်င္ယွက္ႏြယ္
ေႏွာင္ၾကိဳးတြယ္ၾက၊ ၿပံဳးရယ္မဲ့ငုိ
ခ်စ္မုန္းပုိၾက မလုိေဒါသ၊
လုိေလာဘႏွင့္ ဘ၀ဇာတ္ခုံ
ကၾကိဳးစုံခဲ့။
ဒါဆုိ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲ????????????
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ဗ်ာ လူဆုိတာေသမ်ဳိးပါ ဒါေပမဲ့ မေသခင္ဇာတ္သိမ္းေကာင္းေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့ေနာ္
ဇာတ္သိမ္းမလွရင္ ၿပစ္တင္ခံရမယ္မဟုတ္လားဗ်ာ..... ဒီေတာ့ အခုခ်ိန္ကစၿပီး စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း
ထားၿပီး အလွဴအတန္းမွာလဲ တြန္႔တုိၿခင္းမရွိဘူးဆုိရင္ နိဗၺာန္လမ္းကုိ မေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ရင္ေတာင္မွ
ွ အခုလက္ရွိဘ၀မွာေရာ၊ ေနာင္ဘ၀မွာပါ ေကာင္းၾကိဳးခ်မ္းသာ ခံစားရမွာ မလြဲပါဘူး။

ဆုိေတာ့ကာ........ အခုမွပဲလုိရင္းေရာက္ေတာ့တယ္ ဒီလုိဗ် က်ေနာ္ အခုတေလာ တစ္ရာရၿပီး........................
မွားလုိ႔ တရားရၿပီး ေလာကနိဗၺာန္လမ္းေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ကုိ သက္မြန္ၿမင့္ေလးရယ္၊ မယ္လုိဒီေလးရယ္၊ခရစၥတီးနားေလးရယ္ကုိ ေခၚၿပီး ေတာထြက္မလားလုိ႔ပါ။ ၃ေယာက္ထဲပါသိပ္မမ်ားပါဘူး။
ဒီေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါအေပါင္းအေနနဲ႔ သဒၤါတတ္အား မ်ားမ်ား မဆုိ ယူရုိ ၁၀၀၀တတ္ႏုိင္ တတ္ႏုိင္၊ ၂၀၀၀ တတ္ႏုိင္ တတ္ႏုိင္ ကုသုိလ္ေတာ္ ပါ၀င္လွဴဒန္းၾကဖုိ႔ကုိ နိဗၺာန္ အက်ဳိးေမွ်ာ္လုိ႔ ႏွဳိးေဆာ္လုိက္ပါတယ္။
ဆုမြန္ေကာင္းလဲေတာင္းေပလုိက္ပါတယ္
ၠ႔ၠဤသုိ႔လွဴဒန္းရေသာ အက်ဳိးအားေၾကာင့္ ေဇာတိက၊ ဇတိလ၊ ကကုည၊ ဦးေတဇ ဆုိတဲ့ ေဘာ့စ္ၾကီး ၄ဦးကဲ့သုိ႔
ဘယ္ဘက္က တမွဳန္ၾကဲလုိ႔ ညာဘက္က ဆယ္စီး(၁၀ဘီးကား)၀င္ၾကပါေစ။

အိမ္ကလူ အိမ္ၿပန္ေရာက္ၿခင္း

ဟုတ္ကဲ့...... က်ေနာ္မရွိခ်ိန္မွာ တကူးတကလာေရာက္ခဲ့သူမ်ား၊ သတင္းလာေရာက္ေမးသူမ်ား အားလုံးကုိ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ စာမေရးၿဖစ္တာကေတာ့ ၿပႆာနာတက္လုိ႔ပါ။ ေၿပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ......................
ေၿပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..... ဆုိတာေၿပာခ်င္လြန္းလုိ႔ စကားခံတာပါ၊ မေၿပာခ်င္ေနလုိ႔ေတာ့ မေၿပာလုိက္ပါနဲ႔ေနာ္
သိပ္ေၿပာခ်င္လြန္းအားၾကီးလုိ႔ကုိ ဒီလုိ စကားခံလုိက္တာပါ။ ေၿပာခြင့္ေပးေနာ္..... အစ္ကုိၾကီး၊ အမၾကီးတုိ႔ ေၿပာခြင့္ေပးမွ က်ေနာ္စာဆက္ေရးလုိ႔ရမွာမုိ႔လုိ႔ပါ။
ေၿပာမယ္ေနာ္...............ေၿပာရမွာလား?????????
မေၿပာခုိင္းလည္းေၿပာမယ္ဗ်ာ၊ ေၿပာခုိင္းလဲေၿပာမယ္ဗ်ာ...ေရးရင္းနဲ႔ကုိ လုိရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူး။
ကဲ ကဲ... စလုိက္ရေအာင္

ဒီလုိဗ်.... ၿပီးခဲ့တဲ့လက အင္တာနက္ဖုိး ယူရုိ ၃၇၉.၅၄ က်သြားလုိ႔ဗ်ဳိ႕။
ဘယ္လိုကေန ဘယ္လုိၿဖစ္လဲ ဆုိေတာ့ ဒီလုိဗ်၊ ဟုိုလုိမဟုတ္ဘူးသိလား ရွင္းလားမသိဘူး မရွင္းရင္ဆက္ဖတ္
က်ေနာ္ေန.. ေနတာက ၿမိဳ႕မက်ေတာမက်ေနရာ ဆုိေတာ့ အြန္လုိင္းအတြက္ဒုကၡေရာက္တယ္ဗ် အရင္ကေတာ့
ၿမိဳ႕မွာေပါ့ဗ်ာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္အဲဒီ ေနရာေရာက္သြားေရာဆုိပါေတာ့။ အဲဒါနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃လေလာက္က မုိဘုိင္း ကုမဏၰီတခုကေန ၿပီးလုိင္းတခုယူလုိက္တယ္။ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ စင္းကဒ္နဲ႔ အြန္လုိင္း
ခ်ိတ္တာေပါ့ဗ်ာ....ဒီေကာင္က တလကုိ ၃၀ဂီဂါ ေပးတယ္ တလ ယူရုိ၅၀ေပးရမယ္ ဆုိတာ သေဘာတူၿပီးယူလုိက္တာ မတူလုိ႔လဲမရဘူး ဒါပဲရွိတာေလ။
သုံးေတာ့ အဆင္ေၿပပါတယ္ မဆုိးဘူးေပါ့ ကြန္နက္ရွင္အားက ၃.၆ မီဂါေလာက္ ရွိေတာ့သိပ္အညံ့ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီလုိနဲ႔ တရက္မွာ အႏၵိယ ကုလားတေယာက္ သူ႕လက္ေတာ့ေလးဘာၿဖစ္မွန္းမသိလုိ႔ ၿပင္းခုိင္းေရာေပါ့ဗ်ာ
ဒါနဲ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႔ဟာက ဘာမွကုိဖြင့္မရတာ ေအးေရာ... ပါ၀ါေတာ့ပြင့္တယ္ ဘာတခုမွ မတက္လာဘူး
ဒီေလာက္ဆုိသိၾကမွာပါ............. ဒါနဲ႔ လုပ္ေပးမယ္ အခ်ိန္ေပးရမယ္ထားခဲ့ေၿပာရတာေပါ့ အတုိခ်ဳပ္ေၿပာရရင္
လုပ္ေတာ့ ၿပန္ရတယ္ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ဟတ္၀ဲေတြအတြက္ ပရုိဂမ္ ၿပန္ထည့္ေပးဖုိ႔က်ေတာ့ မရွိဘူး ဒါနဲ႔ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး စီဒီေတြေတာင္ေတာ့ မရွိဘူး မသိဘူးတဲ့ .......ေကာင္းေရာ
ဒါနဲ႔ပဲ ကုိယ့္ရဲ့ စင္းကဒ္ေလးနဲ႔ခ်ိတ္ေပးၿပီး အြန္လုိင္းေပၚ ပရုိဂမ္ေတြ လုိက္ရွာေပးရေတာ့တာေပါ့ေနာ္ အဲဒီပရုိဂမ္ေတြ ေဒါင္းေပးရတာ ၂၄နာရီၾကာတယ္ ယုံလားေတာ့မသိဘူး တကယ္ကုိၾကာတာပါ ကြန္နက္ရွင္ကလဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္း ဆုိေတာ့ သိတဲ့ အတုိင္းပဲေပါ့ဗ်ာ။ ေဒါင္းေပးရတာလဲ ၾကည့္ဦး ၄ဂစ္ေတာင္ရွိတယ္။ အခုလုိေၿပာလုိ႔ အထင္ေတာ့ မၾကီးပါနဲ႔ က်ေနာ္ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ဘယ္လုိေၿပာ
ရမလဲ အႏူေတာမွာေတာ့ လူေခ်ာေပါ့ဗ်ာ မတတ္တဲ့လူေတြၾကားမွာေတာ့ ဆရာေပါ့ေနာ္...ဟီးးးး
ၿပႆာနာ ဘယ္မွာၿဖစ္လဲဆုိေတာ့ အင္တာနက္ေဘလ္ လာေတာ့မွ ၿဖစ္တာဗ်ား။ ေဘလ္လာလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၃၇၉.၅၄ ယူရုိက်ေနသဗ် ဒါနဲ႔ ဆုိင္သြားေမးရတာေပါ့ ဆုိင္ကေၿပာလုိက္တာကေတာ့ မင္းေဒါင္းတာေတြ ကလစ္မစ္ေက်ာ္သြားလုိ႔တဲ့ အဲဒါနဲ႔ ကုလားကုိေၿပာရတာေပါ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းငါ့ကုိ ၅၀ေလာက္ေတာ့ေပးသင့္တယ္ဘာညာေပါ့ ဆရာသမားက ရွဳးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသဗ်။
ဒါေတာင္ေနာ္ သူ႕လက္ေတာ့ကုိ အလကားၿပင္ေပးတာ အၿပားမွကုိ မယူဘူး။ သူမွ မဟုတ္ဘူး ဘယ္သူၿဖစ္ၿဖစ္
ပက္သတ္ရာ ပက္သတ္ေၾကာင္းေတြဆုိေတာ့ မေတာင္းပါဘူး ကိုယ္ေတာင္ပညာရတယ္လုိ႔ပဲ သေဘာထားၿပီး
လုပ္ေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကုလားနဲ႔က်ေတာ့ မေတာင္းလုိ႔မရေတာ့ဘူးေလ ကုိယ္လုပ္ေပးထားတာ ကုိယ္အသိဆုံးဆုိေတာ့ ေတာင္းရတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ေလသာကုန္ပါတယ္ မရပါဘူးဗ်ာ။
က်ေနာ္ကလဲ တခြန္း ႏွစ္ခြန္းေၿပာၾကည့္လုိ႔ မရရင္ မေတာင္းေတာ့ဘူး အေတာင္းခံရတဲ့သူ မရွက္ေပမဲ့
ကုိယ္ကရွက္လာတယ္ဗ်။ အဲဒီလုိ အားနာတတ္လုိ႔လဲ ကုန္ေပါင္းမနည္းဘူး ဒါလဲ အမွတ္မရွိဘူးဗ်။
မွတ္မွတ္ရရ ၿမန္မာတေယာက္ဒုကၡေရာက္ေနလုိ႔ ကူညီေပးတာ ယူရုိ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ကုန္တယ္ ယေန႔အထိ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ စကားလဲ မၾကားခဲ့ဖူးဘူး။ ထားပါ အခုေတာ့ သူ႕ေနရာသူၿပန္ေရာက္ေနပါၿပီ
လမ္းေဘးေရာက္တာကုိေၿပာတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေနာက္မွ ေအးေဆးေရးပါ့မယ္။
နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ေပေခါက္ေနတာပါခင္ဗ်ား............................
ဟီး........................ "ဟင္.... ေပေခါက္ေနတာပါေၿပာလုိက္ၿပီးေရာေပါ့လုိ႔" တုိတုိတုတ္တုတ္ေရးရင္ အိမ္ဆုိတဲ့
ေကာင္က ဘီးစိပ္ပဲလုိ႔ထင္သြားမွာ စုိးလုိ႔ အခုလုိ ရွည္ရွည္နဲ႔ ေ၀းေ၀းကုိရွင္းၿပတာပါ ဆဲေတာ့ မဆဲက်ပါနဲ႔ဗ်ာ
က်ေနာ္ ဆုိလုိရင္းကေတာ့ ဒီစာဖတ္ၿပီး သင္ခန္းစာယူဖုိ႔ပါ ဘာတခုမွမလုပ္ခင္ ေမးၿမန္းပါ လုပ္ၿပီးမွေမးရင္ကုိယ္ခံရတတ္တယ္ ဆုိတဲ့ မက္ေဆ့စ္ ေလးေပးခ်င္တာပါ။
ဒါပါပဲ အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ဘေလာ့လ္ဂါဒုကၡ

ဟုိးအရင္ စာေပေခတ္က
တစ္ရာမေပး စာမေရးဘူး
တစ္ေသာင္းမေပး တစ္ေၾကာင္း မေရးဘူး
ဒီဘက္ေခတ္မွာ စာေရးဖုိ႔ ဘေလာ့လ္ေပၚလာ
ေရးသာေရးေနၾက
တစ္ၿပားမွမရ ငါတုိ႔ဘ၀
အိတ္ထဲကပင္စုိက္ေနရ
ေအာ္..... ဘေလာ့လ္ဂါ ဒုကၡ။

စာမူခ

တခ်ိန္တုန္းက
ေအးေအးလူလူ
ကုိယ္ထူ ကုိယ္ထ
ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ကုိယ္ေအးေဆးခဲ့ပါတယ္။

ဘေလာ့လ္ကုိလဲမသိ
စာေရးၿခင္းလဲမရွိ
တကယ့္ကုိေအးခ်မ္းခဲ့ပါတယ္။
ယခုေတာ့ စာတစ္ပုဒ္အတြက္
ေတြးပူၾကံဆ စဥ္းစားမရလုိ႔
အိပ္ပ်က္တဲ့ ညမ်ားမ်ားစြာကုိ ၿဖတ္သန္းရင္း
အိပ္ေရးဆာတဲ့ မ်က္လုံးမ်ား
ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ရပါတယ္။

ဘေလာ့လ္ဂါၿခင္း
မိတ္ဖြဲ႕ခင္မင္
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔
စာေရးရင္း
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ စာတစ္ပုဒ္အတြက္
စီေဘာက္စ္မွာလဲမေအာ္ၾက
ကြန္မန္႔လဲမရ
လုိခ်င္တာပဲေၿပာလုိက္မယ္
အုိး...............ဗ်
ေပးၾကပါဗ် စာမူခ...။

ရုပ္ဆုိးမေလး ေမာင့္ခ်စ္သူ

မလွမယွဥ္ အၿမင္မတင့္
ရုပ္ဆုိးတဲ့ မဟ၀ွာ။
ဖိနပ္မွာ ထူထူပိန္း
ဘယ္ညာကုိ ယိမ္းႏြဲ႔ပါလုိ႔
အထိန္းမဲ့ၾကမ္းပမာ
ပရမ္းပတာ လွဳပ္ရမ္း၊
ႏွဳတ္ခမ္းမွာ ညုိေရာင္ကဲသကြဲ႔
မည္းတဲ့ရုပ္ၾကမ္း။

မ်က္ႏွာမွာ သိပ္ၿမတ္ႏုိးတဲ့
မိတ္ကပ္သရုိး ထူထူတင္၊
လူသူပင္မၿမင္ရဲ
သရဲႏွင့္ဆင္။

ထမီမွာ ေပါင္တၿခမ္း
ေယာင္ရမ္းလုိ႔ ၿမင္မေတာ္္၊
ေလအေ၀ွ႔မွာ ၀ဲေၿခာက္ေတြ
ၿမင္မွာစုိးပါဘိ
မေၾကာက္ဘဲ ရင္ပါေဖာ္။

အေနာက္ကဲ သင္ေမွ်ာ္ၿမင္
ထင္ေပၚခ်င္ စရုိက္မ်ား၊
ကုိယ့္ရုပ္မွ ကုိယ္အားမနာ
ဗုိက္သားေဖာ္ စရုိက္ပ်က္လွ်င္လ
မုိက္မွားသေနာ္ အရွုိဳက္ခက္ေပလိမ့္
ရမက္ေ၀ အရွက္ပြားလုိ႔
ေခြးဆြဲလိ္မ့္မယ္ဗ်ား.........။

ကႏၱာရခရီးသည္

ေနၿပင္းၿပင္း

ေကာင္းကင္ထက္က
ငွက္ငယ္လဒ
သံဆုိးေႏွာေန
ရင္မွာ လွဳိက္ဖုိ
ရွဳိက္ရွဳိက္ငုိမိ
တမ္းတပူေဆြး
သံဆုိးေတးေၾကာင့္
ရင္မွာမခ်ိ
ငုိေကြ်းရတယ္ လဒရယ္။

သင္ခန္းစာ

အစြဲအလမ္းမရွိတဲ့ငါက

မာနေတြ ေၿမၿမဳပ္ၿပီး မင္းကုိခ်စ္ခဲ့တာ
တကယ္ဆုိ မင္းသိဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ခ်စ္သူ။
ငါ့ေဘးမွာ မင္းမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္
ဖဲ၀ုိင္းကုိ အမွီၿပဳရင္း
အခ်ိန္ကုိကုန္လြန္ေစခဲ့သူပါ။
တခ်ိန္တုန္းက ငါမကစားတတ္တဲ့
ဖဲကစားနည္းကုိ ကစားတတ္ေအာင္
မင္း.... သင္ေပးသြာခဲ့တာေလ
ခုေတာ့ ငါ့မွာ မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္
ဖဲသမားၾကီး လုံးလုံး ၿဖစ္ေနပါၿပီ ခ်စ္သူရယ္...။

မၾကီးမငယ္

တိတ္တဆိတ္ စိမ့္ယုိ

ပုဆုိးအတြင္း စုိရႊဲ
ပုလဲဆီးရည္ စီးေတြေတြ။

၃ေၾကာင္းကဗ်ာေလးပါ။ သူမ်ားေတြေရးေနၾကတာအားက်လုိ႔ စဥ္းစားမိတာေလး ေရးလုိက္တာပါ။ ကုိယ္ေတြ႔ေတာ့ဟုတ္ပါဘူး။ :D

ယေန႔ေခတ္သမီးအုိ

အခ်က္အျပဳတ္........... ေမာင့္အလုပ္။
ထင္းမီးေသြးဝယ္........ ေမာင္ပဲကြယ္။
ဆန္ဆီဆားလဲ........... ေမာင္ပါပဲ။
ကေလးထိန္းေက်ာင္း॥ ေမာင္ပဲေကာင္း။
အဖြတ္အေလွ်ာ္.......... ေမာင္ပဲေနာ္။
သုိ႔ေသာ္...သုိ႔ေသာ္.......
အလွျပင္ဆုိင္.............. ခင္ပဲထုိင္။
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေစ်းသြား........ ေမာင္မတား။
ဆလင္းဘတ္အသစ္.... ခင့္အတြက္ျဖစ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ........... ခင့္သေဘာ။
09:56 khin: Hello bro....good...i am so happy to read when i arrive ur home..here is for you...and you can paste and share to all.
ယေန႔ေခတ္သမီးအုိ လုိ႔ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္တာ ၀ါးလုံးေခ်းသုတ္ရမ္းသလုိမ်ားၿဖစ္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ အိမ္ေထာင္သည္ မမတုိ႔ခင္ဗ်ား။ တၿခားေခါင္းစဥ္ကုိစဥ္းစားတာပဲ ေခါင္းထဲမေပၚလုိ႔ စဥ္းစားလုိ႔ ရတာေလးပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္တာပါဗ်ာ။ ေပးပုိ႔လုိက္တဲ့ မခင္၀ါ၀င္းကလဲ စာသားကုိသာေပးၿပီး ေခါင္းစဥ္မေပးလုိက္ဘူးခင္ဗ်။ တုိက္ဆုိင္ေနရင္ေတာ့ အသာေလးသာၿငိမ္ေနလုိက္ေပါ့ေနာ္ :D

အဘြားအတြက္ အမွတ္တရ

မ၀ါ၀ါခုိင္မင္း ကအဘြားအမွတ္တရေလးေရးေပးပါဆုိလုိ႔ ေရးမယ္စိတ္ကူးလုိက္ေတာ့ အၾကံတခုရတာနဲ႔ က်ေနာ္မွာ ရွိေနတဲ့ အဘြားရဲ့
ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ့ မင္းကေတာ္ ဇာတ္လမ္းေခြရယ္၊အားလူးမဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာေၿပာခဲ့တဲ့သူ႔ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းရယ္၊
ကုိတင္ၿပေပးလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ေက်းဇူးပါပဲ မ၀ါေရ အမေၿပာမွ ကြ်န္ေတာ္လဲ အၾကံရတာဆုိေတာ့ အမကုိပဲေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္။ အရင္ကလဲ အဲဒီအၾကံရတယ္
ဒါေပမဲ့ၾကြားသလုိမ်ဳိးၾကီးၿဖစ္ေနမွာစုိးတာနဲ႔ မတင္ၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ အမနဲ႔ဒရင္းတုိ႔က ဗရုတ္သုတ္ခအက်ဆုံးေန႔မ်ားအေၾကာင္း တက္ေတာ့ အဘြားအေၾကာင္းက က်ေနာ္ဘ၀ထဲက အမွတ္တရတခုဆုိေတာ့ သူအေၾကာင္းေရးလုိက္တာပါ ဒါနဲ႔ မ၀ါသိေတာ့ အဘြားအေၾကာင္းေရးဖုိ႔ေၿပာတာနဲ႔ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ေရးရင္ ၿပည့္စုံမွာ မဟုတ္လုိ႔ က်ေနာ့္မွာ ရွိတဲ့အဘြားရဲ့ အမွတ္တရေလးေတြ
တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

အဘုိးနဲ႔အဘြားပုံပါ အဘုိးကေတာ့ရွဳမ၀ဦးၾကည္ေမာင္



ဒါကေတာ့ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပုံေလးပါ



ဒီပုံေလးကေတာ့ ရုရွားကုိပညာသြားသင္တုန္းက ရုရွားမွာရုိက္ခဲ့တာပါ



ဒါကေတာ့ ၂.၁၀.၇၆ မွာအကယ္ဒမီယူတုန္းကပုံေလးပါ က်ေနာ္ထင္တယ္ ေရႊခ်ည္ေငြခ်ည္တန္းပါလုိ႔ ဆုိတဲ့ရုပ္ရွင္နဲ႔ရတာလုိ႔



ဒါကလဲ အကယ္ဒမီရတုန္းကပုံပါ ေရႊရင္သိမ္းသစ္လုိ႔ထင္တာပဲ ခင္ဗ်



ဒီပုံေလးကေတာ့ ရာမလက္ခဏာကတုန္းကပါ



ဒါလဲရာမလက္ခဏာကတုန္းကပုံးေလးပါပဲ



ဒါလဲရာမလက္ခဏာကတုန္းကပါပဲ




ဒီပုံကေတာ့ အေမမ်ားအဖြဲ႔ပုံပါ အဲဒီမွာ အဘြားကေခါင္းေဆာင္ပါ





ဒီဟာေလးကေတာ့ မင္းကေတာ္ကက္ဆက္ေခြဇာတ္လမ္းေလးပါ ဒီအေခြမွာအဘြားက အေမအၿဖစ္ ေဒၚခင္အၿဖစ္အသံသရုပ္ထားပါတယ္ မ်က္ရည္ခုိင္မွနားေထာင္ေနာ္ ဇာတ္ေလးကသနားစရာဇာတ္ပါ

Discover 2264053,Track No03.mp3,0,,0,min ka daw,3610165_6zO1Czjs.mp3,0,1,0,0,0!

ဒါေလးကေတာ့ ဘယ္ေဟာေၿပာပြဲမွာလဲ မသိဘူးေဟာခဲ့တဲ့ အားလူးမဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းပါ ဒါေလးကုိနားေထာင္
ၾကည့္ရင္ရယ္ရပါတယ္ အိမ့္အဘြားလုိ႔မေၿပာရဘူးဆုိတာ နားေထာင္ၾကည့္ရင္သိမွာပါ ခင္ဗ်ာ။ ရုပ္ရွင္ေလာကလဲ အေၾကာင္းသိခ်င္ရင္နားေထာင္ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့သူၿဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြကုိဟာသေလးေႏွာၿပီး ေဟာထားတာဆုိေတာ့ နားေထာင္ရတာမပ်င္းဘူး နားေထာင္လုိ႔ေကာင္းတယ္။

အပုိင္း ၁


အပုိင္း ၂



အဘြား၏ေနာက္ဆုံးခရီး



အားလုံးကုိအထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။