ကုိယ့္စကားဘယ္လုိအဓိပၸာယ္ထြက္ေနသလဲဆုိတာသတိမထားမိလုိက္တာေတြ၊ ကုိယ္ကေတာ့ရုိးရုိးသားသားေၿပာလုိက္ေပမဲ့ အေၿပာခံရတဲ့သူက အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲသြားတာ စသည့္ၿဖင့္ေပါ့ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ဒီအထဲက က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေလး ၿပန္ေၿပာၿပ
ရရင္ေတာ့ ... ဒီလုိဗ်........... အိမ့္အသက္က အဲဒီတုန္းက အလြန္ဆုံးရွိ ၁၄၊၁၅ေပါ့အဲဒီအရြယ္မွာကထဲက မ်က္ႏွာက ေၿပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္၊ေနာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ပါ တရက္မွာ အေမေစ်းသြားၿပီးၿပန္လာေတာ့ ခ်က္ၿပဳတ္ဖုိ႔စီစဥ္ပါတယ္ အဲဒီမွာ တုိ႔စရာတမ်ဳိး၀ယ္ဖုိ႔ေမ့သြားတယ္ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္ကုိေစ်းေၿပးခုိင္းပါတယ္၀ယ္ခုိင္းတာက အခုေတာ့ေမ့သြားၿပီဗ် ပဲပင္ေပါက္ရယ္ ေနာက္ဘာေတြလဲမသိဘူးဗ်ာ ပါေသးတယ္ အဲဒါေတြကုိအခ်ဥ္ ေဖာက္ထားတာပဲဗ်၊ ပဲပင္ေပါက္ခ်ဥ္ပဲေခၚလုိက္ၾကစုိ႔ဗ်ာ။ မ၀ယ္ခုိင္းခင္ေသေသခ်ာခ်ာမွာတယ္ အဲဒီခ်ဥ္ဖတ္၀ယ္ရင္ၿဖဴၿဖဴေလးနဲ႔ကြ်တ္တဲ့
ဟာေလးေရြး၀ယ္ပါကြ်တ္ကြ်တ္ေလးစားခ်င္တယ္ဆုိေတာ့ အုိေကေပါ့ ဒါနဲ႔ေစ်းေရာက္ေတာ့ လူနည္းနည္းကြဲေနၿပီဗ် အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့
၁၁နာရီဆုိေတာ့ မကြဲေနမလားဗ်ာ ေစ်းကုိေၿပာတာပါေနာ္၊ ဒါနဲ႔ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ေစ်းထဲ ခ်ဥ္ဖတ္သည္ကုိရွာရတာေပါ့ဗ်ာ။ကုိယ္က၀ယ္
ေနၾကမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေစ်းသည္ဘယ္ေနရာရွိတယ္ဆုိတာ မသိဘူးေလဗ်ာ။ေတြ႔ေတာ့ေစ်းေမးရင္းအေမမွာလုိက္တဲ့ပုံစံေလးရဖုိ႔လုိက္
ရွာရတယ္၊ အဲဒီမွာဇာတ္လမ္းစတာပဲဗ် အမၾကိးတစ္ေယာက္က ခ်ဥ္ဖတ္ေတြေရာင္းေနတာ က်ေနာ္လုိက္ၾကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ေခၚ
ေရာင္းတာေပါ့က်ေနာ္ကလဲ ကုိယ္လုိခ်င္တာေမးေတာ့သူ႔မွာရွိတယ္ ဒါနဲ႔ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေတာ့ သူ႕ခ်ဥ္ဖတ္ေတြက အခုေခတ္
စကားနဲ႔ေၿပာရရင္သိပ္မလန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ အင္တင္တင္လုပ္ေနတာေပါ့ ဒါကုိရိပ္မိတဲ့ခ်ဥ္ဖတ္သည္အမၾကီးက
ေရာင္းခ်င္ေဇာကပ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ့ ေၿပာလုိက္တာက............
အမဟာေလး၀ယ္သြားပါေမာင္ေလးရယ္ ဒီေန႔သိပ္ေရာင္းမေကာင္းလုိ႔ပါေနာ္။
က်ေနာ္က.... အမဟာကသိပ္လဲမၿဖဴဘူး ညုိေနၿပီ အေမက အခ်ဥ္စိမ္ကာစကြ်တ္ကြ်တ္ေလးပဲ၀ယ္ခုိင္းလုိက္တာဗ်။
၀ယ္ပါေမာင္ေလးရယ္၊ အမဟာကစိမ္ထားတာမၾကာေသးဘူးအေပၚကေလသလပ္လုိ႔ရယ္၊ ေနထိလုိ႔ရယ္ေၾကာင့္ညုိေနတာပါ၊အမ
ေအာက္ကဟာလွန္ၿပမယ္ေလ ဆုိေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္သည္အမၾကီးကေတာ့ ေရာင္းခ်င္ေဇာထင္ပါ့ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ၿပံဳးစိစိၿဖစ္ေနတာ
ကုိေတာင္ သတိမထားမိဘူးထင္ပါရဲ့ဗ်ာ အဲဒါကုိ က်ေနာ္ကလဲ အလုိက္ကမ္းဆုိးမသိတာလား၊ နဂုိကထဲကကေခ်ာ္ကခြ်တ္ေၿပာတတ္
တဲ့အက်င့္ပဲလားေတာ့မသိဘူး ၿပန္ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္က နဂုိကထဲကမွ ရယ္ခ်င္ေနတာ က်ေနာ္ ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ အားလုံး၀ုိင္ရယ္ၾကၿပီး အဲဒီခ်ဥ္ဖတ္သည္ အမၾကီး ထကုိေၿပးေရာဗ်ဳိ႔
ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားက..... ဟာဗ်ာ လူၾကားထဲရွက္စရာၾကီး ၾကည့္ရဲဘူးက်ေနာ္။
သူကေတာ့ သေဘာရုိးပါ ဒါေပမဲ့ေရာင္ခ်င္ေဇာကပ္ေနတယ္ထင္ပါ့ဗ်ာ.......။
အခုအေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ နာမည္က သန္႔ဇင္ဦး လုိ႔ေခၚတယ္။ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ စကားမၿပီတာလား ေဒသသံပါတယ္
ပဲေၿပာရမလား က်ေနာ္ေတာ့ မခြဲတတ္ဘူး ဥပမာ။ ။ ၈ကုိခ်စ္၊ ခ်စ္တယ္ကုိ ရွစ္ဆယ္ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ဗ်ာစကားလုံးကြဲေအာင္မေၿပာ
တတ္တဲ့သူေတြေတြ႔ဖူး၊ ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီလုိပဲ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း သန္႔ဇင္ဦး လဲဒီအတုိင္းပဲ။ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္က ေယာက်ာၤး
ေလးေပမဲ့ သိပ္စည္းကမ္းရွိသဗ် ေနတာထုိင္တာ စားတာေသာက္တာ၊ ၀တ္တာစားတာအစ ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ေနတတ္တယ္။
တရက္ေပါ့ဗ်ာ သူတုိ႔အိမ္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းေကြ်းလုပ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုခ်ီတက္ ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လဲ၀င္
၀ါးၾကတယ္ သူကေတာ့ဧည့္ခံေနရေတာ့ မအားဘူး။ အဲဒီမွာဗ်ာ ဘယ္လုိက ဘယ္လုိၿဖစ္သလဲေတာ့မသိဘူး အသက္၄၀ေက်ာ္
ေလာက္ရွိမဲ့ လူၾကီးတစ္ဦး ေဒါသထြက္ေနတဲ့ပုံနဲ႔အိမ္ေပၚကေန ဆင္းသြားသဗ် က်ေနာ္တုိ႔လဲ ရုတ္တရက္ဆုိေတာ့ ဘာမွန္းမသိလုိက္ဘူး ဒါနဲ႔ ဒီေကာင့္ကုိလွမ္းေခၚေမးရတာေပါ့ အေၾကာင္းစုံသိမွ က်ေနာ္တုိ႔မွာ မၿပံဳးပဲ ၀ါလုံးကြဲရယ္မိၾကရတယ္ဗ်ာ။
အၿဖစ္က ဒီလုိ ရပ္ကြက္လူၾကီးနဲ႔ အဖြဲ႕ကုိ သူ႕အိမ္ကလူေတြက ဘုန္းၾကီးပြဲက် ကိတ္မုန္႔ကုိ အခ်ဳိတည္းဖုိ႔ခ်ေကြ်းတယ္ဗ် အဲဒီမွာ
ရာအိမ္မွဳးဆုိတဲ့ လူကကိတ္မုန္႔ကုိ ဓါးနဲ႔မလွီးစားပဲ လက္နဲ႔ပဲဖဲ့စားေနတာကုိ သန္႔ဇင္ဦးကေတြ႔တယ္ ေတြ႔ေတာ့ ဒီေကာင္ကလွမ္းေၿပာ
တာေပါ့ ဦးေလး လွီးစား၊ လွီးစား။ ဒါကုိဟုိရာအိမ္မွဳးက ဘယ္လုိထင္သြားသလဲဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ လူလယ္ေခါင္အရွက္ခြဲတယ္ထင္မွာ
ေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ကုိယ့္လူအေၾကာင္းသိၿပီးသားဆုိေတာ့ ရယ္လုိက္ၾကရတာခြက္ခြက္လန္ပါပဲ။
လွီးစား၊ လွီးစား ဟုေၿပာသည္ကုိ ဟထုိးသံထည့္ေရးသားလုိက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
အခုအေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ့္အေဖရဲ့အကုိ က်ေနာ္ရဲ့ဘၾကီးေပါ့ဗ်ာ။ မ်ဳိးရုိးလုိက္တယ္ပဲေၿပာရမလား၊ အညာသားၾကီးမုိ႔လုိ႔ စကား
ကုိတုတ္ထုိးအုိးေပါက္ပဲေၿပာတတ္သလားေတာ့မသိဘူး သူက်ေတာ့တမ်ဳိးဗ် အိမ့္ဘၾကီးလုိ႔ မေၿပာရဘူး။
ၾကာေတာ့အေတာ္ၾကာၿပီ က်ေနာ္တုိ႔တမိသားစုလုံး အေဖ့ေမြးရပ္ေၿမ ေပ်ာ္ဘြယ္ကုိသြားလည္ၾကတယ္။ ေရာက္ေတာ့ဗ်ာ အားရ၀မ္းသာ ၾကိဳၾကတာေပါ့။ ၿမိဳ႕သားၾကီးေတြဆုိၿပီး ရြာရုိးကုိေပါက္ေလွ်ာက္ၾကြားတာဗ်ာ... ေဟ့ဘယ္သူ ဘယ္၀ါေရ ဒီမွာ
ငါ့တူ ၿမိဳ႕သားၾကီး တုိ႔ရြာလာလည္တာထြက္ၾကည့္ပါဦးဟ နဲ႔ေလွ်ာက္ၾကြားတာဗ်ာ ဒါေတာင္က်ေနာ္မင္းသားမလုပ္လုိ႔ မင္းသား
မ်ားလုပ္ရင္ဒိထက္ဆုိးမွာ(စကားမစပ္က်ေနာ္မင္းသားမလုပ္တာ ဒါေတြလဲပါတယ္သိလား ဟီ)
တရြာလုံးနီးပါကလဲ ဟုိအိမ္ကထမင္းေခၚေကြ်း၊ ဒီအိမ္ကထမင္းေခၚေကြ်းနဲ႔ လူကုိမအားရဘူး။ ထမင္းစားၿပီးၿပီေၿပာလဲ အနည္းဆုံး
ေရေႏြးၾကမ္း၊ ပဲေလွာ္နဲ႔ထန္လ်က္ေတာ့သြားစားေသာက္ရတယ္ မစားမေသာက္ရင္ စိတ္ဆုိးၾကလုိ႔ေလ။
ဒီလုိနဲ႔တစ္မနက္မွာ ဘၾကီးကမနက္စာအေၾကာ္ပူပူေလးနဲ႔ စားဖုိ႔ဆုိၿပီး မနက္အေစာၾကီးထ ရြာမွာအေကာင္းဆုံးအေၾကာ္သည္ကုိ
မနက္၈နာရီလာက္ အိမ္လာပုိ႔ဖုိ႔ သြားမွာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လဲအိပ္ယာထစ အခ်ိန္၈နာရီေက်ာ္ေလာက္အေၾကာ္သည္ေရာက္လာေတာ့
ဘၾကီးက ေကာင္းမေကာင္းတခုယူ မတ္ပဲေၾကာ္၀ါးလုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္တာက မိညဳိရယ္နင့္ဟာကရြလဲမရြဘူး၊ ပြပြေဖာင္းေဖာင္းၾကီးနဲ႔
အေပါက္ကလဲက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတဲ့ ေဒၚမိညုိကေတာ့ အေၾကာင္းသိေတြမုိ႔ ဘာမွၿပန္မေၿပာေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာရယ္လုိက္ ၾကရတာ
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး ရန္ကုန္ၿပန္ခါနီးမွာ က်ေနာ္တို႔မိသားစုအားလုံး ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ၀မ္းနည္းရင္းေပးလုိက္တဲ့ဆုက
ေအး..ေအး... အခုလုိကန္ေတာ့ရတဲ့အက်ဳိးအားၾကာင့္ ေရလုိေအးလုိ႔၊ ပန္းလုိေမႊးၾကၿပီး လုိအင္ဆႏၵမ်ားတလုံးတ၀ထဲၿပည့္စုံၾက
ၿပီး အၿပန္ခရီးမွာ ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ၿဖဴးၿဖဴးနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ၾကပါေစ ဆုိလုိ႔က်ေနာ္တုိ႔မွာ ဘုရားတခဲ့ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
Posts
