ဘေလာ့ဂါ တစ္ဦး၏ ဒုကၡ

ဒီပုိ႔စ္ေလးေရးထားတာ ၾကာပါၿပီ ၂၅.၀၉.၂၀၀၈ ကေရးထားတာေလးပါ။ မဖတ္ရေသးသူေတြ ဖတ္ရေအာင္ၿပန္
တင္ရင္း အပ်င္းလဲထူရင္းနဲ႔ပါ ခင္ဗ်ား ဟီးဟီး
ဒီအေၾကာင္းဘယ္သူမွ မေတြးမိဘူးထင္လုိ႔ ေရးလုိက္တယ္ဗ်ဳိ႕။
ဒီလုိပါ ဘေလာ့တစ္ခုပုိင္ဆုိင္ထားရတာဟာ မလြယ္ပါဘူး ၿပစ္ရမွာလဲ ဆီတ၀င္း.. ၀င္း စားရမွာလဲ သဲတရွပ္ရွပ္ ဆုိတဲ့ စကားပုံလုိပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိေၿပာနုိင္ရသလဲဆုိေတာ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။

၁- ဘေလာ့ပုိင္ဆုိင္ထားၿခင္းအားၿဖင့္ ကုိယ္ေရးခ်င္တာ၊ ကုိယ္ၿပခ်င္တာ(ဓာတ္ပုံနဲ႔ ဗီဒီယုိေနာ္ တမ်ဳိးမထင္နဲ႔) ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကုိ အားမနာလွ်ာမက်ဳိးေဖာ္ၿပႏုိင္ၿခင္း၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အားနာစရာမလုိ၊ ဘယ္အယ္ဒီတာဆီကုိမွသြားၿပီး စာမူေပးတာ၊ ကုိယ့္စာမူေလး ပါဖုိ႔အေရး မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးတာ၊ ကုိယ္စာမူေလး ပါေတာ့လဲ ဘယ္ေတာ့ထြက္မလဲဆုိတာ ေစာင့္ဖုိ႔မလုိၿခင္း၊
အြန္လုိင္းမိတ္ေဆြ တုိးပြားၿခင္း၊ ဗဟုသုတ ဖလွယ္ႏုိင္ၿခင္း အၿခားအြန္လုိင္းႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ ဗဟုသုတမ်ား ရရွိၿခင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားၿခင္း တုိ႔ၿဖစ္ပါတယ္။
၂- ဘေလာ့ပုိင္ဆုိင္ထားၿခင္းအားၿဖင့္ မ်က္ေစ့ထိခုိက္ၿခင္း၊ ၾကာရင္ခ်ည့္ကုံးပါၿဖစ္ႏုိင္ၿခင္း(တရုတ္ရေသ့ ခ်ိကုန္းမဟုတ္ပါ)၊ စာတစ္ပုဒ္တင္ဖုိ႔အတြက္ အၿခားစာအုပ္၊စာတမ္းမ်ားကုိ ဖတ္မွတ္ရၿခင္း(အမွန္ေတာ့ ခုိးခ်တာ :D ကူးခ်တာပါ ေရးခ်င္ေဇာနဲ႔မွားသြားတာ) စာတင္ၿပီးၿပန္ေတာ့လဲ ကုိယ့္စာေလး လာဖတ္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေလးရဖုိ႔ ဟုိ ဘေလာ့၀င္၊ ဒီဘေလာ့ထြက္ အရပ္တကာေလွ်ာက္လွည့္ ေၾကၿငာေမာင္းခတ္ရၿခင္း၊ ေဟာ ၿပီးေတာ့လဲ ဘယ္သူမ်ား ၀င္ဖတ္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေလးေပးသြားလဲ ဆုိတာ အြန္လုိင္းေပၚတက္တက္ၾကည့္ရၿပန္ေရာ၊

ရၿပန္ေတာ့ေရာ ၿပီးမယ္ထင္လား.... မၿပီးပါခင္ဗ်ာ ၀င္ဖတ္သြားတဲ့သူက ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိ အရမ္းေကာင္းတာပဲတုိ႔၊ ဆက္ေရးပါအားေပးေနပါတယ္တုိ႔၊ ဘာညာနဲ႔ ေၿမွာက္ေပးရင္ ေအာင္မေလး ေပ်ာ္လုိက္တာ ေမ်ာက္မီးခဲ ကုိင္မိသလုိကုိ လူက ေနမထိ၊ထုိင္မထိ နဲ႔ ေနာက္တစ္ပုဒ္ေရးဖုိ႔ အားထုတ္ရၿပန္ေရာ။
အဲ ၿပီးၿပီမထင္နဲ႔ ကုိယ့္ကုိ အားေပးသြားတဲ့ တၿခားဘေလာ့ေတြၿပန္သြားၿပီး ၿပန္ေၿမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ရၿပန္တယ္(ဒါက မလုပ္မၿဖစ္ ကုိယ့္အလွည့္က်ေတာ့ ဒီလုိလုပ္လုိ႔ မေကာင္းဘူးေလ)
နားလည္တာ၊ နားမလည္တာ အပထား ဥပမာ။ ။ဟုိက ေနမင္းၾကီး ငါးရုိးစူးတာတုိ႔ ရင္တြင္းပုန္းေအာင္ေနတဲ့ ပန္းဥယာဥ္ၾကီးတုိ႔ ငါ့ေ၀ဒနာေတြ ရယ္သံေတြနဲ႔ဆူညံသြားမွာတုိ႔ အရုိင္ပန္းတပြင့္ဆီက ႏွလုံးသားစကားတုိ႔ စသၿဖင့္ေပါ့ေနာ္ နားလည္..လည္ မလည္... လည္ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ကဗ်ာေလး ဆက္ေရးပါ အားေပးပါတယ္ေပါ့။ (ေနာက္တာေနာ္ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔ :D )
အဲလုိနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေငြကုန္(တခ်ဳိ႔္ က ဆုိင္မွာသုံး၊ တခ်ဳိ႔က အိမ္မွာအင္တာနက္ခ်ိတ္ခေပး၊ တခ်ဳိ႔က အိမ္မွာ အင္တာနက္ဖရီး) လူပင္ပန္းတာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္။

ဟုတ္ကဲ့ ဘာပဲေၿပာေၿပာကြ်န္ေတာ္ ၿဖတ္မရေတာ့ပါဘူး။ စားလဲဒီစိတ္ သြားလဲဒီစိတ္ ကုိယ့္ရည္းစာကုိေတာင္ ဒီေလာက္အထိ မတမ္းတမိပါဘူး။ တမ္းတမိရင္လဲ မိန္းမရတာၾကာလွေပါ့(ရတုန္းေလး ေၾကာ္ၿငာ၀င္တာပါ :D )
ဒါပါပဲ ခင္ဗ်ာ လြန္တာရွိရင္ ၀ႏၵာမိေနာ္ ဘေလာ့ဂါအေပါင္းတုိ႔ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစ သေဘာနဲ႔ တကယ္ ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိတာကုိေရးလုိက္တာပါ စိတ္မဆုိးေၾကး။
ေဟာဒီလုိေလး :r တခ်က္ရယ္လုိက္ရင္ကုိပဲ ေရးရက်ဳိးနပ္ပါၿပီ။