ဂြင္(ခြင္)

ဘယ္ကေန၊ ဘယ္လုိစေၿပာ ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ဘေလာ့ေတာင္ ကုိယ္မလာႏုိင္တဲ့ ၁လေက်ာ္မွာ အေတာ္ေလးတုိင္ပါတ္ သြားတာကေန စေၿပာမွပဲ လိမ့္ပါတ္လည္မယ္ထင္တယ္။
ဒီလုိပါ လြန္ခဲ့တဲ့ တလေလာက္က က်ေနာ့္ရဲ့ စက္အၾကီးက ဗီဒီယုိကဒ္(vag) ဂန္႔သြားပါတယ္။ အဲဒါၿဖစ္တာ မသိဘူး၊ ဗုိင္းရပ္ပဲ ထင္ၿပီး စကန္ပဲ လွိမ့္ဖတ္တာေပါ့။ အဲလုိနဲ႔ အၿပစ္လုိက္ရွာတာ တပါတ္ေလာက္ကုိ ၾကာသြားတယ္။ ကုိယ့္ရွိတဲ့ စက္အေသးနဲ႔ ဘေလာ့ေတြ လုိက္လည္၊ စာေလးဘာေလး ေရးရင္ေတာ့ ရပါရဲ့ ဒါေပမဲ့ စက္ၾကီးက ဝက္ဆုိဒ္ေတြ ေလွ်ာက္လည္တာ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ ေဒါင္းတာ၊ ဂိမ္းေဆာ့တာ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ သြက္သြက္လက္လက္ အလုပ္ လုပ္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ စက္ၾကီးကုိပဲ ပုိၾကိဳက္တယ္။ က်ေနာ့္အက်င့္ကလဲ မရ၊ ရေအာင္လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ကလဲ ရွိတယ္။ ဒီဟာက အေၾကာင္းတခ်က္ ပဲဆုိပါေတာ့။



ေနာက္တခ်ုက္က စက္ၾကီးကုိ ၿပင္ၿပီးေတာ့ အင္တာနက္ေႏွးတယ္ထင္ၿပီး ADSL ကုိသြားကလိလုိက္တာ လုံးဝအင္တာနက္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ကလိလုိက္လဲဆုိေတာ့ သူ႕ရဲ့ ယူဆာနိမ္းနဲ႔ ပါတ္ေဝါ့ပါ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အထိကုိ ၿဖစ္သြားတာ။ အဲဒါနဲ႔ ၃ပါတ္ေက်ာ္ေလာက္က အင္တာနက္မရဘူး။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ စမ္းသပ္ ကလိလုိ႔ ရက္က အဲေလာက္ၾကာသြားတာပါ။ ေနာက္ဆုံး မရေတာ့ အင္တာနက္ကုိကုိင္ထားတဲ့ ရုံးခ်ဳပ္ကုိ ဖုန္းဆက္ေတာ့မွပဲ အဆင္ေၿပသြားပါတယ္။

အဲဒီမွာ ကုိမင္းမင္း၊ကုိေမာင္မ်ဳိး၊ ကုိသန္းထုိက္နဲ႔ ကုိသိန္းႏုိင္ တုိ႔ကလဲ သူတုိ႔ သေဘၤာက dry dock(သေဘာၤကုိ ေရေပၚကေန ကုန္းေပၚတင္တာလုိ႔ပဲ ေၿပာရမလား မသိဘူး) မွာဆုိေတာ့ သူတုိ႔လဲ အားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ သူတုိ႔ဆီ သြားလည္ရင္း ကုိမင္းမင္းက သူ႕လက္ေတာ့ေလး ပ်က္ေနလုိ႔ ခဏငွားပါ ဆုိတာနဲ႔ က်ေနာ္လဲ သိပ္မသုံးၿဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ လက္ေတာ့ေလး ခဏငွားလုိက္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တရက္မွာ ေဘာစိက တူရကီကုိသြားမယ္ မင္းလုိက္ခဲ့ ဆုိလုိ႔ သူ႕ကုိကားနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ရပါတယ္။ သူ႕ဟာသူ ေလယာဥ္နဲ႔သြားရင္ ရရဲ့သားနဲ႔ မသြားပဲ ကားနဲ႔သြားပါတယ္။

ဒီၾကားထဲမွာ ၿဖစ္သြားတာကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ ဆုိပါေတာ့။ အမွန္ေတာ့ ဒီၿပႆနာက ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စနဲ႔ေဗာင္းေတာ္ လွံခတဲ့ အၿဖစ္မ်ဳိးပါပဲ။ အဲဒါကုိ အေၾကာင္းေတာ္အမွန္ ၿပရရင္ေတာ့.. .. ဒီပုိ႔စ္တင္တဲ့ကိစၥမွာ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ကုိေမာင္မ်ဳိးနဲ႔ ကုိသိန္းႏုိင္ပဲ ၿဖစ္ဖုိ႔မ်ားမွာ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ကုိေမာင္မ်ဳိး ဆုိတဲ့လူကုိ က်ေနာ္ရုိက္ဖူးပါတယ္။ ၿဖစ္ပုံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၾကာပါၿပီ တရက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ အရက္ေသာက္ၾကရင္း ကုိမင္းမင္းနဲ႔ ကုိေမာင္မ်ဳိး စကားထမ်ားၾကပါတယ္။ ရန္ၿဖစ္ၾကတာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာပါ အဲဒါကုိ က်ေနာ္က ၾကားကေန အၿခင္းၿခင္းေတြမုိ႔ မၿဖစ္ၾကဖုိ႔ ဝင္တားရင္း က်ေနာ့္ကုိ မင္းနဲ႔ဘာဆုိင္လဲဆုိၿပီး ကုိေမာင္မ်ဳိးက စထုိးပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အေရွာင္ သူလဲအထုိးဆုိေတာ့ သိပ္ေတာ့ မနာလုိက္ဘူးေပါ့ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲ ေထာင္းကနဲေဒါသၿဖစ္ၿပီး နီးရာ ေကာက္ဆြဲလုိက္တာ လက္ထဲ ဒယ္အုိးအဖုံးပဲ ပါလာတာနဲ႔ အုိးအဖုံးနဲ႔ ခြမ္းခြမ္းဆုိၿပီး ႏွစ္ခြမ္းပဲ ခြမ္းလုိက္တာ နဖူးဟက္တက္ကြဲၿပီး ေသြးေတြဆုိတာ ရဲခနဲၿဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူလဲလန္႔ၿဖန္႔သြားပါတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲ ထင္ေနတာက က်ေနာ္က အားလုံးထဲမွာ အငယ္ဆုံးလဲ ၿဖစ္ၿပန္၊ ေနတာထုိင္တာကလဲ ကေလးလုိလုိ၊ ေခြးလုိလုိ ေနတာဆုိေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲ က်ေနာ့္ကုိ အခ်ဥ္ေလးထင္ၿပီး ထုိးတာေနမွာပါ။ တကယ္ၿပန္ေဆာ္ထည့္လုိက္ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ေလး လန္႔သြားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူေရာ က်ေနာ္ပါ ေတာ္ေတာ္ေလး ကံေကာင္းၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ တကယ္လုိ႔မ်ား က်ေနာ့္လက္ထဲအသားခုတ္တဲ့ ဓါး၊ ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္သြန္လွီးတဲ့ ဓါးသာ က်ေနာ့္လက္ထဲပါလာရင္ေတာ့ သူလဲေသရင္ေသ၊ မေသရင္ေတာ့ ေဆးရုံေလာက္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ က်ေနာ္လဲ ေထာင္နန္းစံရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီလူ မသိတာက က်ေနာ္ ရန္ကုန္မွာတုန္းက ဘယ္ေလာက္ဆုိးတယ္ ဆုိတာ မသိလုိ႔ပါ။ အသက္က ၁၀ႏွစ္သားပဲ ရွိေသးတယ္ ရပ္ကြက္ေကာင္စီရုံးမွာ ခံဝန္လက္မွတ္ ထုိးရတဲ့ အဆင့္၊ ၁၅ႏွစ္သားမွာ ရဲစခန္းမွာ အဖမ္းခံရတာ ၂၄နာရီ ၾကာခဲ့တယ္ဆုိတာ၊ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ရုံးခန္း ခဏခဏ ေရာက္ခဲ့တယ္ဆုိတာ မသိလုိ႔ သိရင္ ဒီလုိေတာင္ ၿဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ (ဒီအေၾကာင္း ေနာက္ေအးေဆးၾကံဳမွေရးဦးမယ္)။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ က်ေနာ္ပဲ ၿပန္ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီမွာက ၿမန္မာဆုိလုိ႔ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ ၿပည့္တာမဟုတ္ပါဘူး ေပါင္းသင္းစရာဆုိလုိ႔ ဒီလူေတြပဲ ရွိတာပါ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ အမေယာက်ာၤးရဲ့ ညီၿဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။

ေနာက္တေယာက္က ကုိသိန္းႏုိင္ပါ။ သူနဲ႔ၿဖစ္တာက်ေတာ့ ဒီလုိ......။ တရက္မွာ သူ အြန္လုိင္းေပၚမွာ သူ႕မိန္းမနဲ႔ စကားေၿပာဖုိ႔ ေစာင့္ေနပါတယ္။ ေစာင့္ေနတုန္းမွာ ဒီမွာ ရွိတဲ့ သေဘၤာကုပဏၰီက ရုရွားမ သူ႕ဆီဖုန္းဆက္ပါတယ္၊ အဲဒီဆက္ေနခ်ိန္မွာပဲ သူ႕မိန္းမက အြန္လုိင္းေပၚေရာက္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကုိ မင္းပဲ ခဏ ထိန္းၿပီးေၿပာထားလုိက္ပါဆုိၿပီး သူက ရုရွားမနဲ႔ဆက္ စကားေၿပာေတာ့ က်ေနာ္လဲ ပုိပုိသာသာေလး ခြ်န္တြန္းလုပ္ေပးလုိက္တာေပါ့။ အဲ... သူလဲ ဖုန္းေၿပာလုိ႔လဲ ၿပီးေရာ က်ေနာ္လဲ လစ္ေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ပုိင္း ၾကားရတာကေတာ့ အြန္လုိင္းေပၚမွာ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္တဲ့၊ ကြဲမယ္ ကြာမယ္အထိေတာင္ ၿဖစ္ကုန္တယ္ဆုိပဲ။ ဟီး...။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းေတာ့ က်ေနာ္လဲ သူနဲ႔ မေတြ႔ေအာင္ ၾကည့္ေရွာင္ေနရတာေပါ့ေနာ္..။

က်ေနာ့္စိတ္ထင္ေပါ့ေလ ... ဒီဘေလာ့မွာ ဝင္ေရးသြားတာ သူတုိ႔၂ေယာက္ပဲ ၿဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၂ေယာက္ကေတာ့ တကယ့္ကုိေအးေဆး သမားေတြပါ။ က်ေနာ္နဲ႔လဲ ဘာၿပႆာနာမွ မရွိပါဘူး။ သူတုိ႔ဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ေမးေတာ့လဲ သူတုိ႔ေတာင္ မသိလုိက္ဘူးတဲ့ ၿပီးေတာ့ ကုိမင္းမင္းက ကုိသိန္းႏုိင္ က်ေနာ့္လက္ေတာ့ေလးကုိ သူ႕ဆီက ၂ရက္ ယူသြားတယ္ဆုိေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ ဟုိလူ၂ေယာက္ဆုိတာ။ သူတို႔လဲ ဂြင္ၾကံဳလုိ႔ ထည့္သြားတာ ဆုိေတာ့ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ကုိယ္ကလဲ အရင္က သူတုိ႔ကုိ ေဆာ္ထားဖူးေတာ့ သြားေၿပာလုိ႔လဲ မရဘူးေလ။

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ပါ အခုလုိမ်ဳိး ပုိ႔စ္တင္ေတာ့ က်ေနာ့္အေပၚမွာ တကယ့္စိတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ပူၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ညီအကုိေမာင္ႏွမ်ားရဲ့ စိတ္ရင္းကုိ မထင္မွတ္ပဲ ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ အလြန္ပဲ ဝမ္းေၿမာက္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မၿမင္ဘူး မေတြ႔ဘူး ၾကေပမဲ့ သံေယာဇဥ္ဆုိတဲ့ ၾကိဳးဟာ ဘယ္ေလာက္ခုိင္ၿမဲတယ္ဆုိတာ ေတြ႔လုိက္ရလုိ႔ပါပဲ။ တကယ္ပါ... အရမ္းကုိ ဝမ္းသာပီတိ ၿဖစ္မိတာပါ။ မထင္မွတ္တဲ့သူေတြဆီက မထင္မွတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေလးေတြ ကုိၿမင္ေတြ႔လုိက္ရလုိ႔ပါပဲ။ သူတုိ႔မွတ္တမ္းတင္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ...... မေမဇင္၊ ကုိဖုိးသၾကၤန္၊ မေက်ာပုိးအိတ္၊ ကုိဖက္တီးေလး၊ ကုိတုိး၊ ကုိေတာင္ေပၚသား၊ poemflower၊ မကဗ်ာမေလး၊ ကုိအရုပ္ကေလး၊ မခင္ဦးေမ၊ sdl၊ ကုိၿမစ္က်ဳိးအင္း၊ မကိကီ၊ မေဇာ္၊ momiji ၊ေန႔အိမ္မက္၊ dream၊ မဝက္ဝံေလး၊ ကုိရဲရင္နီ၊ မဝုိင္း၊ aqdelphi၊ ကုိလူေထြး၊ ကုိဗီလိမ္နဲ႔၊ အၿဖဴေရာင္ ညီမေလး တုိ႔ပါပဲ။
ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ေၿပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး။ မေသေသးပါဘူး၊ မိန္းမ မရေသးသေရြ႕ ရုိက္သတ္ေတာင္ မေသေသးပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ အႏၱာရာယ္ၿဖစ္မဲ့ဟာဆုိ ေဝးေဝးေရွာင္တတ္လုိ႔ပါ။ ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္ ေရေသာက္တာေတာင္ ၾကိဳခ်က္ၿပီးမွ ေသာက္တာပါ။ မေတာ္လုိ႔ ေရာဂါပုိးဝင္ၿပီး ေသမွာစုိးလုိ႔ပါ... ဟီး...။
အဆုိးထဲက အေကာင္းလုိ႔ ေၿပာရမလားေတာ့ မသိဘူး... ဟိ..ဟိ.... တားရွက္လုိ႔ မေၿပာေတာ့ဘူး.. ဟိ..ဟိ... ။