သြားလည္ေနက် blog ၅ခု

ဝက္မေလး အဲေလ... ဝက္ဝံေလး tag ထားတာပါ။ ဘာတဲ့ သြားလည္ေနက် blog ၅ခုတဲ့..။ ခက္ေတာ့..ခက္ေနၿပီဗ်ာ.. က်ေနာ္သြားလည္တာ နဲမွမနဲပဲ... အဲဒီထဲက ေရြးေပးရမယ္ဆုိေတာ့ ဒါသက္သက္ ခၽြန္တြန္းလုပ္တဲ့ tag ပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ.. တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္နာ နာစရာေတြ ၿဖစ္ကုန္မွာေပါ့ဗ်ာ.. ဟုတ္ဘူးလား..။ ဒါေပမဲ့ အေမးရွိေတာ့လဲ အေၿဖရွိရမွာေပါ့ေနာ္။ ဒီေတာ့ ေရွ႕မ်က္နွာေနာက္ထားၿပီးေရးလုိက္တယ္ဗ်ာ..။ သာတယ္၊နာတယ္ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ပေဟဠိဖြက္တဲ့သေဘာလဲ ၿဖစ္ေအာင္ blogger နာမည္ေတြ ထည့္မေရးေတာ့ဘူးဗ်ာ။ လင့္ေလးေတြပဲ ခ်ိတ္ေပးထားလုိက္မယ္ဗ်ာ... ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ မ်က္ႏွာပူရ သက္သာ သြားသလုိ လာလည္တဲ့ blogger မ်ားလည္း ငါ့ဆီမ်ားလား၊ သူ႕ဆီကိုမ်ားလားနဲ႔ သုိ႔ေလာ...သုိ႔ေလာ ၿဖစ္ၿပီး ရင္ခုန္စြာနဲ႔ လင့္ေလးကုိ ႏွိပ္ၾကည့္ၾကမွာပါ။ ထုိကံေကာင္းသူ ၅ေယာက္ကုိ က်ေနာ္ အစီအစဥ္ေလး တခု လုပ္ထားပါတယ္.။ အဲဒါကေတာ့...................................................................



အဲဒီမွာ မိမိပါၿပီ ဆုိပါေတာ့ အဲဒီလူေတြကုိ က်ေနာ္ အၿပင္မွာေတြ႔ခဲ့ရင္ ဝမ္းေတဘယ္လ္ ေကြ်းပါမယ္။ အမွန္အကန္ေကြ်းမွာပါ။ အေရြးခံရသူမ်ားဟာ စားဖုိ႔ ေနရာေလးပါ တခါထဲ စဥ္းစားထားၾကဖုိ႔ မွာထားပါရေစ။ က်ေနာ္မလိမ္ပါဘူး ဒီဘေလာ့ကုိ သက္ေသထားၿပီး သစၥာဆုိရဲပါတယ္... က်ေနာ္ အၿမဲသြားလည္ၿဖစ္တဲ့ blogger ၅ေယာက္ကုိ အၿပင္မွာေတြ႔ေအာင္ခ်ိန္းၿပီး အမွန္အကန္ မလိမ္မညာဘဲ သူတုိ႔စားခ်င္တဲ့ဆုိင္မွာ လုိက္ေကြ်းမယ္ဆုိတာ ဂတိေပးပါတယ္။ ေၾသာ္.... ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေရြးခဲ့တဲ့ ၅ေယာက္ကုိ တၿပိဳင္ထဲ ေတြ႔ဖုိ႔ေတာ့ မလြယ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ... တေယာက္ၿခင္းစီေတြ႔ေတာ့လဲ တေယာက္ၿခင္းစီလုိက္ေကြ်းပါမယ္။

က်ေနာ့္ရဲ့ ေန႔တုိင္းအလုပ္ကေတာ့ ဘေလာ့လည္တာလဲ ပါတယ္။ မနက္မုိးလင္းလုိ႔ အိပ္ယာထတာနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ခင္ စက္ကုိ္ရင္ဖြင့္တာ ၿပီးမွ ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္တာဗ်။ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၿပီးမွ ဂ်ီေမးဖြင့္ ဘာေမးေတြ ဝင္လဲစစ္၊ စိတ္မဝင္စားရင္ဖ်က္၊ စိတ္ဝင္စားရင္ သိမ္းထား၊ ဒါမွမဟုတ္တခါထဲ ဖတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ကုိသြား.... အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ ဘယ္သူလာလဲ ၾကည့္ပါတယ္။ ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွ...... နံနက္ခ်ိန္ခါ ဆုိေတာ့ဗ်ာ ေတးသံသာ နားဆင္ၿပီး ေန႔တေန႔ရဲ့ အစကုိ စခ်င္တာနဲ႔ အဲဒီ ေတးသံေလးကုိ တင္ထားတဲ့ ေဟာဒီ blog ေလးကုိ သြားပါတယ္။ သူ႕ဆီေရာက္ေတာ့ ပုိ႔စ္အသစ္ရွိရင္ ဖတ္တယ္ မရွိလဲ ဟုိၾကည့္၊ ဒီၾကည့္ လုပ္ပါတယ္။ ေတးသံလဲဆုံးၿပီ ကုိယ္လဲ ၾကည့္လုိ႔ဝၿပီဆုိမွ သူ႕ဆီကထြက္ပါတယ္။

အဲဒါၿပီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ၾကည့္လုိက္၊ ၾကည့္လုိက္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာမွဳ ေပးတဲ့ လူဆီ အေရာက္ ခ်ီတက္ပါတယ္... သူကေတာ့.... ေဟာဒီ မွာပါ။ သူ႕ဆီမွာ အခ်ိန္ၿဖဳန္းလုိ႔ဝေတာ့မွ ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္ နဲနဲပါးပါး ေၿပးလုပ္ လုိက္ပါေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အလုပ္က ပုိအေရးၾကီးတယ္ မဟုတ္လား ေတာ္ၾကာ အလုပ္ၿပဳတ္သြားမွ ငတ္ေနမယ္ဗ်။

အလုပ္လုပ္ရတာလဲ စိတ္မေၿဖာင့္ပါဘူးဗ်ာ... စိတ္က ေနာက္တေယာက္ဆီ ေရာက္ေနၿပန္ေရာလား...။ သူကလဲ ေန႔တုိင္း ပုံမွန္မလာရင္ စိတ္ေကာက္တတ္ေသးတယ္ဗ်။ ဘာလုိ႔ မလာတာလဲ ဆုိၿပီး စကားနာက ထုိးေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အလုပ္သာလုပ္ေနရတာ စိတ္က သူ႕ဆီမွာ.... သူစိတ္မဆုိးပါေစနဲ႔ ဆုိၿပီး ရင္ထဲမွာ က်ိတ္ၿပီး ဆုေတာင္းရတာလဲ အေမာပဲ..။ အလုပ္ခဏနားေတာ့ ဘာရမလဲ စက္ဆီတန္းေၿပးၿပီး... သူ႕ဆီအၿမန္ခ်ီတက္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ သူကေတာ့ ေဟာဒီတေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။

ေဟာဒီတေယာက္က်ေတာတမ်ဳိးဗ်..။ သူက်ေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ္က တေရးတယူနဲ႔ေန႔တိုင္းသူ႕ဆီ သြားတာေတာင္ သူကေတာ့ အဖက္ကုိ မလုပ္ဘူး။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ သူစိတ္ဆုိးမွာစုိးလုိ႔ တေန႔တခါေတာ့ မွန္မွန္ေလး သြားေနရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အသည္းနားဖုိ႔ေကာင္းလဲ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။

အဲဒီလုိ စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ေနာက္ဆုံးေတာ့... က်ေနာ့္နဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံးလဲၿဖစ္၊ က်ေနာ္ တန္ဖုိးအထားဆုံး၊ က်ေနာ္ ေမ့မရဆုံး၊ က်ေနာ့္ရဲ့ ပထမဦးဆုံးၿဖစ္တဲ့.... သူ႕ဆီမွာပဲစိတ္ညစ္တာေတြ ေၿဖေဖ်ာက္ဖုိ႔ခ်ီတက္ သြားပါတယ္။

သူ႕ဆီမွာေနလုိ႔ဝေတာ့မွ တၿခား...တၿခားေသာ blogger မ်ားဆီ ဆက္လက္ၿပီး ခ်ီတက္ရင္း ဖတ္စရာရွိတာ ဖတ္၊ ကြန္မန္႔ေပးသင့္တာေလးေတြကုိ ကြန္မန္႔ေပး(ေရာက္ရင္ေတာ့ ေပးၿဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ အလည္လာၿပီး စီေဘာက္မွာ ေအာ္သြားတဲ့သူေတြ ေတြ႔တယ္ေနာ္.. ဟီး) ရယ္စရာေတြ႔ရင္ ရယ္လုိက္၊စိတ္ညစ္စရာ ေတြ႔ရင္ စိတ္ညစ္လုိက္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေတြ႔ရင္ ေပ်ာ္လုိက္နဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ့ တေန႔တာ blog ေလွ်ာက္လည္ၿခင္း ၿပီးဆုံးသြားပါေတာ့တယ္............. ခင္ဗ်ား။