သားဆုိးတစ္ေယာက္၏ေနာင္တ

Tuesday, December 09, 2008

သားဆုိးတစ္ေယာက္၏ေနာင္တ

အေဖနဲ႔အေမ
က်ေနာ့္ကုိလူ႕ေလာကထဲ ဆြဲေခၚလာေတာ့
သားေယာက်ာၤးေလးရၿပီဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေရာင္ၿခည္ေလးေတြကြန္႔ၿမဴးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။
အေဖနဲ႔အေမ
အေဖနဲ႔အေမရဲ့ စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ
က်ေနာ့္ကုိ သားေရႊအုိးထမ္းလာသလုိ(သုိ႔)လူစြမ္းေကာင္းအၿဖစ္
ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။
အေဖနဲ႔အေမ
အေဖနဲ႔အေမရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ၿခက္ေရာင္ၿခည္ေတြဟာ
တေန႔တၿခားက်ေနာ္ၾကီးၿပင္းလာတာနဲ႔အမွ်
တေၿဖးေၿဖးနဲ႔တစ္စစီေပ်ာက္ဆုံးကုန္ေပမဲ့
က်ေနာ့္အေပၚ နားလည္ခြင့္လႊတ္ခဲ့တယ္ေနာ္။
အေဖနဲ႔အေမ
အေဖနဲ႔အေမရဲ့ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔
က်ေနာ့္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔လြဲမွားခဲ့တာေတြေၾကာင့္
က်ေနာ့္ကုိစိတ္ကုန္ေနၿပီလား အေဖနဲ႔အေမ........။
အေဖနဲ႔အေမ
ခုေတာ့ေလက်ေနာ္ဟာ ဘ၀ၾကိဳး၀ုိင္းေပၚမွာ
ပညာဆုိတဲ့ ကုိယ္လက္ၾကံ့ခုိင္ၿခင္းနဲ႔သင္ၾကားမွဳဆုိတဲ့ ေလ့က်င့္မွဳမရွိခဲ့လုိ႔
အရွဳိက္ကုိထုိးခံလုိက္ရၿပီ အေဖနဲ႔အေမ......။
အေဖနဲ႔အေမ
ခုေတာ့က်ေနာ္ဟာ ကုိယ့္ရဲ့မုိက္တြင္းနက္ခဲ့မွဳရဲ့ဒဏ္ကုိ
အလူးအလဲခံေနရၿပီ အေဖနဲ႔အေမ...........။
အေဖနဲ႔အေမ
က်ေနာ့္ကုိ စိတ္နာေနၿပီလား..........
တကယ္ေတာ့က်ေနာ္ဟာ အားကုိးလုိ႔မရတဲ့
သားဆုိးေလးတစ္ေယာက္ပါ အေဖနဲ႔အေမ...........။
အေဖနဲ႔အေမ
က်ေနာ့္ဘ၀ကုိ တစ္ကၿပန္စလုိ႔ရရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး ပညာကုိၾကိဳးစားသင္ယူခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘေမတၱာကုိသိရွိခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘအနားမွာ ေနခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘစကားနားေထာင္ခြင့္ရခဲ့ရင္
ယခုထက္ပုိၿပီး မိဘလုပ္ေကြ်းခြင့္ရခဲ့ရင္.............
က်ေနာ္ၿပင္ခ်င္တာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ
ယခုထက္ပုိၿပီး ေကာင္းႏုိင္ရဲ့ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့၊
ဒါေပမဲ့..............
အေဖနဲ႔အေမ
ရယ္.... ဘာတခုမွၿပင္ဆင္ၿဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ
ၾကိဳသိေနတယ္၊ စဥ္းစားၾကံစည္သမွ်
ဘာတခုမွအေကာင္အထည္မေပၚတာ
က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ့ အစဥ္အလာ တခုလုိၿဖစ္ေနၿပီ
အေဖနဲ႔အေမ ရယ္...........။

9 Response to သားဆုိးတစ္ေယာက္၏ေနာင္တ

sait phay yar

9 December 2008 at 18:58

စဥ္းစားၾကံစည္သမွ်
ဘာတခုမွအေကာင္အထည္မေပၚတာ
က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ့ အစဥ္အလာ တခုလုိၿဖစ္ေနၿပီ
အေဖနဲ႔အေမ ရယ္...........။

ေမာင္ေလးအိမ္ေရ... မ်က္ရည္ေတြေတာင္လည္လာေပါ့
ေနာင္တေတြရေနတာလား မသိ....

thihanyein

9 December 2008 at 19:37

ဒီကဗ်ာကိုခုမွဖတ္ရတယ္ဗ်ာ ***ေနာင္တ လားဗ်***
ေဟေဟ အေမနဲ႔အေဖကိုရင္ဖြင့္တဲ့ကဗ်ာေပါ့ေနာ္

flowerworld

9 December 2008 at 23:01

ေကာင္ေလးသိပ္မငိုနဲ႔ နွက္နွက္ေတြလဲမထြက္နဲ႔ေနာ္
မိဘတိုင္လိုလိုကသားသမီးေတြကိုခြင့္လြတ္ျမဲပါ
မယုံဘူးလာ
မိန္းမယူျပီးအေဖျဖစ္တဲ႔တစ္ေန႕သိလိမ့္မယ္

Dr Phyo Wai Kyaw

9 December 2008 at 23:29

သားေကာင္းမပီသေတာ့မဲ့တူတူ
မိန္းမယူဗ်ာ
မိဘ ပီသေအာင္လုပ္ျပလုိက္
ဟီးဟီး။

ျမတ္သြယ္

10 December 2008 at 00:52

အကိုအိမ္
ေနာင္တဆိုေပမယ့္ ေနာက္မက်ေသးဘူးဟုတ္
အစဥ္အလာကို အခ်ိန္နဲ႔ရသေလာက္ေျပာင္းေပါ့
ဒီကဗ်ာေလးကို အကိုအိမ့္မိဘေတြဖတ္မိရင္ ၀မ္း သာမွာပါ
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ပုလဲဖတ္ရမယ့္ အကိုအိမ္ရဲ႕ကဗ်ာက ဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ပါေစလို႔
ေရႊအိုးထမ္းမယ့္သားထက္ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြထမ္းျပီး မိဘကို အျပည့္အ၀ေပးမယ့္ လိမၼာေသာအိမ္ေလးျဖစ္ပါေစေနာ္
ေျပာသာေျပာရတယ္
ပုလဲေရးထားတဲ့ ဟိုဆန္...ေလးကဗ်ာကိုမွအားမနာေနာ္ :P

ေတာင္ေပၚသား

10 December 2008 at 09:29

အကုိေရ ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ.... ဒီလုိပဲ သားသမီးေတြဟာ ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွ မိဘကုိ ျပန္ေတာင့္တ တတ္ၾကတာေလ မိဘေတြကေတာ့ အျမဲပဲ ၾကိဳဆုိလ်က္ပါ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္နာမွာ မဟုတ္ပါဘူး အကုိရာ....

Anonymous

10 December 2008 at 12:55

ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္ေတာ့လည္း အေကာင္ထည္ ဘယ္ေပၚမလဲဗ်ာ ဒါမ်ိဳးေလာဘ သားတိုင္းျဖစ္တက္ပါတယ္ အေဖ နဲ႔အေမက ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မနာပါဘူးတဲ့ ။

thinzar

10 December 2008 at 12:58

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဂယ္ႀကီးကို ခံစားထားတာပဲ...
မ်က္ရည္ေတာင္ လည္သြားတယ္....

Anonymous

9 January 2009 at 20:01

ေနာင္တကို ရင္ဖြင့္ထားတာ ေႀကကြဲစရာ ေကာင္းလွပါတယ္.. ရင္ကို ထိခိုက္ ေစပါတယ္.. ကဗ်ာေလးကို ႏွစ္သက္မိပါေႀကာင္း..

အိမ္

Tuesday, December 09, 2008