ကြ်န္ေတာ္ေၿပာၿပခ်င္တဲ့ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း ၄

ကဲ ၄ အေၾကာင္းစလုိက္ရေအာင္
ဒီလုိဗ် ကြ်န္ေတာ္က သေဘၤာသားကုိ ၈တန္းေအာင္၉တန္းမွာထဲက စလုပ္တာ ဆုိလုိတာက စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ပဲလုပ္တာပါ လူကေတာ့ေက်ာင္းတက္ဆဲေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ၁၀တန္းဒုတိယႏွစ္အေရာက္ မွာကုိေရႊေယာက္ဖက လွမ္းေခၚတယ္ လာမလားဒီမွာလူလုိတယ္ဆုိေတာ့ အေဖက ကုိယ့္ဟာကုိိယ္စဥ္းစား လုိ႔ေၿပာပါတယ္.....
ထားပါဒါေတြေၿပာေနရင္လုိရင္းမေရာက္ပဲေနမယ္ ဖတ္ရတဲ့သူလဲ စိတ္မရွည္ပဲေနဦးမယ္။

သေဘၤာလုိက္ၿဖစ္ေရာဆုိပါစုိ႔ ... လုိက္ၿဖစ္ေတာ့ ကုိယ့္မွာ ဘာမွ မၿပင္ဆင္ခဲ့ မသင္ၾကားခဲ့ဘူး။
အဲဒီမွာစေတြ႔တာပါပဲ စၿဖစ္တာက ဘန္ေကာက္မွာပါ ကုိယ္ဘယ္ဂိတ္က စီးရမွန္းမသိလုိ႔ ထန္းေခါက္ဖာၾကီး တကားကားနဲ႔ ေလဆိပ္ထဲမွာတုိင္ပတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆုိ ေနာက္ဆုံး ေလဆိပ္ထဲ ေမာင္းတဲ့ကားနဲ႔ ေလဆိပ္၀န္းထမ္းလုိက္ပုိ႔ရတဲ့ အေၿခအေနထိကုိေရာက္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖုိ႔ ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေတာ့လုိ႔ပါ။
ဒီလုိနဲ႔ ေရာက္ေရာဆုိပါစုိ႔ ပထမေတာ့ ကိုေရႊေယာက္ဖရွိေတာ့ အဆင္ေၿပတယ္ေပါ့ေနာ္
ေနာက္ေတာ့ ကုိယ့္ဆရာက ဒီမွာလူလုိတယ္လာမလားဆုိတာ သူ႔ေနရာၿဖစ္သြားေရာဗ်ာ။
ကံမ်ားေနာ္ ဆုိးခ်င္ေတာ့ေၿပာပါတယ္။ အဲကံေကာင္းတာက ေရႊႏွစ္ေယာက္ေတာ့ က်န္ေသးတယ္ေပါဗ်ာ။
အဲတေန႔ေတာ့ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏုိင္ငံၿခားသား အလုပ္သမားနဲ႔အဆင္မေၿပၿဖစ္ပါတယ္။
ဆိပ္ကမ္းက အလုပ္သမားပါ။ ကုိယ္က ဒီေလာက္ အင္တာေနရွင္နယ္လန္းေဂြ႔နဲ႔ ေၿပာေနတာနားမလည္ဘူးဗ်ာ။
(ေၿခဟန္လက္ဟန္ၿဖင့္ေၿပာခ်င္းကုိဆုိလုိပါသည္) :D
အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ စိတ္ညစ္လာၿပီ ဗုိက္ကလဲ ဆာလာၿပီ မဆာေနမလား အခ်ိန္က ၂နာရီေက်ာ္ၿပီေလ။
ဒီေကာင္လဲ တငး္ေနၿပီေပါ့ ၿပီးရမဲ့ဟာ မၿပီးလုိ႔
အလုပ္လဲၿပီးေရာ အဲဒီအလုပ္သမားက မ်က္ႏွာၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ၿပီး f--k you လုိ႔ေၿပာပါေရာ
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲ ထင္လုိက္တာက fat က ၀သည္ you က မင္း .. မင္း၀တယ္ဆုိၿပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ဘာသာၿပန္လုိက္ၿပီး ၿပန္ေတာင္ေၿပာလုိက္ေသးတယ္ i'm not fat but i'm hungry. စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့
(ေတာ္ခ်က္က လန္ထြက္ေနတာ ဒါေတာင္ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းၿပန္ဖြင့္ၿပီး ဆရာလုပ္ခုိင္းတဲ့သူက ရွိေသး)
:D အဲဒါဘယ္ေတာ့မွ သိလဲဆုိေတာ့ ထမင္း၀ုိင္းမွာ ထမင္းစာရင္း ေၿပာမွသိရတယ္ ဟုိေရႊႏွစ္ေယာက္ဆုိတာ ထမင္းေတာင္သီးသဗ်။
အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ ဘာမွလုပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး သေဘၤာက ပင္လယ္ထဲေရာက္ေနၿပီေလ။
ၿဖစ္ပုံမ်ား ကုိယ့္ကုိဆဲသြားတာေတာင္ မ၀ဘူးဆာတယ္သြားေၿပာရတယ္လုိ႔ အိမ္တုိ႔မ်ားၿဖစ္လုိက္ရင္ အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းပဲ လုိ႔ေၿပာရမလုိပါပဲ။

အဲေနာက္တခုကေတာ့ တစ္ရက္ အရာရွိေတြ ထမင္းစားေနရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အေရးတၾကီး လွမ္းေခၚပါေရာ
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတုိ႔ အနားမွာလဲ ကြ်န္ေတာ္ပဲရွိေတာ့ သြားရပါတယ္။
ေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္က ငါ့ကုိ ပန္အၿမန္ဆုံးေပးပါဆုိၿပီးေတာင္းေရာ
မ်က္စိထဲမွာ ဒယ္အုိးပဲ ေၿပးၿမင္တယ္ ဘာလုိ႔လဲဆုိေနေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ေတြ စြတ္(ပဲဟင္း)ေသာက္ေနလုိ႔ပါ။ စိတ္ထဲထင္လုိက္တာက ပဲဟင္းေမွာက္က်လုိ႔ ေအာက္က ခံဖုိ႔ ဒယ္အုိးေတာင္းတယ္လုိ႔ပဲ ထင္ၿပီး သြားေပးပါတယ္။ ေပးေတာ့ အားလုံးက ေၾကာင္ၿပီး ဒါက ဘာလဲတဲ့ က်ေနာ္က ပန္ေလ မင္းေတာင္းတဲ့ပန္ဆုိၿပီးေတာင္းတဲ့သူကုိ လက္ညဳိးထုိးေၿပာေတာ့ ဟငါေတာင္းတာ စာေရးတဲ့ပန္ကြဆုိေတာ့ ကုိယ့္ဆရာေတြ ရယ္လုိက္ၾကတာ အဲဒီေတာ့မွ ပဲဟင္းတကယ္ေမွာက္ပါတယ္။

ေနာက္တခါကေတာ့ လမ္းၾကံဳ ပုိက္ဆံအိတ္ယူခုိင္းလုိက္တာပါ။ တေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အခန္းသြားခါနီးမွာ စက္၃(တတိယအင္ဂ်င္နီယာ)က မင္းအခန္းသြားရင္ ငါ့ေ၀ါလက္ေလးပါ ငါ့အခန္းထဲကယူခဲ့ေပးပါ ေသာ့ဒီမွာ ဆုိၿပီးေပးလုိက္ပါတယ္။
ကုိယ္ကလဲ အုိေကေပါ့ လူေရွ႔သူေရွ့ဆုိေတာ့ ငါသိပါတယ္ဆုိတဲ့ အထာနဲ႔ ေ၀ါလက္ဆုိတာဘာလဲ ၿပန္မေမးလုိက္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လဲ တလမ္းလုံးစဥ္းစားသြားတယ္ ... ဘာလဲဟေ၀ါလက္ ေ၀ါဆုိတာ နံရံ လက္ ကဘယ္ဘက္ နံရံ ဘယ္ဘက္အၿခမ္း ယူခုိင္းတယ္လုိ႔ပဲ စိတ္ထဲ ထင္ၿပီး ကုိယ္ကေတာင္ ဒီေကာင္ဘာေၾကာင္တာလဲ ဒီနံရံၾကီး ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲေပါ့ ဆုိၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ ဟားေနတာ။
အံမယ္ကိုယ္ကေတာင္ ဒီေကာင္ စီးေၾကာင္(ပင္လယ္ထဲ အေနမ်ားရင္းရွဳးသြားတာကုိဆုိလုိပါသည္) ေၾကာင္ေနၿပီဆုိၿပီးေတြးမိလုိက္ေသး။ :D
ဒါနဲ႔ သူ႔အိပ္ခန္းရဲ့ ဘယ္ဘက္နံရံသြားၾကည့္ၿပီး ၾကိဳးစားၿပီးေတာင္ ၿဖဳတ္မိေသးတယ္ မရတာနဲ႔ သြားၿပန္ေၿပာမယ္ဆုိၿပီးထြက္လာေတာ့ ေရႊတစ္ေယာက္နဲ႔ လမ္းမွာေတြ႔လုိ႔ ေ၀ါလက္ဆုိတာ ပုိက္ဆံအိတ္မွန္းသိရပါေတာ့တယ္။

ကဲ ဆရာၾကီးအိမ္ဆီမွာ အဂၤလိပ္စာ သင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ၿမန္မာၿပည္မွာ မရွိေသးတဲ့ အြန္လုိင္းက်ဳရွင္မွာ တစ္လၿပတ္သင္တန္း အခေၾကးေငြမယူပါ ေမတၱာၿဖင့္္ သင္ၾကားေပးမွာပါ။