ကေလးဘဝ အမွတ္တရမ်ား ၂

ၾကာေတာ့အေတာ့္ကုိၾကာပါၿပီ ငယ္ဘဝအေၾကာင္းဆုိေတာ့ ေမ့မရတဲ့အၿဖစ္ေတြမုိ႔ သတိရေနဆဲပါပဲ။ တခါတေလ လူ႕ဘဝရဲ့ စိတ္ပ်က္ၿငီးၿငဴစရာေတြ ၾကံဳတုိင္း ဘာအပူအပင္မွမရွိတဲ့ ငယ္ဘဝကုိၿပန္ေတာင့္တမိရင္း လြမ္းေမာေနမိတယ္။ လက္ရွိဘဝကုိ စိတ္ပ်က္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့ စိတ္ေၿပရာေၿပေၾကာင္း ထြက္ေပါက္တခုအေနနဲ႔ ၿပန္ေတြးမိတာပါ။ ေတြးမိတဲ့ အထဲက အေမငယ္ငယ္က နတ္ကတဲ့အေၾကာင္းေလး ေၿပာၿပခ်င္တယ္..။



အေမ့အေၾကာင္းမေၿပာခင္ အေဖ့အေၾကာင္းပါေၿပာမွၿဖစ္မယ္။ အေဖက တနဂၤေႏြသား.. အေမကစေနသမီး ပုံၿပင္ေတြထဲမွာေတာ့ နဂါးနဲ႔ ဂဠဳန္ဆုိတာရန္သူေတြပါ။ သူတုိ႔ကေတာ့ ရန္သူေတြၿဖစ္မလာဘဲ ၾကင္ယာဖက္ေတြၿဖစ္လာၿပီး သူတုိ႔ခ်စ္အား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ ဆုိတာကုိ ကေလး၆ေယာက္ေမြးၿပီး သက္ေသၿပထားပါတယ္။ ဟုိတုန္းကလူေတြကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ ေခၚမလားမေၿပာတတ္ဘူး က်ေနာ့္အေဖဟာ မိန္းမနဲ႔ ကေလး၆ေယာက္ကုိ သူတေယာက္ထဲ မပူမပင္ မေၾကာင့္မက် ၿဖစ္ေအာင္ရွာေကြ်းႏုိင္ခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေခတ္က်ေတာ့ ကေလး၁ေယာက္မေၿပာနဲ႔ မိန္းမယူဖုိ႔ေတာင္ အေတာ့္ကုိ စဥ္းစားေနရတယ္၊ ဒါေတာင္ ေမာင္တထမ္း၊ မယ္တရြက္လုပ္မွေနာ္၊ ေမာင္တထမ္း၊ မယ္အိမ္မွာဆုိရင္ ေသၿပီဆရာ... ထားပါေတာ့....။

အေမကလူတမ်ဳိးဗ်.... စေနသမီးမုိ႔လား မသိဘူး၊ တဇြတ္ထုိးလုပ္တတ္တယ္၊ တုံးတုိက္တုိက္၊ က်ားကုိက္ကိုက္၊ သူလုပ္ခ်င္တာ၊ သူယုံၾကည့္ရာဆုိ ဇြတ္လုပ္တတ္တယ္၊ အေဖကေတာ့ အေမဘာလုပ္လုပ္ ဘာတခုမွကုိမေဝဖန္ဘူး၊ ေကာင္းတယ္လဲ မေၿပာဘူး၊ ဆုိးတယ္လဲ မေၿပာခဲ့ဘူး၊ ခ်စ္လုိ႔လဲ ပါမွာေပါ့...။ ဟုိးတုန္းကေတာ့ အေမက နတ္ကုိအေတာ္ေလးကုိယုံၾကည့္ပါတယ္၊ နတ္ကႏၱားေဟ့ဆုိရင္ သူေရွ႕ဆုံးကေရာက္ၿပီးသား.. အထူးသၿဖင့္ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ဂြတၱလိတ္က ကႏၱားစီး bsc ေအာင္ၿမင့္သိန္းတုိ႔၊ ေနာက္တေယာက္ရွိပါေသးတယ္ နာမည္ေမ့ေနလုိ႔ မေၿပာေတာ့ဘူး သူတုိ႔ဆုိတာ အေမနဲ႔က ပလဲနံပ သင့္တဲ့သူေတြေပါ့၊ မႏြဲ႕ေရ ဘယ္မွာကႏၱားရွိတယ္ေဟ့ဆုိရင္.. အေမတုိ႔က ၂ခါမေၿပာရဘူး ေရာက္ၿပီးသားပဲ။ နတ္ကတာလဲ အလြန္ဝါသနာပါတဲ့သူပါ။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆုိ က်ေနာ့္အထက္က အမ .. ၅ေယာက္ေၿမာက္ေပါ့ေနာ္.. သူငယ္ငယ္ကဆုိ အေမက မႏွဲေလးကခုိင္းလုိ႔ ကရဖူးပါတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္က မိသားစုထဲ အငယ္ဆုံးလဲၿဖစ္၊ အေမ့ရဲ့ အခ်စ္ဆုံးေလးလဲ ၿဖစ္ေတာ့ အေမဘယ္သြားသြား က်ေနာ္အၿမဲပါေနက်ေပါ့။

အဲလုိအၿမဲ အေမသြားတဲ့ေနရာတုိင္း ပါတဲ့သူဆုိေတာ့ နတ္ကေတာ္ေတြက က်ေနာ့္ကုိ ခ်စ္လဲခ်စ္ၾကတယ္၊ ၾကည့္လဲမရၾကပါဘူး။ ခ်စ္တယ္ဆုိတာက ၄၊၅၊၁၀ႏွစ္ ခ်စ္စရာ့အရြယ္ဆုိေတာ့ ခ်စ္တာမဆန္းပါဘူး၊ ၾကည့္မရတာကေတာ့ အေမနတ္ကတုိင္း.. အေမက နတ္စင္ေပၚကေနၿပီး၊ ၾကက္ေၾကာ္ေတြ၊ အခ်ဳိရည္ပုလင္း၊ ငါးေၾကာ္၊ ဆီထမင္း၊ ဂ်ေလပီမုန္႔ စသည္ၿဖင့္ေပါ့.. က်ေနာ္ၾကိဳက္တတ္တဲ့ ဟာမွန္သမွ်ကုိ နတ္ကရင္းဆြဲခ်လာၿပီး က်ေနာ့္ကုိေကြ်းတတ္တာပါ။ အေမနဲ႔သား ဘယ္ေလာက္လုိက္လဲဆုိ အေမက သူနတ္မကခင္ သား.. စင္ေပၚၾကည့္လုိက္ ဘာစားခ်င္လဲေၿပာ အေမနတ္ကရင္းယူေပးမယ္ဆုိၿပီး ေမးေတာ့ က်ေနာ္ကလဲ ဟုိဟာ၊ ဒီဟာနဲ႔ တကယ့္ေကာင္းေပ့ ညႊန္႔ေပ့ဆုိတာေတြပဲ တြယ္တာဆုိေတာ့ နတ္ကေတာ္ ၾကည့္မရတာ နဲေသးတယ္ေၿပာရမွာေပါ့။ သူတုိ႔မွာလဲ အေမက နတ္ကရင္း အစားအေသာက္ေတြ ဝင္ဆြဲတာဆုိေတာ့ မယူနဲ႔လုိ႔လဲ သြားေၿပာလုိ႔ မရဘူးေလ။ အေမကလဲလည္တယ္၊ က်ေနာ့္ဆီ ဒါရုိက္ယူခ်မလာဘူး.. ဥပမာေပါ့ ၾကက္ေကာင္လုံးေၾကာ္ဆုိရင္ ရင္အုံကုိဆြဲဖဲ့ၿပီး ဟုိလူ႕နဲနဲေကြ်း၊ ဒီလူ႕နဲနဲေကြ်းတယ္ေလ ဒီေတာ့ အဲဒီ စားတဲ့သူေတြကလဲ အေမ့ကုိၿပန္ၿပီး ပုိက္ဆံေတြ ဆက္ၾက၊ သူတုိ႔သိခ်င္တာေတြ ေမးၾကၿမန္းၾကနဲ႔ ၃၊ ၄ေယာက္ေလာက္ ေကြ်းၿပီးမွ က်ေနာ္စားခ်င္တဲ့ ၾကက္ေပါင္ကုိယူလာၿပီး ေပးတာပါ။ ငါးေၾကာ္ဆုိလဲ အဲဒီလုိပဲ က်ေနာ္မၾကိဳက္တဲ့ ငါးေခါင္းတုိ႔၊ အၿမီးတုိ႔ဆုိရင္ သူမ်ားေကြ်းတာ၊ ၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ္ၾကိဳက္တဲ့ ငါးဗုိက္သားတုိ႔ ငါးဥတုိ႔ လာေကြ်းတာ။ ထမင္းေတာင္ မစားႏိုင္ေအာင္ကုိ စားစရာက အဲေလာက္မ်ားတာ၊ နတ္ပြဲလာၾကည့္တဲ့ ကေလးေတြဆုိရင္ က်ေနာ့္ကုိ အားက်တဲ့ မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ စုိက္စုိက္ၾကည့္ခံခဲ့ရတာပါ။ တခါတေလ အေမကသူ႕ကုိဆက္ထားတဲ့ ပုိက္ဆံေတြဘာေတြဆုိ လာခ်ေပးေသးတာ။ သားအမိေတြ သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္လုိ႔။

မွတ္မွတ္ရရပါပဲ၊ က်ေနာ့္အမ မႏွဲေလးကၿပီးရင္ ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္ မႏွဲေလးဆက္တဲ့ ပုိက္ဆံေတြ ေဝစုခြဲရတာလဲ အေမာပါပဲ။ သူကလဲ အေမ့သမီးလုိ႔ မေၿပာရဘူး သူ႕ေမာင္ က်ေနာ့္ကုိ ၾကက္ဥၿပဳတ္ေတြ လာလာေကြ်းရတာလဲ အလုပ္တခုပါပဲ။ သူကလဲ အေမ့ေၿခရာ တထပ္ထဲနင္းႏုိင္ေအာင္ကုိေတာ္တာပါ.. ကတဲ့ေနရာမွာ မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ့္ဆီလာၿပီး မုန္႔ေတြကြ်း သူ႕ကုိဆက္ထားတဲ့ ပုိက္ဆံေတြကုိ ကရင္းနဲ႔ လာေပးနဲ႔ သူဆုိ အေမ့ထက္ တခုအလုပ္ပုိတာက သူေပးထားခဲ့တဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ဘယ္ေလာက္လဲဆုိတာ မွတ္ထားတာပါ... ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္က သူ၅၀ေပးခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့ သူကၿပီးလုိ႔ ဘယ္ေလာက္ရလဲ လာေမးရင္ က်ေနာ္က ၄၀ပဲရတယ္တုိ႔၊ ၃၀ပဲရတယ္တုိ႔ေၿပာၿပီး ကတုံးေပၚထိပ္ကြက္လုိ႔ပါပဲ။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ သူသိသြားၿပီး သူကလုိ႔ က်ေနာ့္ဆီပုိက္ဆံလာေပးရင္ ကရင္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္က်ေနာ့္ကုိေပးခဲ့တယ္ဆုိတာ မွတ္ထားရတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ သူ႕ခမ်ာလဲ.. က်ေနာ္ကတုံးေပၚထိပ္ကြက္မွန္း သိေပမဲ့ ေပးစရာလူက က်ေနာ္ပဲ ရွိတာဆုိေတာ့ မေပးလုိ႔လဲ မၿဖစ္ဘူး ကၿပီးမွယူလုိ႔လဲ မရဘူးေလ၊ နတ္ကၿပီးတာနဲ႔ နတ္ကေတာ္က အကုန္စီးၿပီး သိမ္းတာဆုိေတာ့ အခြင့္အေရးက ကတုန္း အခ်ိန္ပဲရွိတာ၊ တခါတေလ ကေနရင္းေတာင္ နတ္ကေတာ္က ပုိက္ဆံေတြ လာလာယူသြားတာဆုိေတာ့ လသာတုန္းဗုိင္းငင္ ရတာေပါ့။

နတ္ကေတာ္ေတြက က်ေနာ့္ကုိခ်စ္ၾကတယ္ဆုိလုိ႔ ေၿပာရဦးမယ္.. နတ္ကေတာ္တေယာက္ပဲဗ် က်ေနာ့္ေမြးစားမယ္လုပ္ေသးတာဗ်၊ အဲဒါ အေမက ဒါက်မသားအငယ္ဆုံးေလး က်မရဲ့ ေနာက္ဆုံးပိတ္ကေလးေတာ့ မေပးႏုိင္ဘူး ဆုိလုိ႔ မေမြးစားၿဖစ္ဘူး ဆုိပါေတာ့၊ တကယ္လုိ႔သာ ေမြးစားလုိက္ရင္ေတာ့..... အင္း... ခုေလာက္ဆုိ ကႏၱားစီးေမာင္ေမာင္အိမ္ဆုိၿပီးပဲ နာမည္ၾကီးမလား... ဒါမွမဟုတ္ မာမီအိမ္လုိ႔ပဲ နာမည္ထြက္မလား... ဒါမွမဟုတ္... ေအအုိင္ဒီအက္စ္ပဲ ၿဖစ္ၿပီး ဂန္႔သြားမလား.. တခုခုေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ေလ အေမ့ကုိေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့ ... အေမသာ သူမ်ားေပးၿပစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဖုန္းကညာတပါး၊ လုံးရာကၿပားသြားမွာေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ၊ အခုေတာင္ အိမ္ဆုိတဲ့နာမည္ကုိ မိန္းကေလးထင္ေနတဲ့သူ ၄၊၅ေယာက္ ရွိေနၿပီ။ ဒါကုိသြားၿမင္ေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိယ္လဲ ၿပန္ေတြးမိတယ္၊ ငါ့မွာ အေၿခာက္ၿဖစ္မဲ့ဇာတာမ်ား ပါသလားမသိဘူး၊ ငယ္ငယ္ကလဲ အေၿခာက္ကေမြးစားမယ္တဲ့၊ အခုလဲ မိန္းကေလးထင္ေနၾကတယ္။

... ..... ေၾသာ္... ဒုကၡ.. ဒုကၡ.. အဲဒီလုိသာ မိန္းကေလးလုိ႔ ဆက္ထင္ေနရင္... ယူဖုိ႔ မိန္းမကလဲ ရွာမေတြ႔ေသးတာနဲ႔ ထုိင္းသြားၿပီး လိ္င္ေၿပာင္းလုိက္ရရင္ေတာ့.... ေတာက္... ... တလြဲေတြေတာ့ ၿဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ရွင္... အဲေလ.. ဗ်ာ..။