ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာၿပခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း ၁

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ စာသင္ခန္း

စာသင္ခန္းႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ကြဲကြာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။
ငယ္စဥ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့ေကာင္ဟာ စာသင္ရ ခက္တဲ့ သတၱ၀ါေလး အၿဖစ္ ဆရာ၊ဆရာမေတြရဲ့ သတ္မွတ္ၿခင္း ခံရသူပါ။ စာအရမ္းညံ့လုိ႔လား ေမးရင္ မဟုတ္ၿပန္ဘူး၊ စာကုိစိတ္မ၀င္စားတာပါ။

မူလတန္းစတက္ ကတည္းက ကြ်န္ေတာ့္ အဆင့္က ၃၀ထက္ မေက်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲ..ကြ်န္ေတာ္ေနာက္မွာ ၁၀၊ ၁၅ေယာက္ေတာ့ က်န္ေသးတာေပါ့ေလ။ သခ်ာၤ နဲ႔ အဂၤလိပ္ ကေတာ့ စပါယ္ရွယ္ည့ံပါတယ္။ စာသင္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္း တေလွ်ာက္ ၅၀မွတ္ ရဖူးတာတခါမွ မရွိခဲ့ဘူးပါ။ မွတ္မွတ္ရရ တခါေတာ့ရဖူးပါတယ္ ၅တန္းတုံးကထင္တာပဲ အဂၤလိပ္စာ ၄၈မွတ္ရလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္မွာ ဘ၀င္တၿမင့္ၿမင့္နဲ႔ တယ္ေတာ္တဲ့ ငါပါလားလုိ႔
ကုိယ့္ဟာ ကုိယ္ ခ်ီးၾကဴးဖူးပါတယ္။

တခါေလေတာ့လဲ ငါ သခ်ာၤည့ံခဲ့လုိ႔ ေလာင္းကစားသမား မၿဖစ္တာ၊ ဖဲသမားမၿဖစ္တာ ဆုိၿပီး ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူမိပါေသးတယ္။
တစ္လမွာ တစ္ခါေလာက္ အနည္းဆုံး မိဘအေခၚခံရပါေသးတယ္။ ဘာအၿပစ္ရွိလုိ႔လဲ ေမးရင္ ဘာမွမၿပစ္မလုပ္ပါဘူး စာမရတာလားေမးရင္ သူလုိငါလုိပါပဲ(ကုိယ္ထက္ည့ံတဲ့ လူနဲ႔ယဥ္္ရင္ေၿပာတာပါ)
ဒါဆုိဘာလုိ႔လဲေမးရင္ ...ဟုတ္ကဲ့ မထုံတေထး နဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏုိင္လုိ႔ပါ။
ဆရာ၊ဆရာမ တုိင္းက ကြ်န္ေတာ့္ဆုိ ဆလံသပါတယ္။ေက်ာင္းတစ္ႏွစ္ၿပီးဆုံးလုိ႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေရာက္ၿပီဆုိ ဆရာ၊ ဆရာမေတြခမ်ာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္နဲ႔ ရန္ၿဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီအတန္းပုိင္က မေခၚခ်င္၊ ဟုိအတန္းပုိင္က မေခၚခ်င္နဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေဘာလီေဘာ ပုတ္ေနၾကတာပါ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့ ၿဗဟၼာဦးေခါင္း ကုိတစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ကို ပုိက္ၾကရတာပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေကာင္းကြက္ဆုိလုိ႔ ဆရာ၊ ဆရာမတုိင္းကုိ ရုိရုိေသေသ ဆက္ဆံခဲ့တာပါပဲ။
သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ရုိက္ရုိက္၊ ဘယ္ေလာက္ဆူဆူ ေငါင္းငု႔ံခံခဲ့ပါတယ္(ၿပန္မေၿပာ နားမေထာင္ေပါ့ဗ်ာ)
ဆရာ၊ဆရာမတုိင္းက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္ ဒီေကာင္ဘာမွၿဖစ္လာမွာမဟုတ္းဘူးဆုိၿပီး။
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ကံၾကမၼာမ်ား ထူးဆန္းလုိက္တာ....
ဆရာ၊ဆရာမတုိင္း မွတ္ခ်က္ေပးခံခဲ့ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အခုေတာ့ ႏုိင္ငံရပ္ၿခားမွာ ဘုိလုိ တရႊီရႊီ မွဳတ္ၿပီး အကၡရာေပါင္း မ်ားစြာကုိ ေပါင္းႏွဳတ္၊ ေၿမွာက္၊ စား လုပ္ၿပီး ပန္းၿမိဳင္လည္က ဥယာဥ္မွဳးၾကီးၿဖစ္ေနပါေရာလား။
အခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြမ်ား ၿပန္ေတြ႔ရင္ ဘယ္လုိမ်ား မွတ္ခ်က္ေပးဦးမလဲ မသိဘူး။
အံ့ၾသ ၀မ္းသာၿဖစ္ေနၾကမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
စာသင္ခန္းထဲမွ ဆရာ၊ဆရာမ မ်ားကုိ ဂါ၀ရထားလ်က္